«Νιώθω τυχερή, γιατί παρά τον πόνο στους επτά μήνες -γιατί δεν υπάρχει μία μέρα που να μην πονάω- είμαι ζωντανή» ανέφερε η Ντίνα Μαγδαλιανίδη, μία 26χρονη που ταξίδευε στη θέση 22 του δεύτερου βαγονιού του μοιραίου τρένου, στην σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη.
Μιλώντας στο Open και την εκπομπή «Ώρα Ελλάδος», η νεαρή μιλά για τις δυσκολίες που περνά, ενώ τονίζει πως το Σύστημα Υγείας δεν την έχει βοηθήσει αφού μέχρι και τα φάρμακά της να πληρώνει από την τσέπη της.
«Μας είπαν από τον ΕΟΠΥΥ πως πρέπει να μαζέψω όλες τις αποδείξεις, γνωματεύσεις γιατρών και όσα εγκριθούν, θα πάρω την αποζημίωση πίσω», εξηγεί.
Μιλώντας για την τραγωδία που έζησε λέει: «Προσπαθούσα να συρθώ, έσπαγαν τζάμια, έπεφταν πάνω μου πράγματα. Αυτό οδήγησε σε ακόμη περισσότερα κατάγματα. Με βρήκαν κάτω στο ρέμα που καιγόταν, μαζί με άλλα 5 παιδιά τα οποία ήταν σε σοβαρή κατάσταση στη ΜΕΘ», αναφέρει, ενώ προσθέτει πως «έχω κάνει 25 χειρουργεία και πρέπει να κάνω ακόμη 5».
«Είχα βλάβη και στους πνεύμονες γιατί μπήκαν κάποια πλευρά. Επίσης, έχω σπάσει όλη την ωμοπλάτη, κάποιους σπονδύλους, την μέση. Ακόμη τα χειρουργεία συνεχίζονται. Ακόμα παλεύω να περπατήσω. Βλέπω εφιάλτες. Δυστυχώς ζω με φάρμακα για να έχω την διανοητική μου κατάσταση σταθερή. Θα ήθελα πάρα πολύ να δώσω φως και στα υπόλοιπα παιδιά που αγωνίζονται όπως και εγώ. Είτε είναι στην εντατική είτε έχουν τραύματα παρόμοια με τα δικά μου».
Η Ντίνα Μαγδαλιανίδη αναφέρει πως όλα τα χρωστάει στον εργοδότη της, ο οποίος την στηρίζει οικονομικά στα ζητήματα της υγείας.
«Θεωρητικά έχουμε στήριξη στον ΕΟΠΥΥ αλλά δυστυχώς, πέρα από τις αποδείξεις που πρέπει να μαζέψουμε, χρειαζόμαστε και τις γνωματεύσεις και έχουμε περάσει από πάρα πολλούς γιατρούς που πρέπει να ξαναβρώ για να μου ξαναγράψουν τις γνωματεύσεις και να πάρω τα φάρμακα. Θα με βοηθούσε εάν γινόταν αυτόματα η διαδικασία, με τον ΑΜΚΑ. Δεν μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι σε πάρα πολλά πράγματα», συνεχίζει.
Σε ερώτηση εάν έχει κάποια ψυχολογική υποστήριξη αναφέρει: «Μετά την νοσηλεία μου στο Παπανικολάου, στην πλαστική χειρουργική, βρήκαμε εκεί έναν καλό ψυχίατρο και βρήκα και ψυχολόγο μόνη μου. Δεν με πήρε κάποιος τηλέφωνο».
