Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα εργαστήριο 1.000 ετών, κατά τη διάρκεια αδιάλειπτων αρχαιολογικών ανασκαφών στο ιστορικό κάστρο Χαρπούτ. Η πιο συναρπαστική πτυχή της ανακάλυψης, είναι το γεγονός ότι το σιδηρουργείο, λειτουργούσε μέχρι το 1850.
Το σημείο των ανασκαφών είναι γεμάτο από εργαστήρια σιδηρουργίας και φούρνους τήξης, που χρονολογούνται στο αρχαίο Βασίλειο της Εποχής του Σιδήρου, το Ουραρτού.
Ένα κάστρο με εργαστήριο από το βασίλειο Ουραρτού
To κάστρο Χαρπούτ, ή γνωστό και ως Κάστρο του Γάλακτος, βρίσκεται στη γειτονιά του Χαρπούτ, στην επαρχία Ελαζίγ της ανατολικής Τουρκίας. Ανάγεται στην Ουραρτιανή περίοδο, του 8ου αιώνα π.Χ. Το κάστρο είναι ορθογώνια σχεδιασμένο και απαρτίζεται από δύο τμήματα: το εσωτερικό και το εξωτερικό κάστρο.
Στο κάστρο του Χαρπούτ, το οποίο βρίσκεται στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, οι αρχαιολογικές ανασκαφές διεξάγονται με επικεφαλής τον καθηγητή Δρ. İsmail Aytaç, του τμήματος καλών τεχνών της παιδαγωγικής σχολής, του πανεπιστημίου Firat.
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της ανασκαφής
Ταυτοποιήθηκε μια περιοχή έκτασης 1.000 τ.μ. Ο χώρος αποτελείται από σιδηρουργεία, φούρνους τήξης και αποθηκευτικούς χώρους. Οι ανασκαφές που έχουν ξεκινήσει στην περιοχή, διαρκούν για τρία χρόνια και έχουν αποκαλύψει σημαντικά ευρήματα, μεταξύ των οποίων χάλκινα νομίσματα, στοιχεία από έπιπλα πορσελάνης και άλλα τεχνουργήματα.
Οι αρχαιολόγοι που εξετάζουν τα ευρήματα, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, το τμήμα του εργαστηρίου χρησιμοποιούταν μέχρι το 1850.
Ο καθηγητής Δρ. İsmail Aytaç δήλωσε ότι «Σε μια περιοχή περίπου 1.000 τ.μ., στο κάστρο Χαρπούτ, έχουμε ανακαλύψει εργαστήρια σιδήρου, με επικοινωνούντα φουρνάκια τήξης για διάφορους σκοπούς, βάσει διαφορετικών επιπέδων θερμότητας».
«Μαζί με αυτά, έχουμε ανακαλύψει σιδερένιες ράβδους οι οποίες παράχθηκαν εδώ. Οι ράβδοι αυτές, μεταφέρονταν εδώ και έδιναν στα προϊόντα την τελική τους μορφή. Ορισμένες κατασκευάζονταν με τεχνικές χύτευσης, ενώ άλλες διαμορφώνοντας και στη συνέχεια έπαιρναν την τελική τους μορφή. Αποκαλύφθηκαν πολυάριθμες κεφαλές βελών και δοράτων, μεταλλικά πέταλα, καρφιά, διακοσμητικά αντικείμενα και τμήματα επίπλων» σημείωσε.
Τονίζοντας τη σημασία της βιομηχανικής περιοχής, η οποία ανάγεται χίλια χρόνια στο παρελθόν, και λειτουργούσε μέχρι και πριν από 150 χρόνια, ο καθηγητής Δρ. Aytaç, συνέχισε: «Κατανοούμε ότι τα στρατιωτικά υλικά παράγονταν κυρίως σε καιρό πολέμου. Υπάρχει και ένα τμήμα των εργαστηρίων όπου παράγονταν τεχνουργήματα της καθημερινής ζωής σε περίοδο ειρήνης. Δεν θα ήταν λάθος να χαρακτηρίσουμε τον χώρο ως βιομηχανική περιοχή της εποχής.
Το τμήμα του εργαστηρίου είναι τουλάχιστον 100 χρόνων και λειτουργούσε μέχρι το 1850. Το χάλκινο νόμισμα και κάποια στοιχεία από έπιπλα πορσελάνης σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα, μαρτυρούν ότι η περιοχή αυτή χρησιμοποιούταν μέχρι την εποχή εκείνη. Όταν, το 1860, οι στρατιωτικές μονάδες μεταφέρθηκαν στην πόλη, η χρήση του σημείου αυτού παρήκμασε και τελικά, καλύφθηκε από το χώμα. Στο πλαίσιο του έργου για τη βιομηχανική πολιτιστική κληρονομιά διεξάγουμε εργασίες και έχουμε φτάσει στο σημείο να την προάγουμε και για τον τουρισμό».