Πιστεύεις ότι γνωρίζεις καλά την Αθήνα; Μην είσαι τόσο σίγουρος ότι ξέρεις τα πάντα για την πρωτεύουσα της χώρας.
Κοιτώντας παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθήνας θα συνειδητοποιήσεις πόσο διαφορετικές ήταν οι συνοικίες, οι μεγάλοι και πολυσύχναστοι δρόμοι, ακόμα και ορισμένα εμβληματικά σημεία της πρωτεύουσας.
Ακόμα κι αν μένεις πολλά χρόνια στην πόλη ή έχεις γεννηθεί σε αυτή, μπορεί να δυσκολευτείς να αναγνωρίσεις δρόμους και χαρακτηριστικά κτίρια της πόλης, αν δεις πως έμοιαζαν πριν από 50 ή 100 χρόνια.
Κουίζ για την παλιά Αθήνα: Αναγνωρίζεις την περιοχή; Σήμερα είναι πολυσύχναστο σημείο
Μία τέτοια φωτογραφία είναι και η παρακάτω. Σήμερα είναι μία πασίγνωστη συνοικία της πόλης. Την αναγνωρίζεις;
– Κυψέλη
– Αμπελόκηποι
– Μοναστηράκι
Η απάντηση στο κουίζ για την παλιά Αθήνα
Στη φωτογραφία που έχει τραβηχτεί την δεκαετία του 1960 βλέπετε το Μοναστηράκι και στα αριστερά είναι το Τζαμί Τζισταράκη. Η εικόνα είναι του φωτογράφου Wolf Suschitzky και ανήκει στο Μουσείο Μπενάκη – Πινακοθήκη Γκίκα.
Η ονομασία της περιοχής προέρχεται από την παλιά εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αθήνας, που βρίσκεται χτισμένη επί της πλατείας, και παλαιότερα ήταν μετόχι μοναστηριού και συγκεκριμένα, της Μονής Καρέα στον Υμηττό.
Στην Πλατεία Μοναστηρακίου δεσπόζει επίσης το παλιό Τζαμί Τζισταράκη που έχει κατασκευαστεί το 1759 και το οποίο σήμερα στεγάζει παράρτημα του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης.
Η περιοχή του Μοναστηρακίου εθεωρείτο διαχρονικά μέρος της συνοικίας του Ψυρρή, η οποία έφτανε μέχρι το Θησείο και τα όρια της Πλάκας. Άρχισε να υφίσταται ως ξεχωριστή συνοικία μετά τη διάνοιξη της οδού Ερμού το 1835.
Στην πλατεία βρίσκεται το καθολικό παλαιάς μονής της περιοχής. Την εποχή της Φραγκοκρατίας ήταν ιδιόκτητη Μονή του Νικολάου Μπονεφατσή. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αναφέρεται ως μετόχι της Μονής Τίμιου Προδρόμου Καρέα που βρίσκεται στον Υμηττό. Κατά τα νεότερα χρόνια μεταβλήθηκε σε ενοριακό ναό της περιοχής, όπου τιμάται η Κοίμηση της Θεοτόκου.
Το τζαμί χτίστηκε από τον Τούρκο βοεβόδα Τζισταράκη το 1759 με υλικό παρμένο από παλαιά κτίρια. Για το μαρμαροκονίαμα των τοίχων, ανατινάχτηκε η 17η κολώνα του Ναού του Ολυμπίου Διός. Οι παλιοί Αθηναίοι πίστευαν ότι κάτω από κάθε κίονα του ναού βρισκόταν παγιδευμένη μία κατάρα, κάτι που επιβεβαιώθηκε με το ξέσπασμα λιμού στην πόλη. Σύμφωνα με τον ίδιο μύθο, ο ναός του Διός θρήνησε τόσο δυνατά την καταστροφή της στήλης, που εκείνο το βράδυ κανείς δεν κοιμήθηκε στην Αθήνα. Ηρέμησε μόνο με τη δολοφονία του βοεβόδα.
Μετά την Επανάσταση του 1821, το κτίριο είχε διάφορες χρήσεις για πάνω από έναν αιώνα, ενώ το 1924 μετατράπηκε σε λαογραφικό μουσείο. Ο Γεώργιος Δροσίνης προσέφερε δύο πολύτιμες συλλογές, τα έπιπλα, σκεύη και εικόνες από τον Δανό Κ. Πελφ και τα ιαπωνικά αγγεία του Γρ. Μάνου. Το μετονόμασε σε Εθνικό Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών. Σήμερα, το τζαμί στεγάζει παράρτημα του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και φιλοξενεί πλούσια συλλογή κεραμικών, κυρίως προερχόμενα από τη Μικρά Ασία.
