Στον Βασίλη Μπουζιώτη,
H Πέμη Ζούνη μπορεί να έκανε τηλεόραση μέχρι και πρόσφατα ξεχωρίζοντας στις «8 λέξεις», όμως αυτό που της είχε λείψει ήταν το σανίδι, γι’ αυτό και λάμπει από χαρά που γυρίζει σε αυτό. Την «έκλεψα» από τις πρόβες που κάνει με μια εκλεκτή ομάδα συνεργατών και μίλησε από καρδιάς για όλα.
“Υπήρξαν θρασείες συμπεριφορές, που, όμως, τις σταματούσα με κάθετο τρόπο. Με αρρώσταινε να βλέπω ασχήμιες. Ψυχολογική βία έχω ζήσει και ήταν τρομερή. Πρέπει να μιλάμε όποτε συμβαίνει κάτι. Χωρίς φόβο.Τους καμάρωσα όσους βγήκαν και μίλησαν. Τόλμησαν με γενναιότητα αξιοζήλευτη και τους βγάζω το καπέλο! Μετά απ’ αυτό, πιστεύω ότι θα καθαρίσει το τοπίο και οι επίδοξοι θύτες θα… κουμπώνονται και θα φοβούνται να κάνουν αθλιότητες. Επαθα σοκ με όλες αυτές τις αποκαλύψεις. Ξέραμε πως κάποιος είναι απότομος ή σκληρός, αλλά δεν ξέραμε πόσο άθλιοι ήταν κάποιοι. Με έπιασε το στομάχι μου. Αλλά τώρα πήρα μια ανάσα που καθαρίζει το τοπίο. Δεν είναι βρομιά το θέατρο! Δεν είναι αυτοί οι μετρημένοι στα δάκτυλα άθλιοι. Είναι γενναιόδωροι, χαρισματικοί, δοτικοί, καλοί, παθιασμένοι με το αντικείμενό τους άνθρωποι. Το θέατρο είναι φως – δεν είναι το σκοτάδι που βγήκε προς τα έξω. Υπάρχει και σκοτάδι, δυστυχώς, όπως και σε άλλους χώρους, αλλά κυρίως υπάρχει φως. Και θέλω να το τονίσω αυτό, γιατί ο κόσμος πίστεψε πως το θέατρο είναι βούρκος. Δεν είναι!”
Καλή επάνοδο στο θέατρο να σου ευχηθώ…
Αχ, πόσο πολύ μου έλειψε! Έκανα τηλεόραση, αλλά ξέρεις καλά πως είμαι θεατροπαίδι και δεν μπορώ μακριά από τη σκηνή. Το έφεραν, όμως, έτσι οι δύσκολες συνθήκες και έμεινα εκτός τα τελευταία χρόνια. Μου έλειψαν η επαφή με τους συναδέλφους στη σκηνή, η ζωντανή επαφή με το κοινό, η αναμέτρησή μου με ρόλους και έργα. Το αγαπώ το θέατρο, είναι τρόπος ζωής για εμένα και είμαι γεμάτη χαρά που επιστρέφω σε αυτό με μια τόσο τρυφερή δουλειά όπως το «Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες», που ετοιμάζουμε με πολύ μεράκι.
Πριν φτάσουμε στις «Πεταλούδες», πες μου για τις «8 λέξεις», που σε έφεραν πίσω στην τηλεόραση.
Μη μπορώντας να κάνω θέατρο με όλα αυτά που γίνονται ή μάλλον… δεν γίνονται, είπα το «ναι» στην τηλεόραση και στην καλαίσθητη αυτή σειρά. Ήταν μια διέξοδος και, κακά τα ψέματα, έπαιξε ρόλο και το οικονομικό ζήτημα. Δεν ήταν εύκολο όλο αυτό – μιλάω στον αόριστο, γιατί έκλεισε αυτός ο κύκλος, τέλειωσαν τα γυρίσματά μου. Το πήγαινε-έλα στην Κύπρο με τα διαρκή rapid tests ήταν ένας «μαραθώνιος». Την πρώτη σεζόν πήγαινα από Δευτέρα έως Παρασκευή και γυρνούσα μέσα στο Σαββατοκύριακο. Φέτος πήγαινα κάθε δύο-τρεις εβδομάδες κι έκανα μαζεμένες τις σκηνές μου. Υπήρξε σωματική και ψυχική ταλαιπωρία – και είχαμε να αντιμετωπίσουμε στο αεροδρόμιο και τη δυσπιστία κάποιων που μας αντιμετώπιζαν σαν… υπόπτους που κάναμε ταξίδια, κι ας ήξεραν πως απλώς πηγαίναμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Ήταν μια ωραία εμπειρία, έκανα πολύ ωραίες «συναντήσεις», ένιωσα μια τρυφεράδα και μια μεγάλη αγκαλιά -και στα γυρίσματα και γενικά- από τον φιλόξενο κυπριακό λαό. Ηταν ωραία!
Συζητάς ήδη κάτι άλλο τηλεοπτικά ή όχι ακόμα;
Όχι, όχι! Όχι άλλη τηλεόραση, για την ώρα. Θέλω να κάνω θέατρο – έπαθα στερητικό τόσο καιρό. Θα ριχτώ ξανά στο θέατρο και, αν και όταν έρθει κάτι ιδιαίτερο τηλεοπτικά, ίσως και να πω το «ναι», αλλά η ανάγκη μου τώρα είναι να κάνω θέατρο, να συνεχίσω να διδάσκω τα παιδιά στη σχολή.
Διαβάστε αναλυτικά το δημοσίευμα της Realnews.
Διαβάστε αναλυτικά το δημοσίευμα της Realnews.
