Η γνωριμία του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση μπορεί να έγινε τυχαία, αλλά η συνεργασία τους άλλαξε τα δεδομένα.
Οι δύο καλλιτέχνες γνωρίστηκαν, ενώ ο Θεοδωράκης ήταν στην Μακρόνησο για εξορία και ο Μπιθικώτσης υπηρετούσε ως στρατιώτης μεταγωγών.
Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Εγώ, ο σερ» ο τραγουδιστής είχε περιγράψει πώς γνωρίστηκαν.
Εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη επιτυχία το τραγούδι «το φανταράκι» του Γιώργου Μητσάκη και ο Μπιθικώτσης είχε φτιάξει την λαϊκή ορχήστρα Μακρονήσου και κάθε βράδυ στη λέσχη αξιωματικών στηνόταν γλέντι.
“Μια ημέρα που το κάναμε πρόβα με την ορχήστρα μου το τραγούδι αυτό και κάπου ήθελε ένα ακόρντο. Τους είπα ‘’εδώ φα’’. Και πετάγεται ένα παιδί που ήταν ξαπλωμένο με ένα βιβλίο στο χέρι και λέει: το ‘’φα πάει καλύτερα’’. Και τον ρωτάω ‘’τι δουλειά κάνεις εσύ ρε φίλε, με τι ασχολείσαι;’’. Και μου απαντά ‘’σπουδάζω μουσική’’. Αυτό το παιδί ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης” αναφέρεται στο βιβλίο.
“Ήταν η πρώτη μας συνάντηση και επαφή στη Μακρόνησο. Πού να φανταζόμουν, εκείνη τη στιγμή, τι ρόλο θα έπαιζε στη ζωή μου, στη μουσική της Ελλάδας, αλλά και στην παγκόσμια μουσική σκηνή αυτό το παλικάρι, που το είδα μ’ ένα βιβλίο στα χέρια, ξαπλωμένο να διαβάζει”.
“Άλλη μια φορά που είχα άδεια από τη Μακρόνησο και πήγαινα για την Αθήνα, προκειμένου ν’ αγοράσω χορδές για τις κιθάρες και το μπουζούκι, ήμασταν με τον Μίκη στο ίδιο στρατιωτικό αυτοκίνητο. Εκείνος πήγαινε για νοσηλεία στο νοσοκομείο. Έκανε όμως πολλή ζέστη και σε κάποια στροφή έξω από το Μαρκόπουλο είδαμε μια μαρμαρένια βρύση να τρέχει, σταματήσαμε, του γέμισα ένα κύπελλο νερό και του το πρόσφερα. Αυτή τη χειρονομία μου τη θυμάται ο Μίκης μέχρι σήμερα” περιγράφει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με την ερμηνεία του στον «Επιτάφιο» του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου χάραξε νέους δρόμους στο λαϊκό τραγούδι, ενώ σημαντική ήταν η ερμηνεία του στο «Άξιον Εστί» των Ελύτη – Θεοδωράκη.
