Ο σκηνοθέτης της σειράς του ΣΚΑΪ εξηγεί γιατί θεωρεί ότι «Οι Πανθέοι» είναι ένα στοίχημα που κερδήθηκε ανεξάρτητα από τα νούμερα τηλεθέασης.
Νάντια Ρηγάτου
Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος από το 2004 έχει υπογράψει τη σκηνοθεσία σε πολλές τηλεοπτικές επιτυχίες με τελευταία σειρά τους «Πανθέους» τη φετινή σεζόν.
-Τα γυρίσματα των Πανθέων ολοκληρώθηκαν. Τι γεύση μένει;
Σ.Μ.: Οι Πανθέοι έκλεισαν τον κύκλο τους, όσον αφορά τα γυρίσματα, αλλά παραμένουν στην οθόνη ακόμη. Αισθάνομαι περήφανος για τη σειρά, αισθάνομαι περήφανος για όλους τους συντελεστές, μπρος και πίσω από τη κάμερα. Ήταν ένας άθλος, ένα στοίχημα που κερδήθηκε, που αφήνει μια γεύση ικανοποίησης ανεξαρτήτως τηλεθέασης.
-Παρότι είναι μια σειρά με εμβληματικό κείμενο, εξαιρετικούς συντελεστές και άρτιο αποτέλεσμα δεν πήγε όσο καλά αναμενόταν. Τι πιστεύετε ότι έφταιξε;
Σ.Μ.: Διαφωνώ ότι δεν πήγαν καλά. Οι Πανθέοι μπορεί να μην έκαναν υψηλή τηλεθέαση, δεν ήταν άλλωστε αυτό το ζητούμενο, έκαναν όμως μεγάλη αίσθηση στο τηλεοπτικό τοπίο. Είναι μια σειρά που στηρίζεται σε ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα και δημιουργήθηκε με πολύ αγάπη και αυταπάρνηση. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό από μόνο του. Συγκέντρωσε ποιοτικό κοινό και έδειξε ότι πρέπει να αναμετρηθούμε, σαν δημιουργοί, με κλασσικά κείμενα. Αυτή είναι για μένα η επιτυχία της σειράς. Όσο για τα νούμερα τηλεθέασης πιστεύω ότι δεν πρέπει να αγχώνουν κανέναν. Θα ήταν καλύτερο να κάναμε υψηλά νούμερα αλλά να μην είμαστε υπερήφανοι για το αποτέλεσμα; Θεωρώ ότι οι Πανθέοι θα μείνουν στον κόσμο σαν παράδειγμα καλής και ποιοτικής σειράς.
-Έχετε σκεφτεί το επόμενο επαγγελματικό βήμα;
Σ.Μ.: Αυτή την στιγμή μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα και είμαι στη διαδικασία του μοντάζ της σειράς. Ακόμη είναι νωρίς για το επόμενο βήμα. Θα “ακούσω” την ανάγκη μου και θα προχωρήσω.
-Πότε είπατε ότι θέλετε να γίνετε σκηνοθέτης και πότε αισθανθήκατε ότι πατάτε γερά στα πόδια σας ως επαγγελματίας;
Σ.Μ.: Δεν έγινε μια κάποια χρονική στιγμή αυτό στη ζωή μου. Όταν γύρισα στην Ελλάδα από την Πολωνία τη δεκαετία το ‘80, μπήκα στο χώρο με την αίσθηση του άγνωστου δρόμου. Όλα ήταν νέα και δύσκολα. Ήταν όμως και πολύ όμορφα συγχρόνως. Σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω σκηνοθέτης όταν κατάλαβα πόσο μ αρέσει να δημιουργώ εικόνες. Ακόμη το προσπαθώ και θα το προσπαθώ. Είναι ένα συνεχές στοίχημα με τον εαυτό σου η σκηνοθεσία, όπως και κάθε Τέχνη. Δεν σταματά ποτέ και δεν φτάνεις ποτέ στο τέλος.
–Κλίση, ταλέντο, έφεση ή τεχνική; Κατά τη γνώμη σας, ποιο είναι το προαπαιτούμενο για κάποιον που υπηρετεί την τέχνη;
Σ.Μ.: Πολλές φορές μπερδεύουμε το ταλέντο με την ικανότητα στη Τέχνη. Μπορεί κάποιος να είναι ταλαντούχος, να έχει κλίση σε κάτι, αλλά δεν θα καταφέρει και πολλά αν δεν “δουλέψει σκληρά” πάνω σε αυτό. Το όποιο ταλέντο έχει αν δεν το θωρακίσει και με την τεχνική, ή αν δεν εκπαιδεύεται αδιάκοπα, δεν θα φτάσει από μόνο του. Προαπαιτούμενο για να υπηρετήσει κάποιος την Τέχνη, είναι η σκληρή δουλειά, η αυταπάρνηση, η συνεχής ενημέρωση και κυρίως η φλόγα μέσα του για δημιουργία. Η ανάγκη έκφρασης, ο τρόπος έκφρασης, η αναζήτηση της αλήθειας, η “γλώσσα” που θα χρησιμοποιήσει, είναι στοιχεία που θα κάνουν κάποιον να υπηρετήσει την Τέχνη. Όλα αυτά όμως χρειάζονται πολύ δουλειά, δεν φτάνει μόνο το ταλέντο.
-Τόσα χρόνια στον χώρο, υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο και αν ναι, ποιο και γιατί;
Σ.Μ.: Δεν πιστεύω στα καλλιτεχνικά απωθημένα. Ωστόσο πιστεύω ότι κάθε φορά που αισθάνεσαι την ανάγκη να δημιουργήσεις, πρέπει να επιλέξεις και το μέσον που θα επικοινωνήσει την αλήθεια σου. Μπορεί να είναι από μια ταινία έως μία θεατρική παράσταση. Προέχει για μένα τι θέλεις να πεις και μετά πως θα το πεις. Ευτυχώς η τέχνη προσφέρει άπειρες δυνατότητες για να επικοινωνήσεις ότι θέλεις. Αρκεί να είσαι αληθινός.
