Ο ρατσισμός σκορπά τον τρόμο στη Γερμανία
20 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη ρατσιστική επίθεση στο Ζόλινγκεν της Γερμανίας. Στις 29 Μαΐου 1993, τέσσερις ακροδεξιοί πυρπόλησαν το σπίτι της τουρκικής οικογένειας Γκενς προκαλώντας τoν θάνατο πέντε γυναικών.
Μέχρι τις 29 Μαΐου του 1993 το Ζόλινγκεν ήταν γνωστό περισσότερο για τα μαχαιροπίρουνά του. Από την ημέρα που η παρέα των τεσσάρων ακροδεξιών νεαρών πυρπόλησε το σπίτι της τουρκικής οικογένειας Γκενς, η γραφική πόλη της Ρηνανίας-Βεστφαλίας έγινε συνώνυμο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Η Μελβούντε Γκενς, μητέρα των θυμάτων ήταν 50 ετών όταν έχασε τα κορίτσια και τα εγγόνια της. «Μολονότι έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε ο πόνος δεν έχει περάσει. Και αυτό θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος της ζωής μου».
Ξύπνησε η ανασφάλεια και προκλήθηκαν νέοι φόβοι
Η Μελβούντε Γκενς δεν μιλά γερμανικά. Άλλωστε όταν το 1973 μετανάστευσε στη Γερμανία δεν είχαν καμία σημασία οι γνώσεις της γερμανικής. Οι Γερμανοί πίστευαν ότι οι μετανάστες θα επέστρεφαν μετά από μερικά χρόνια στις πατρίδες τους και οι μετανάστες έκαναν απλά τη δουλειά για την οποία τους είχαν καλέσει.
Για τη Μελβούντε Γκενς όλες οι βεβαιότητες και οι χαρές της ζωής έγιναν ένας ατέρμονος θρήνος τη νύχτα της 29ης Μαΐου, όταν οι φονικές φλόγες τύλιξαν το σπίτι της. Ωστόσο εξακολουθεί να ζει στο Ζόλινγκεν, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της. Ο ρατσισμός εξακολουθεί να είναι θέμα, υποστηρίζει η Ελληνίδα κοινωνική λειτουργός και δημοτική σύμβουλος Ιωάννα Ζαχαράκη, παραπέμποντας στις πρόσφατες συγκεντρώσεις ακροδεξιών και ισλαμιστών στην γραφική πόλη.
«Οι κοινωνικές εξελίξεις, η δημοσιονομική κρίση και τα γεγονότα μετά την 11η Σεπτεμβρίου σήμαναν για πολλούς ανθρώπους την επιβεβαίωση των προκαταλήψεών τους. Ξύπνησε η ανασφάλεια και προκλήθηκαν νέοι φόβοι. Διαπιστώνω ότι πληθαίνουν οι εξτρεμιστικές απόψεις. Θα πρέπει τώρα να κάνουμε περισσότερα και ως κοινωνία θα πρέπει να επαγρυπνούμε, καθώς το διακύβευμα είναι η προστασία της δημοκρατίας», υποστηρίζει η Ιωάννα Ζαχαράκη.
Παρόμοιες απόψεις εκφράζουν και τα μέλη του Τουρκικού Συλλόγου Γυναικών. Η δυσφορία είναι κυρίαρχο στοιχείο. Οι γυναίκες αισθάνονται τον κοινωνικό αποκλεισμό. Η Σεσίλ Κακίτσε αναφέρεται στην εμπειρία του γιου της που εξαιτίας του τουρκικού του ονόματος δεν βρίσκει δουλειά. Και όπως διηγείται η Σεσίλ: «Με το που ανέφερε το όνομά του στο τηλέφωνο ή στο email, η απάντηση ήταν η ίδια: η θέση κατελήφθη. Μετά από επίμονες προσπάθειες του έδιναν την ευκαιρία να συστηθεί».
“Θα πρέπει να βελτιωθούν οι όροι συνύπαρξης των Γερμανών με τους μετανάστες”
Μετά την εξιχνίαση των εγκλημάτων της ακροδεξιάς οργάνωσης NSU, έχουν ενταθεί οι συζητήσεις στην τουρκική κοινότητα για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Πολλοί φοβούνται νέες επιθέσεις από ακροδεξιούς. Και όπως λέει η Αϊλά Ουζούν:
«Δέκα ολόκληρα χρόνια τρεις εγκληματίες γυρνούσαν τη Γερμανία και σκότωναν τον έναν άνθρωπο μετά τον άλλο και η αστυνομία που θεωρείται ιδιαίτερα ικανή δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει τα ρατσιστικά κίνητρα των εγκλημάτων».
Η Αϊλά Ουζούν είναι νηπιαγωγός και εδώ και 20 χρόνια έχει τη γερμανική υπηκοότητα. Υπενθυμίζει ότι το 40% των παιδιών που γεννιούνται σήμερα στη Γερμανία έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο. Και εκτιμά ότι θα πρέπει να βελτιωθούν οι όροι συνύπαρξης των Γερμανών με τους μετανάστες. «Ελπίζω σε μια ικανότερη αστυνομία, σε μια ικανότερη υπηρεσία προστασίας του Συντάγματος, σε καλύτερη νομοθεσία, έτσι ώστε να αποκαλύπτονται εγκαίρως εγκλήματα όπως αυτό της τρομοκρατικής ομάδας NSU. Και προσδοκώ από τον πολιτικό κόσμο να κάνει κάτι για την αντιμετώπιση των ποινικών αδικημάτων που έχουν ρατσιστικά κίνητρα και τα οποία έχουν πληθύνει», τονίζει η Αϊλά.
Πηγή: Deutsche Welle
