Όταν ο Μουρίνιο και ο Οζίλ είχαν βάλει… φωτιά στα αποδυτήρια της Ρεάλ

Οι καλύτερες ποδοσφαιρικές ιστορίες αποκαλύπτονται όταν οι παίκτες έχουν αλλάξει περιβάλλον. Ο Μεσούτ Οζίλ που έφυγε πριν από 3,5 χρόνια από τη Ρεάλ για την Αρσεναλ θυμήθηκε τον… πανικό που επικράτησε στα αποδυτήρια του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» στο ημίχρονο ενός αγώνα κυπέλλου. Αποσπάσματα του βιβλίου του “Die Magie des Spiels” δημοσιεύει η Bild που σήμερα «χαρίζει» στους αναγνώστες της ένα απολαυστικό διάλογο του συγγραφέα Οζίλ με τον τότε προπονητή του, Ζοζέ Μουρίνιο.

Μουρίνιο: «Νομίζεις ότι δυο καλές πάσες είναι αρκετές; Νομίζεις ότι είσαι υπεράνω και δεν μπαίνεις δυνατά στις μονομαχίες; Νομίζεις ότι είσαι τόσο καλός που έχεις την πολυτέλεια να παίζεις στο 50%; Ξέρεις πώς είσαι όταν μπαίνεις στις μονομαχίες; Κάτσε να σου δείξω».Σύμφωνα με τον Οζίλ, τη στιγμή εκείνη ο προπονητής κόλλησε τα χέρια στο σώμα του, “σούφρωσε” τα χείλια και άρχισε να… κόβει βόλτες στα αποδυτήρια πατώντας στις μύτες των ποδιών. «Τα έχασα…» ομολογεί ο Γερμανός άσος της Άρσεναλ. «Άρχισα κι εγώ να φωνάζω, έβγαλα τη φανέλα, του την πέταξα στα πόδια και του είπα να τη φορέσει και να μπει αυτός να παίξει!»Η αντίδραση αυτή έκανε έξαλλο τον Μουρίνιο, ο οποίος αντεπιτέθηκε με ακόμα πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς: «Τα παρατάς από τώρα; Είσαι τόσο δειλός. Τί θες να κάνεις; Να πας να λούσεις το μαλλί; Ή να πας και να δείξεις στους συμπαίκτες και τους οπαδούς μας τί πραγματικά μπορείς να κάνεις μέσα στο γήπεδο; Να σου πω κάτι, Μεσούτ; Γιατί δεν αρχίζεις το κλάμα; Αφού είσαι κλαψιάρης πήγαινε κάνε ντους, δεν σε χρειαζόμαστε…»Ο Οζίλ υποστηρίζει ότι άρπαξε την πετσέτα και πήγε στο ντους και ότι αργότερα ζήτησε συγνώμη από τον αρχηγό Σέρχιο Ράμος και τους συμπαίκτες του. Όχι όμως και από τον Μουρίνιο! Το περίεργο είναι πως συνυπήρξαν για τρία χρόνια στη Μαδρίτη και έφυγαν μαζί για τον ίδιο προορισμό: το Λονδίνο! Ο τουρκικής καταγωγής μέσος πήγε στην Άρσεναλ και ο Μουρίνιο επέστρεψε στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 2013. Στην ίδια ομάδα, πάντως, δύσκολα θα βρεθούν ξανά!

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ