Ο σχηματισμός μιας υπερηπείρου στη Γη θα μπορούσε να εξαφανίσει τους ανθρώπους και κάθε άλλο θηλαστικό που υπάρχει ακόμα γύρω στα 250 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με μια μελέτη.
Η μαζική εξαφάνιση θα προκληθεί κυρίως από το θερμικό στρες ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης ηφαιστειακής δραστηριότητας που θα έδινε διπλάσιο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα από τα σημερινά επίπεδα, έναν παλαιότερο ήλιο που θα εκπέμπει περισσότερη ακτινοβολία και την έκταση των εσωτερικών ερήμων στις τροπικές περιοχές.
Η υπερήπειρος Pangea Ultima αναμένεται να διαμορφωθεί όταν όλες οι σημερινές ήπειροι συγχωνευθούν στο μακρινό μέλλον. Η εργασία, η οποία δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο Nature Geoscience , είναι η πρώτη προσπάθεια να μοντελοποιηθεί πόσο ακραίο μπορεί να γίνει το κλίμα από αυτή τη γεωλογική αναδιάταξη.
Χρησιμοποιώντας ένα κλιματικό μοντέλο του βρετανικού Met Office και τον υπερυπολογιστή του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, η προσομοίωση παρείχε επίσης τεκτονικές ενδείξεις για προηγούμενα γεγονότα εξαφάνισης και δεδομένα που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα σε αστρονόμους που αναζητούν άλλους κατοικήσιμους πλανήτες.
Πώς θα είναι η Pangea Ultima
Στην εποχή του Pangea Ultima, οι ακραίες θερμοκρασίες αναμένεται να είναι δραματικές, με περισσότερη υγρασία από τώρα κατά μήκος των ακτών και εξαιρετικά ξηρές συνθήκες στις απέραντες εσωτερικές ερήμους. Σε αυτόν τον κόσμο, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 15 βαθμούς Κελσίου (και έως και 30 βαθμούς Κελσίου στην ξηρά) πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, γεγονός που θα επέστρεφε τον κόσμο στην ακραία ζέστη που πέρασε τελευταία φορά στην Πέρμια-Τριασσική εποχή, πριν από 260 εκατομμύρια χρόνια, όταν περισσότερα από το 90% των ειδών εξαφανίστηκαν.
Παρατεταμένες περίοδοι θερμότητας άνω των 40 C θα ξεπερνούσαν τα επίπεδα ανοχής πολλών μορφών ζωής.
Τα θηλαστικά ήταν η μεγάλη εξελικτική ιστορία επιτυχίας στον κόσμο, ιδιαίτερα μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων κατά τη διάρκεια του τελευταίου μεγάλου γεγονότος εξαφάνισης, αλλά η ικανότητα των θηλαστικών να προσαρμοστούν στη θερμότητα μπορεί να είναι πολύ αργή. Αυτό περιλαμβάνει τους ανθρώπους, οι οποίοι βρίσκονται στη Γη για σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Οι ανθρωπίδες εμφανίστηκαν πριν από περίπου 6 εκατομμύρια χρόνια, όταν ο κόσμος ήταν πολύ πιο δροσερός από ό,τι ήταν κατά την περίοδο των δεινοσαύρων. Αν και το είδος μας αναπτύχθηκε εξαιρετικά γρήγορα, θα αντιμετωπίσουμε τεράστιες προκλήσεις στην εποχή της Pangea Ultima, αν υποθέσουμε ότι θα τα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την τρέχουσα αυτοπροκαλούμενη κλιματική κρίση και τη μαζική εξαφάνιση άλλων ειδών.
Εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις της ζέστης, θα υπήρχαν σοβαρά προβλήματα εφοδιασμού με τρόφιμα λόγω κατάρρευσης της βλάστησης. Η μελέτη σημειώνει ότι τα περισσότερα φυτά καταπονούνται σε θερμοκρασίες άνω των 40 C και διασπώνται εντελώς εάν εκτεθούν στους 60 C για παρατεταμένες περιόδους.
Ο κύριος συγγραφέας της εφημερίδας, Αλεξάντερ Φάρνσγουορθ, από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, είπε ότι η προοπτική ενός άλλου γεγονότος εξαφάνισης, που περιλαμβάνει ανθρώπους, ήταν μια νηφάλια υπενθύμιση παροδικότητας. «Η Γη έχει ένα πολύ μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Οι άνθρωποι είναι πολύ τυχεροί με αυτό που έχουμε τώρα και δεν πρέπει να πιέζουμε το δικό μας κλίμα πέρα από το ψυχρότερο κλίμα που εξελίξαμε. Είμαστε το κυρίαρχο είδος, αλλά η Γη και το κλίμα της αποφασίζουν πόσο θα διαρκέσει αυτό», είπε. «Αυτό που ακολουθεί είναι εικασία του καθενός. Το κυρίαρχο είδος θα μπορούσε να είναι κάτι εντελώς νέο».
Οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι η πρόβλεψή τους έχει υψηλό επίπεδο αβεβαιότητας λόγω του εξαιρετικά μακροπρόθεσμου χρονικού πλαισίου, αλλά ελπίζουν ότι η μελέτη, η οποία ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του lockdown της πανδημίας, θα προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για προηγούμενα γεγονότα μαζικής εξαφάνισης και την πιθανή κατοικησιμότητα άλλων πλανητών.
Μέχρι τώρα, όταν οι αστρονόμοι είχαν σαρώσει μακρινούς γαλαξίες για πλανήτες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα εναλλακτικό σπίτι για τους ανθρώπους, έλαβαν υπόψη κυρίως την απόσταση από τον πλησιέστερο ήλιο και την παρουσία νερού. Η νέα μελέτη δείχνει ότι η τεκτονική είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας για τον προσδιορισμό του κλίματος ενός πλανήτη.
«Αν η Nasa μπορούσε να στείλει ένα διαστημικό λεωφορείο μόνο σε έναν πλανήτη, τότε θα επέλεγα έναν που δεν είχε σούπερ ήπειρο», είπε ο Φάρνσγουορθ. «Καλύτερα να έχουμε πολλές ηπείρους διάσπαρτες, όπως συμβαίνει τώρα στη Γη».
