Εδώ και αιώνες, οι άνθρωποι κοιτούσαν προς τον ουρανό, διερωτώμενοι τι βρίσκεται πέρα από τους γνωστούς πλανήτες. Κάθε νέα ανακάλυψη στο Ηλιακό Σύστημα, αναδιαμορφώνει την αίσθηση του χώρου στο σύμπαν.
Πλέον, οι αστρονόμοι δείχνουν προς την πιθανότητα ενός αόρατου κόσμου – ενός που μπορεί να κινείται σε τροχιά μακριά από τον Ποσειδώνα. Αυτό το εν δυνάμει σώμα, έχει πάρει το προσωρινό όνομα “Πλανήτης Υ”. Η ιδέα την κρυμμένων πλανητών, δεν είναι καινούργια.
Κάποτε οι αστρονόμοι είκαζαν την ύπαρξη του Πλανήτη Χ, ο οποίος θεωρούταν πως έχει επτά φορές την μάζα της Γης και κινείται σε τροχιά 50 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο απ’ ό,τι η Γη.
Η ιδέα αυτή καταρρίφθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της. Αργότερα, εμφανίστηκε ο Πλανήτης Εννιά, ένας βιώσιμος υποψήφιος που έχει σχεδόν δέκα φορές την μάζα της Γης, τουλάχιστον 300 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο.
Τώρα, συγκεντρώνονται στοιχεία που δείχνουν έναν άλλον αντίπαλο.
Παραμορφωμένες τροχιές υποδηλώνουν έναν κρυμμένο πλανήτη
Ο Amir Siraj στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον με τους συνεργάτες του, διατυπώνουν μια νέα πιθανότητα. Παρατήρησαν ένα φαινόμενο παραμόρφωσης στις τροχιές κάποιων αντικειμένων στη ζώνη του Κάιπερ, μια μακρινή περιοχή γεμάτη με παγωμένα υπολείμματα, ανάμεσα στα οποία και ο Πλούτωνας.
“Αν η παραμόρφωση είναι πραγματική, η πιο απλή εξήγηση, είναι ένας πλανήτης με κλίση, που δεν έχει ανακαλυφθεί”, εξηγεί ο Siraj. Αυτός ο εν δυνάμει κόσμος, θα ήταν μικρότερος από τη Γη αλλά μεγαλύτερος από τον Ερμή, με τροχιά 100 με 200 φορές πιο μακρινή από τον Ήλιο σε σχέση με τη Γη.
Η βαρύτητά του, φαίνεται πως ωθεί κοντινά αντικείμενα περίπου 15 βαθμούς έξω από το επίπεδο πλάνο του ηλιακού συστήματος, όπως οι πτυχώσεις που σχηματίζονται στην επιφάνεια μιας λίμνης.
“Το σήμα μας είναι μέτριο, αλλά πιστευτό”, είπε ο Siraj, εκτιμώντας μόλις ένα δύο με τέσσερα ποσοστό πιθανότητας να είναι σύμπτωση. Πρώιμες ενδείξεις για τον Πλανήτη Εννέα, είχαν παρόμοιες πιθανότητες, αν και οι υπογραφές διαφέρουν.
Ο Πλανήτης Εννιά θα τραβούσε αντικείμενα προς το μέρος του, ενώ αυτός ο “Πλανήτης Υ”, φαίνεται να ωθεί τις τροχιές εκτός ευθυγράμμισης.
Θεωρητικά, θα μπορούσαν να υπάρχουν ταυτόχρονα και οι δύο κόσμοι. Η νέα μελέτη δείχνει πως, αν δεν υπάρχουν κρυμμένοι πλανήτες, ο μέσος πλανήτης της ζώνης του Κάιπερ, θα πρέπει να ευθυγραμμίζεται με το σταθερό πλάνο του ηλιακού συστήματος.
Ωστόσο, τώρα οι αστρονόμοι, ανίχνευσαν μια ξεκάθαρη παραμόρφωση μεταξύ 80 και 200 αστρονομικών μονάδων (ΑU).
H ώση αυτή, είναι απίθανο να ασκείται από την αρχή, αφού η φυσική μετάπτωση της τροχιάς θα την εξάλειφε σε λιγότερο από 100 εκατομμύρια χρόνια. Για να παραμείνει η αλληλεπικάλυψη, κάτι πρέπει να τη διατηρεί – όπως για παράδειγμα, η βαρύτητα ενός κρυφού πλανήτη.
Κατανοώντας τη ζώνη του Κάιπερ
Η Ζώνη του Κάιπερ, είναι μια αχανής περιοχή που βρίσκεται λίγο πιο πέρα από τον Ποσειδώνα, η οποία εκτείνεται από σχεδόν 30 έως 55 φορές την απόσταση ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο.
Φανταστείτε τη σαν μια γειτονιά του σύμπαντος γεμάτη με παγωμένα σώματα, εναπομείναντα τμήματα από το πρώιμο ηλιακό σύστημα.
Τα αντικείμενα αυτά, δεν διαμορφώθηκαν ποτέ σε έναν πλανήτη, επειδή η βαρύτητα του Ποσειδώνα, αναστάτωνε τα πράγματα, διασκορπίζοντας τα.
Ορισμένα είναι μικρά, όπως ένα βουνό, ενώ άλλα, όπως είναι ο Πλούτωνας, είναι αρκετά μεγάλα για να χαρακτηριστούν πλανήτες – νάνοι. Η ζώνη του Κάιπερ, είναι ακόμη η πηγή πολλών πλανητών που αιωρούνται στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα.
Τα αντικείμενα εκεί, είναι φτιαγμένα από πάγο, πέτρα και παγωμένα αέρια – ουσίες που δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου στη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών – κάνοντάς τα μια τεράστια χρονοκάψουλα, στην οποία διατηρούνται υλικά από τις πρώτες μέρες της ύπαρξης του ηλιακού συστήματος.
Τα σενάρια για έναν πιθανό πλανήτη Υ
Ο Jonti Horner στο πανεπιστήμιο του Southern Queensland στην Αυστραλία, το θεωρεί πιθανό. “Υποστηρίζει το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί. Είναι μόλις τις τελευταίες δεκαετίες που έχουμε αρχίσει να εξερευνούμε το σύμπαν πέρα από τον Ποσειδώνα”, εξηγεί.
Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι, οι πλανήτες αυτοί, μπορεί να μην έχουν δημιουργηθεί τόσο μακριά από τον Ήλιο. Αντίθετα, θα μπορούσαν να είναι εξωτερικά διασκορπισμένοι κατά τις πρώτες μέρες της ιστορίας του Ηλιακού Συστήματος.
“Το πιο πιθανό είναι να ήταν διασκορπισμένοι”, εξηγεί ο Horner.
Μοντέλα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Πλανήτη Υ
Αριθμητικά πειράματα, υποδηλώνουν πως, ένας πλανήτης με μάζα ανάμεσα στον Ερμή και τη Γη, τροχιά περίπου 100 με 200 AU, και κλίση μεγαλύτερη από 10 βαθμούς, θα μπορούσε να διατηρεί την παρατηρούμενη παραμόρφωση.
Σώματα με μικρότερη μάζα, όπως ο Πλούτωνας θα μπορούσαν να συμβάλλουν επίσης, αλλά λιγότερο αποτελεσματικά. Οι πλανήτες που έχουν μεγαλύτερη μάζα από τη Γη, θα προκαλούσαν στρεβλώσεις σε κοντινότερες περιοχές, κάνοντάς τους λιγότερο κατάλληλους για τα δεδομένα.
Ο προτεινόμενος Πλανήτης Υ, διαφέρει από τον Πλανήτη Εννέα, τόσο σε τοποθεσία όσο και επιρροή.
Αν υπάρχει, ο Πλανήτης Εννιά, θεωρείται πως θα μπορεί να εξηγήσει τη δημιουργία συστάδας μονοπατιών από τροχιές σε μεγάλες αποστάσεις.
Αντίθετα, ο Πλανήτης Υ, θα εξηγούσε γιατί είναι παραμορφωμένο το μέσο πλάνο της Ζώνης του Κάιπερ.
“Η υπογραφή, είναι διαφορετική”, είπε ο Siraj, τονίζοντας πως και οι δύο ιδέες, θα μπορούσαν να συνυπάρχουν, χωρίς αντιφάσεις.
Η αναζήτηση κρυμμένων πλανητών συνεχίζεται
Το εξωτερικό ηλιακό σύστημα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα μέτωπα της αστρονομίας και, η επόμενη δεκαετία υπόσχεται πρωτοπορίες.
Το παρατηρητήριο Vera C. Rubin, σύντομα θα ξεκινήσει τη δεκαετή του έρευνα, χαρτογραφώντας τον νυχτερινό ουρανό με άνευ προηγουμένου λεπτομέρειες.
Το μέσο αυτό, θα μπορούσε να εντοπίσει απευθείας τον Πλανήτη Υ ή να επαληθεύσει έμμεσα σημάδια της επιρροής του.
“Το Rubin θα επεκτείνει ραγδαία τον κατάλογο των καλά υπολογισμένων αντικειμένων πέρα από τον Ποσειδώνα”, εξήγησε ο Siraj.
“Αν υπάρχει ο πλανήτης Υ, μέσα στα πρώτα, λίγα χρόνια της έρευνας, μπορεί είτε να δούμε ή να συλλέξουμε πιο αξιόπιστα στοιχεία για τις βαρυτικές του επιδράσεις”.
Προς το παρόν, ο Πλανήτης Υ παραμένει υποθετικός, μια νύξη που προκύπτει από διακριτικά μοτίβα της τροχιάς.
Η ιστορία ωστόσο, δείχνει πως, η ιδιαίτερη προσοχή στις μικρές ανωμαλίες, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές ανακαλύψεις.
Από την πρόβλεψη του Ποσειδώνα τον 19ο αιώνα, μέχρι την ταυτοποίηση του Πλούτωνα, τον 20ό αιώνα, η αναζήτηση κρυμμένων κόσμων ανέκαθεν αναδιαμορφώνει την κατανόησή μας για το σύμπαν.
Αν είναι αληθινός ο Πλανήτης Υ, σύντομα η εικασία, θα γίνει πραγματικότητα.
