Πολλοί είναι οι άνθρωποι που, μεγαλώνοντας, έμαθαν να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους. Αυτό μπορεί να έχει γίνει επειδή τους έμαθαν πως, η συναισθηματική έκφραση, είναι ένδειξη αδυναμίας.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να εκφράζουν τα συναισθήματά τους στην παιδική ηλικία, εξακολουθούν να τα καταπιέζουν και στην ενήλικη ζωή τους. Αυτή η συνήθεια, διαμορφώνει τον τρόπο σκέψης τους, τον τρόπο αλληλεπίδρασής τους με τον κόσμο, ακόμη και με τρόπους ασυνείδητους.
Η καταστολή των συναισθημάτων, φαίνεται μέσα από ορισμένα μοτίβα της συμπεριφοράς του ανθρώπου.
Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν κρύβοντας τα αληθινά τους συναισθήματα, συνήθως εκδηλώνουν αυτές τις 7 συμπεριφορές ως ενήλικες, σύμφωνα με την ψυχολογία
- Δεν αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους
- Δίνουν προτεραιότητα στα συναισθήματα των άλλων
- Νιώθουν ενοχές όταν εκφράζουν τις ανάγκες τους
- Δεν μπορούν να βάλουν όρια
- Καταπιέζουν τα συναισθήματά τους μέχρι να «εκραγούν»
- Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους
- Φαίνονται υπερβολικά ανεξάρτητοι
Δεν αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους
Οι άνθρωποι που, μεγαλώνοντας, μαθαίνουν να καταπνίγουν τα συναισθήματά τους, δεν τα εξερευνούν και δεν τα μαθαίνουν ποτέ.
Αντί να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους, όπως τη θλίψη, την απογοήτευση, ή τη χαρά – τα παραμερίζουν και προχωρούν. Αυτό σταδιακά γίνεται δεύτερη φύση και αποσυνδέονται από τον εσωτερικό τους κόσμο.
Οι ψυχολόγοι εξηγούν ότι, πρόκειται για συναισθηματική καταπίεση, όπου ο άνθρωπος, αντί να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, τα καταστέλλει.
Μέσα από συνειδητή προσπάθεια, θα καταφέρετε να συνδεθείτε ξανά με τα συναισθήματά σας. Ρωτήστε τον εαυτό σας: «Πώς αισθάνομαι τώρα;», σε διάφορες φάσεις μέσα στην ημέρα.
Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι για να το αλλάξετε ή να το διορθώσετε – αρκεί να παρατηρείτε τα συναισθήματά σας.
Όσο περισσότερο το κάνετε, τόσο ευκολότερο να είναι να αναγνωρίζετε τα συναισθήματά σας, αντί να τα απωθείτε αυτόματα.
Δίνουν προτεραιότητα στα συναισθήματα των άλλων
Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους, θεωρούν προτέρημα το να είναι «βολικοί». Εφόσον όλοι οι άλλοι είναι ευχαριστημένοι, εκείνοι δεν πρόκειται να εκφράσουν αντίρρηση.
Ακόμη και αν δεν είναι σύμφωνοι. Έχουν μάθει να αποσιωπούν τις ανάγκες τους ώστε αυτόματα βάζουν τα συναισθήματα των άλλων πάνω από τα δικά τους.
Όταν θυμώνει κάποιος τρίτος, αισθάνονται πως είναι δική τους ευθύνη να διορθώσουν την κατάσταση. Αν προκύψει κάποια σύγκρουση, νιώθουν υποχρεωμένοι να την επιλύσουν.
Ο Καρλ Γιούνγκ είχε πει πως, «Μοναδικός σκοπός της ύπαρξης, είναι να ανάψουμε μία σπίτι στο σκότος της απλής επιβίωσης».
Αυτό είναι αδύνατον να γίνει αν καταπιέζετε τα συναισθήματά σας.
Μην σπεύδετε ν’ απαντήσετε: «Δεν έχω πρόβλημα». Αντί γι’ αυτό σκεφτείτε λίγο παραπάνω αν είστε πράγματι σύμφωνοι.
Δεν είναι εγωισμός να αναγνωρίζετε τις ανάγκες σας. Είναι κάτι αναγκαίο.
Οι άνθρωποι που έχουν μάθει να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους, δεν μπορούν να ζητούν τίποτα – βοήθεια, χώρο, χρόνο για τον εαυτό τους.
Διστάζουν να ζητήσουν και το παραμικρό, ανησυχούν ότι θα είναι βάρος στους άλλους. Μπορεί να ζητούν υπερβολικές φορές συγγνώμη. Ίσως να υπονομεύουν οι ίδιοι τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, κλείνονται στον εαυτό τους προσπαθώντας να διευκολύνουν όλους τους άλλους. Ως ενήλικες, αν τυχόν και ζητήσουν το παραμικρό, νιώθουν ενοχές.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκες. Όλοι πρέπει να μάθουν να τις εκφράζουν.
Αν έχετε παρατηρήσει την τάση αυτή στον εαυτό σας, προσέξτε τις φορές που αισθάνεστε ενοχές. Θυμίστε στον εαυτό σας ότι τα συναισθήματα και οι ανάγκες σας έχουν αξία.
Δεν μπορούν να βάλουν όρια
Οι άνθρωποι που μεγαλώνουν καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους, μπορεί να λένε «ναι» πολύ εύκολα. Δεν χαλούν χατίρι, ακούνε και εξυπηρετούν τους άλλους.
Στην πραγματικότητα, δεν έχουν μάθει να λένε «όχι» χωρίς να νιώθουν ενοχές. Έχουν αγνοήσει τις ανάγκες τους για τόσα χρόνια που πλέον, η φροντίδα τους, τους μοιάζει με εγωισμό.
Αν όμως, βάζετε πάνω από όλα τις ανάγκες των άλλων, θα οδηγηθείτε στην εξουθένωση, στη συναισθηματική εξάντληση και τη συσσώρευση θυμού.
Σχετικές έρευνες μας πληροφορούν ότι, οι άνθρωποι που έχουν μάθει να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους, δυσκολεύονται να βάλουν όρια.
Μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Emotion (2017), κατέληξε στο συμπέρασμα πως, η καταπίεση των συναισθημάτων, οδηγεί σε αυξημένο στρες και δυσκολία στη διατήρηση υγιών σχέσεων.
Με άλλα λόγια, αν εσείς παραμελείτε τα συναισθήματά σας, μαθαίνετε στους άλλους να παραβιάζουν τα όριά σας. Η οριοθέτηση δεν σημαίνει απομόνωση, αλλά προστασίας της ενέργειας και της ευημερίας σας.
Καταπιέζουν τα συναισθήματά τους μέχρι να «εκραγούν»
Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει καταστέλλοντας τα συναισθήματά τους, μπορεί να δείχνουν «βολικοί», η «ήρεμοι».
Αυτό δεν είναι ηρεμία. Απλώς, οι άνθρωποι αυτοί, έχουν μάθει να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους. Κάποια στιγμή όμως, όλα αυτά τα απωθημένα συναισθήματα, θα εκραγούν.
Με μια μικρή αφορμή, ένα ασήμαντο έναυσμα, θα νιώσετε να σα κατακλύζουν συναισθήματα που δεν θα μπορείτε να ελέγξετε.
Οι ψυχολόγοι εξηγούν ότι, αυτό είναι ένας είδος ψυχολογικής καταπίεσης ενώ σχετικές έρευνες καταλήγουν στο γεγονός ότι, εκτός από το ότι είναι πιθανότερο να έχετε συναισθηματικά ξεσπάσματα, μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την υγεία σας.
Σχετική μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Psychosomatic Medicine (2013), κατέληξε στο ότι, η χρόνια καταπίεση των συναισθημάτων, συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα στρες και αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Προσπαθήστε να γράφετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας.
Αναρωτηθείτε για ποιους λόγους τα καταπιέζετε. Όσο περισσότερο αναλύετε τα συναισθήματά σας στο παρόν, τόσο περισσότερο τα αποδέχεστε και τόσο περισσότερο περιορίζετε το ενδεχόμενο αυτά, κάποια στιγμή να συσσωρευτούν και να εκραγούν.
Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους
Οι άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, μεγαλώνοντας μπορεί να δυσκολεύονται να διαχωρίσουν τις δικές τους ανάγκες, συναισθήματα, προσδοκίες, από εκείνα των άλλων.
Μπορεί απλώς να συμφωνούν χωρίς να μπορούν να συνειδητοποιήσουν τη δική τους κρίση
Έτσι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι μεγαλώνουν καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους. Διαμορφώνουν τον εαυτό τους με βάση τις προσδοκίες των άλλων. Δεν είναι ο εαυτός τους.
Ο φημισμένος ψυχολόγος Carl Rogers έχει πει εύστοχα: «Μόνο όταν αποδεχτώ τον εαυτό μου ολοκληρωτικά, θα καταφέρω να αλλάξω».
Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει καταπιέσει τα συναισθήματά του για όλη του τη ζωή, είναι αδύνατον ν’ αποδεχτεί τον εαυτό του – αφού δεν είναι δυνατόν ούτε καν να τον αναγνωρίσουν. Αν έχετε φτάσει σ’ αυτό το σημείο, πρέπει ν’ ανακόψετε ταχύτητα και ν’ αναρωτηθείτε: «Συμφωνώ πραγματικά;», «Μου αρέσει αυτό που κάνω;». Σταδιακά, η ειλικρίνεια με τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε την ταυτότητά σας.
Φαίνονται υπερβολικά ανεξάρτητοι
Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει μαθαίνοντας να κρύβουν τα συναισθήματά τους, μπορεί να μην θέλουν να βασίζονται σε κανέναν.
Οι άνθρωποι μπορεί να είναι περήφανοι που τα καταφέρνουν όλα μόνοι τους. Δεν ζητούν ποτέ βοήθεια, έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι δεν έχουν ανάγκη από τη στήριξη κανενός.
Θεωρούν τον εαυτό τους δυνατό. Όμως πρόκειται για καταπίεση των συναισθημάτων τους, με αποτέλεσμα να διώχνουν τους ανθρώπους από κοντά τους.
Η ψυχολόγοι μας πληροφορούν ότι, πρόκειται για υπεραναπλήρωση, έναν μηχανισμό άμυνας όπου οι άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, βασίζονται αποκλειστικά στον εαυτό τους.
Το πρόβλημα είναι πως, κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του στη ζωή.
Η άρνηση αποδοχής στήριξης, οδηγεί τον άνθρωπο στην απομόνωση.
Αν έχετε και εσείς αυτή την τάση, πρέπει να αναρωτηθείτε αν υπάρχει κάποιος στον οποίο μπορείτε να βασιστείτε.
Δεν είναι ανάγκη να κάνετε καμία υπερβολική ανάλυση. Αρκεί να ανοιχτείτε λίγο, προσπαθώντας να καλλιεργήσετε τη συνήθεια της εμπιστοσύνης και της συναισθηματικής έκφρασης.
Tips
Αν μεγαλώσατε κρύβοντας τα συναισθήματά σας, να θυμάστε ότι δεν είναι δικό σας λάθος. Μπορείτε πάντα ν’ αλλάξετε τα μοτίβα αυτά. Το πρώτο βήμα είναι η επίγνωση. Αναγνωρίστε τις παραπάνω συμπεριφορές στον εαυτό σας και θα έχετε ήδη κάνει μια σημαντική μεταστροφή.
Μπορείτε να ξεκινήσετε από τα πιο απλά:
Να φροντίζετε τον εαυτό σας. Αναρωτηθείτε τι νιώθετε. Ονομάστε τα συναισθήματά σας και συνδεθείτε με αυτά.
Βάλτε όρια. Το «όχι» και η έκφραση των αναγκών σας, δεν είναι εγωισμός.
Ανοιχτείτε στους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να τα διαχειρίζεστε όλα μόνοι σας.
Η επούλωση απαιτεί χρόνο. Κάθε βήμα ωστόσο, προς την αυθεντικότητα, είναι ένα βήμα πιο κοντά προς την ελευθερία. Σας αξίζει να ζείτε ελεύθερα τη ζωή σας, χωρίς να υποκρίνεστε.
