Ένας από τους σημαντικότερους «πράσινους πνεύμονες» της Ελλάδας, μία από τις σπουδαιότερες προστατευόμενες περιοχές σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, το δάσος της Δαδιάς στον Έβρο, το καταπίνουν οι φλόγες για τέταρτη ημέρα. Πυροσβέστες, εθελοντές, δημοτικοί φορείς και κάτοικοι της περιοχής δίνουν μάχη για να περιορίσουν και να σβήσουν τη φωτιά.
Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου έχει ξεχωριστή περιβαλλοντική και τουριστική αξία. Είναι μία από τις πρώτες περιοχές στην Ελλάδα που τέθηκαν σε καθεστώς προστασίας, καθώς εκεί συμβιώνουν και ευδοκιμούν συγκεντρωμένα πολλά είδη της χλωρίδας και της πανίδας της Βαλκανικής χερσονήσου, της Ευρώπης και της Ασίας.
Το μωσαϊκό τοπίων που διαμορφώνεται από δάση πεύκης και δρυός, τα οποία διακόπτονται από ξέφωτα, βοσκοτόπια και καλλιεργούμενες εκτάσεις, αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για τα αρπακτικά πουλιά.
Το όνομά του
Το όνομά του προέρχεται από το χωριό Δαδιά, τον γραφικό οικισμό 67 χλμ. βόρεια της Αλεξανδρούπολης στη μαγευτική Θράκη, από όπου και το δάσος ξεκινά. Κατάφυτο, καταπράσινο και εντυπωσιακό, το Δάσος της Δαδιάς γοητεύει κάθε χρόνο όσους βρεθούν στα μονοπάτια του, τα περιτριγυρισμένα από πεύκα, που οδηγούν σε πλαγιές που κόβουν την ανάσα.
Πάντα προσέφερε στους περιηγητές μια αξέχαστη επαφή με την φύση της βόρειας Ελλάδας. Το δάσος απλώνεται ατίθασα σε μια σειρά από υψώματα στις απολήξεις της Ροδόπης, γνωστού ως «Βουνά του Έβρου». Χαρτογραφείται στο σταυροδρόμι της Ευρώπης και της Ασίας, κοντά στον ανατολικότερο μεταναστευτικό διάδρομο πολλών ειδών ορνιθοπανίδας.
Τα πιο σπάνια είδη αρπακτικών της Ευρώπης ζουν στο δάσος της Δαδιάς
Στο δάσος της Δαδιάς μπορείτε να παρατηρήσετε τα πιο σπάνια είδη αρπακτικών της Ευρώπης. Ο μαυρόγυπας (Aegypius monachus) είναι το επίσημα προστατευόμενο είδος και το έμβλημα του βιοτόπου. Στην περιοχή φωλιάζει ακόμη ο θαλασσαετός (Haliaeetus albicilla), το πιο σπάνιο αρπακτικό της Ελλάδας, όπως και ο βασιλαετός (Aquila heliaca).
Στη Δαδιά έχουν καταγραφεί γενικά 219 είδη πουλιών, 40 είδη ερπετών και αμφιβίων και 36 είδη θηλαστικών, όπως επίσης και σπάνια φυτά. Το 1980 η περιοχή ανακηρύχθηκε προστατευόμενη, με δύο ζώνες αυστηρής προστασίας, έκτασης 72,9 τ. χλμ, καθώς και μια περιφερειακή ζώνη γύρω από αυτές με έκταση 357 τ. χλμ.
Το ποικίλο ανάγλυφο με την παρουσία ενός μεγάλου αριθμού μικρών και μεγάλων ρεμάτων, οι βραχώδεις σχηματισμοί, τα μικρά και μεγάλα διάκενα του δάσους, οι ζωντανοί φράκτες από ποικίλα δασικά είδη και τα αγροκτήματα παραδοσιακών καλλιεργειών, συνθέτουν ένα εντυπωσιακό δασικό τοπίο μοναδικής ομορφιάς.
Το δάσος αποτελείται από αμιγή και μικτά είδη δρυός (Quercus) όπως και από άλλα πλατύφυλλα, καθώς και από μαύρη και τραχεία πεύκη. Οι ομαλοί λόφοι της Δαδιάς αυλακώνονται από δεκάδες ρεματιές και ρυάκια, τα ώριμα δάση πεύκων και δρυών διακόπτονται από μικρά ξέφωτα και εναλλάσσονται με λιβάδια, βοσκοτόπια και καλλιέργειες, ενώ ορθοπλαγιές και βράχια αναδύονται, και όλα αυτά, στην άγρια αρμονία τους, σχηματίζουν ένα ονειρικό τοπίο.
Το μυστηριακό τοπίο, η πλούσια βλάστηση, οι συναντήσεις με τα αρπακτικά πουλιά, καθώς και οι δραστηριότητες που αναπτύσσονται εκεί πάντα καθιστούσαν το Δάσος της Δαδιάς μοναδικό τόπο επίσκεψης.
Και αρχαιολογικό ενδιαφέρον
Η ευρύτερη περιοχή του Εθνικού Πάρκου παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς έχουν καταγραφεί σε μεγάλη πυκνότητα αρχαιολογικοί χώροι, που χρονολογούνται από την προϊστορική περίοδο μέχρι και τη μεταβυζαντινή εποχή.
Στην περιοχή της Κορνοφωλιάς υπάρχει μια χαμηλή πλαγιά η οποία ανοίγει αμφιθεατρικά με μια καταπληκτική θέα προς το μεγάλο ποτάμι όπου αναφέρεται η ύπαρξη πολλών λαξευμάτων και κοιλοτήτων. Στα νότια του χωριού, στα χωράφια, έχουν βρεθεί πλήθος κεραμικών αλλά και άφθονα νομίσματα από τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους.
Στην κορυφή Αντά Τεπέ έχουν βρεθεί θεμέλια λιθόκτιστου φρουρίου με πέντε ημικυκλικούς πύργους, επίσης, στην κορυφή της Γκίμπρενας βρίσκονται ερείπια Βυζαντινού Κάστρου χτισμένο από τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Το κάστρο αυτό ήταν μέρος μιας σειράς οχυρωματικών έργων σε τέτοιες τοποθεσίες που σκοπό είχαν να εμποδίσουν την κάθοδο επιδρομέων στο νότο.
Δυτικά του οικισμού Λυκόφης, στη θέση Ανάβρα, έχουν βρεθεί τρεις μαρμάρινες σαρκοφάγοι ρωμαϊκών χρόνων, καθώς και λαξευμένος βράχος που κατά την παράδοση φιλοξενούσε βυζαντινό ναό. Στα Λαγυνά έχει βρεθεί λιθόκτιστος με ημικυκλική καμάρα τάφος, μακεδονικού τύπου, ο οποίος μπορεί να χρονολογηθεί από τον 4ο αιώνα πχ.
Πηγή πληροφοριών: dadia-np/visitgreece/Wikipedia
