Αρχαιολογικές ανασκαφές στο Ασάρκαλε της Σαμψούντας, στην περιοχή της Πάφρας, έφεραν στο φως δεξαμενές, έναν ναό, μια βαθμιδωτή σήραγγα και άλλες σημαντικές δομές, προσφέροντας νέα στοιχεία για το αρχαίο παρελθόν της περιοχής.
Ένα οχυρό που συνδέεται με τον Μιθριδάτη, τον βασιλιά του Πόντου
Στο Ασάρκαλε, υπάρχει ένα φρούριο που έχει χτιστεί από τον Βασιλιά του Πόντου, τον Μιθριδάτη τον Ευπάτορα τον ΣΤ’ , το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο των ανασκαφών από πέρυσι.
Με την υποστήριξη της Περιφέρειας της Σαμψούντας, του μητροπολιτικό δήμου και του δήμου της Πάφρα, το έργο συντονίζεται από τον Kenan Surul, επικεφαλής του Αρχαιολογικού Μουσείου της Σαμψούντας.
Λήψη των δομών που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών που ξεκίνησαν πέρσι στην Πάφρα. 7 Σεπτεμβρίου. Φωτογραφία: ΑΑ
Το σημείο το οποίο βλέπει στον ποταμό Άλυ, βρισκόταν σε στρατηγική τοποθεσία για τον έλεγχο εμπορικών δρόμων και γεωργικών εκτάσεων. Οι ανασκαφές δείχνουν πως, ενώ το οχυρό χτίστηκε την Ελληνιστική Περίοδο, η ιστορία του χώρου εκτείνεται ακόμη πιο πίσω στο παρελθόν.
Δεξαμενές, ναός και βαθμιδωτή σήραγγα
Σύμφωνα με τον αναπληρωτή καθηγητή Kasim Oyarcin στο πανεπιστήμιο Ondokuz Mayis και επιστημονικό σύμβουλο του έργου, η ομάδα μέχρι σήμερα, έχει αποκαλύψει δύο δεξαμενές, μια φυλακή, έναν κλίβανο, μια βαθμιδωτή σήραγγα, δωμάτιο διοίκησης και άλλους χώρους μέσα στο οχυρό. Εξήγησε πως, οι εργασίες για την ανίχνευση της εξόδου της σήραγγας, συνεχίζονται.
Ο Oyarcin επισημαίνει πως, σύμφωνα με τις αρχικές προσδοκίες, η ανθρώπινη παρουσία στο σημείο, ανάγεται στην περίοδο του Βασιλείου του Πόντου. Η ανακάλυψη ωστόσο, ενός αίθριου ιερού ναού, έχει αλλάξει αυτή την αντίληψη.
Ο ναός, ο οποίος χρονολογείται στον 5ο αιώνα π.Χ., είναι προγενέστερος του οχυρού κατά περίπου τέσσερις αιώνες και είναι σύγχρονος με τους λαξευτούς τάφους της Παφλαγονίας, κατά μήκος του ποταμού Άλυος, στη σημερινή Τουρκία.
Ένα οχυρό ανάμεσα στις αυτοκρατορίες
Ευρήματα από το σημείο, ρίχνουν φως στην ταραχώδη ιστορία του οχυρού. Ο Oyarcin επισημαίνει ότι, μετά την ήττα του Μιθριδάτη από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το οχυρό παρέμεινε εγκαταλειμμένο για πολύ καιρό. Αργότερα, κατά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ανακαταλήφθηκε και συνέχισε να χρησιμοποιείται στην περίοδο των Σελτζούκων Τούρκων.
Επίσης, οι ανασκαφές έφεραν στο φως μεγάλες ποσότητες από βλήματα, αιχμές βελών και νομίσματα. «Εξ αιτίας μιας πυρκαγιάς, ανακαλύφθηκαν 150 βλήματα – καμένα», εξήγησε ο Oyarcin.
Ο Hasan Dikmen, επικεφαλής του αρχαιολογικού και εθνολογικού μουσείου της Πάφρας, εξήγησε πως, οι ανασκαφές ξεκίνησαν από το καθάρισμα της βλάστησης, η οποία αποκάλυψε μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής διάταξης του οχυρού μέσα σ’ έναν χρόνο.
Σημείωσε πως, τα έργα αποκατάστασης στα τείχη του οχυρού έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν τον Οκτώβριο, αρχίζοντας με προσωρινές υποστυλώσεις για να μην καταρρεύσουν οι δομές που αποκαλύφθηκαν.
Λήψη των δομών που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών που ξεκίνησαν πέρσι στην Πάφρα. 7 Σεπτεμβρίου. Φωτογραφία: ΑΑ
Το βασίλειο του Πόντου
Το βασίλειο του Πόντου ιδρύθηκε την Ελληνιστική Εποχή – το 300π.Χ., από τον Μιθριδάτη τον Α’ με πρωτεύουσα την Αμάσεια. Το 120 π.Χ. ανέλαβε την εξουσία ο σημαντικότερος από τους βασιλείς του, ο Μιθριδάτης ΣΤ’ ο Ευπάτωρ.
Ο Μιθριδάτης ήταν γιος του Μιθριδάτη Ε΄ του Ευπάτωρα, βασιλιά του Πόντου. Όταν ήταν δώδεκα ετών πέθανε ο πατέρας του και για να μην δολοφονηθεί από τη φιλόδοξη μάνα του, κατέφυγε στα βουνά του Πόντου, όπου περιπλανιόταν για επτά χρόνια.
Για να αποφύγει τον κίνδυνο να τον δηλητηριάσουν συνήθισε τον εαυτό του πίνοντας μικρές δόσεις από δηλητήριο, ώστε να αποκτήσει ανοσία – εξ ου και ο όρος “μιθριδατισμός”.
Επέστρεψε στη Σινώπη και αφού φυλάκισε την μητέρα του και τον αδελφό του, ανέλαβε το βασίλειο του Πόντου. Η μητέρα του ήταν Ελληνίδα, η Λαοδίκη, και η παιδεία του ήταν ελληνική.
Φιλόδοξος και χαρισματικός ηγέτης, ο Μιθριδάτης υποστήριζε ότι ήταν απόγονος του Μ. Αλεξάνδρου. Έκοψε νομίσματα στα οποία απεικονιζόταν ο ίδιος με την μορφή του Μ. Αλεξάνδρου.
Στόχος του ήταν να ιδρύσει ένα μεγάλο ελληνικό κράτος στην Ασία, αλλά ήρθε αντιμέτωπος με την πανίσχυρη Ρώμη. Αντιστάθηκε με κάθε μέσο και ως το τέλος εναντίον του Ρωμαϊκού επεκτατισμού σε σημείο που πίστεψε ότι θα απελευθερώσει όλους τους Έλληνες.
Πίστευε ότι θα κατάφερνε να εκδιώξει τους Ρωμαίους από όλη τη Μικρά Ασία. ΄Έτσι, ο “τρελός” Πόντιος Μιθριδάτης, αγνοώντας τις ιστορικές συνθήκες, κήρυξε πόλεμο εναντίον της Ρώμης το 88 π.X. Μαζί του συμμάχησαν πολλές πόλεις της Δυτικής Μικράς Ασίας, πόλεις της Ανατολικής Βαλκανικής, καθώς και η Αθήνα, η Βοιωτία, η Σπάρτη.
Στη συνέχεια, προέβη σε μεγάλη σφαγή των Ρωμαίων (το 88), η οποία έμεινε στην ιστορία ως “Ο Εσπερινός της Εφέσου”, κατά την οποία σφαγιάστηκαν 80 χιλιάδες Ρωμαίοι.
Έτσι ξεκινούν οι πόλεμοι με τους Ρωμαίους που είναι τρεις, γνωστοί με το όνομα Μιθριδατικοί Πόλεμοι.
