Καλοκαίρι με τον παππού και τη γιαγιά
Αναγνώστρια του boro.gr ρωτά:
“Έχω μια κόρη 5 χρονων. Τώρα το καλοκαίρι το παιδί μου κάνει διακοπές με τους παππουδες της και εγω πηγαινοέρχομαι με τον άντρα μου κάθε δέκα μέρες για να την βλέπουμε. Το πρόβλημά μου είναι ότι κάθε φορά που φεύγουμε εγώ κλαίω και στενοχωριέμαι που την αφήνω. Εκείνη περνάει πολύ ωραία. Εγώ όμως υποφέρω, κυρίως την τελευταία ημέρα του αποχωρισμού και είμαι μέσα στην μελαγχολία. Χριστίνα”.
Στο ερώτημα απαντά ο ψυχολόγος – ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.
Είναι ώριμο και βαθιά δουλεμένο εκ μέρους σας να “πάρετε πάνω σας” το άγχος και τη λύπη για τους αποχωρισμούς. Μιλάτε με ψυχολογική σκέψη και αυτό δείχνει πως σκέφτεστε έτσι, πράγμα που σας βοηθά να σχετίζεστε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα χωρίς μπερδέματα που συνήθως σχετίζονται με το “τι είναι δικό μου τι είναι του άλλου”. Αυτό είναι πολύ βοηθητικό και για το παιδί σας που βρίσκεται σε μια ηλικία όπου “ρουφά” τις εικόνες και τις συμπεριφορές σα σφουγγάρι, ανεξάρτητα από το αν αφορούν το ίδιο ή όχι. Βρίσκεται δηλαδή σε μια διαδικασία κατά την οποία διαμορφώνει την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμησή του, των οποίων η σχέση είναι η τροφοδότηση και ανατροφοδότηση της μίας από την άλλη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
