Ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Μάριος Φραγκούλης βρέθηκε στην παρέα των Θοδωρή Βαμβακάρη και Τάκη Γιαννούτσου, κάνοντας έναν απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας του ενώ ξεδίπλωσε τα σχέδια του για το μέλλον.
Ο σπουδαίος τενόρος, μεταξύ άλλων, μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στην Αφρική και το αίσθημα εγκατάλειψης που αισθάνθηκε όταν οι γονείς του τον άφησαν στην Ελλάδα και γύρισαν στην Αφρική. “Ένιωσα μια τεράστια απόρριψη και νόμιζα ότι φταίω εγώ. Είχα για αρκετό διάστημα χάσει την ομιλία μου, δεν μπορούσα να εκφραστώ. Ήμουν τρομοκρατημένος γιατί ελληνικά δεν μιλούσα. Ήταν μια ξένη χώρα, ένα ξένο σπίτι, ξένοι άνθρωποι. Οι θείοι μου με μεγάλωσαν αλλά μέχρι τότε τους ήξερα μόνο από φωτογραφίες. Άλλαξε όλος ο κόσμος. Από εκεί που ήμασταν στην Αφρική, με το σπίτι μας, τον κήπο μας, τους έχασα όλους, έχασα τον αδερφό μου, τον πιο κοντινό μου άνθρωπο”, είπε χαρακτηριστικά.
“Ρώτησα γιατί με άφησαν αλλά οι γονείς μου νόμιζαν ότι θα είναι για μικρό χρονικό διάστημα. Δυστυχώς πέρασε πολύς χρόνος, εγώ είχα συνηθίσει με τη θεία και τον θείο μου, και με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη και τρομερή φροντίδα. Αν δεν ήταν εκείνοι δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα. Δεν πήρα ποτέ απάντηση για το τι συνέβη. Προσπάθησα να βρεθώ με τον πατέρα μου να μάθω τελικά τι είχε γίνει, κανείς δεν μου έδινε μια απάντηση”, ανέφερε.
“Όταν ήμουν 14 ετών αποφάσισαν οι γονείς μου ότι έπρεπε να επιστρέψουν στο Λονδίνο. Πήγα να μείνω μαζί τους για λίγο διάστημα αλλά δεν μπορούσα μέσα μου να το αντέξω. Τους έχω συγχωρέσει. Δούλεψα πολύ, πήγα σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους, γινόταν αυτό μέχρι τα 20- 21 μου. Ούτε ο αδερφός μου δεν είχε απάντηση να μου δώσει. Θεωρούσα ότι εκείνος ήταν το τυχερό παιδί, ότι πήραν τον αδελφό μου και άφησαν εμένα, αλλά τελικά ήμουν πολύ τυχερό παιδί γιατί αυτοί οι άνθρωποι μου έδωσαν τον καλύτερο τρόπο εκπαίδευσης στη ζωή” τόνισε.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη φορά που ο πατέρας του τον είδε σε μια παράσταση στο Λονδίνο: “Πίστευα ότι θα τρέξει και θα με αγκαλιάσει και θα μου πει ότι είναι περήφανος για μένα αλλά τελικά δεν συνέβη τίποτα από αυτά. Ήρθε και μου είπε απλά ήσουν καλός αγόρι μου. Μέσα μου με έχει στεναχωρήσει πάρα πολύ. Ο πατέρας μου έλεγε ότι μας πιστεύει, μας αγαπάει, αλλά δεν είχε τον τρόπο έκφρασης. Έχω κλάψει πολύ για τον πατέρα μου. Πέθανε στα 67 του από καρδιά, ενώ εγώ είχα παράσταση εκείνη την ημέρα στο Λονδίνο. Η μητέρα μου ζει, εκείνη τη συγχώρησα πολύ πιο νωρίς από ό,τι τον πατέρα μου”. Μάλιστα κοίταξε την κάμερα και της έστειλε ένα μήνυμα: “Καλή χρονιά, να είσαι πάντα καλά. Σε αγαπάω πολύ, ξέρω ότι έχεις θυσιάσει πάρα πολλά στη ζωή σου για μένα και ας αφήσουμε ό,τι αρνητικό έχει συμβεί στο παρελθόν και να βλέπουμε το μέλλον με θάρρος και αγάπη”.
