Επιμέλεια: Ευανθία Τασσοπούλου
Στις 29 Δεκεμβρίου του 2006 έφυγε από τη ζωή ο Μάριος Πλωρίτης. Έχουν περάσει 14 χρόνια από τον θάνατό του, αλλά η Κάτια Δανδουλάκη συνεχίζει να αναφέρεται σε εκείνον σε όλες τις συνεντεύξεις που δίνει. Άλλωστε, ήταν ο άνθρωπος που καθόρισε τη ζωή της, όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν η δημοφιλής ηθοποιός, που για δεύτερη χρονιά ενσαρκώνει στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1, “Άγριες Μέλισσες”, την Ανέτ. Η σχέση ζωής με τον σημαντικό δημοσιογράφο, λογοτέχνη και θεατρικό σκηνοθέτη Μάριο Πλωρίτη απασχόλησε τα μίντια αλλά οι δυο τους είχαν καταφέρει να κρατήσουν μυστικό ακόμα και τον γάμο τους. Η Δανδουλάκη υπήρξε ζευγάρι με τον Πλωρίτη για 32 χρόνια, μέχρι την ημέρα που εκείνος έφυγε από τη ζωή. Είχαν 30 χρόνια διαφορά ηλικίας, ενώ εκείνος είχε παντρευτεί άλλες δύο φορές: με την Έλλη Λαμπέτη το 1950, με την οποία χώρισε το 1953 και με τη Μαρίκα Ανεμογιάννη το 1964.
Πέρσι η Κάτια Δανδουλάκη παραχώρησε μια συνέντευξη “καρδιάς” στο “Ενώπιος Ενωπίω”. Σε μια συγκινητική εξομολόγησή της στον Νίκο Χατζηνικολάου, αναφέρθηκε στο διάστημα μετά την απώλεια του Μάριου Πλωρίτη. Όπως είπε η ομοψυχία ήταν ο ορισμός της σχέσης τους. “Ήμουν ευλογημένη που τον συνάντησα. Έχω ευγνωμοσύνη για το σύμπαν για τη ζωή μου” τόνισε.
Η ηθοποιός αναφέρθηκε στο πρώτο χρονικό διάστημα μετά τον θάνατο του συζύγου της: “Δεν φανταζόμουν ότι η στεναχώρια μπορεί να έχει τόσο βάθος. Κόντεψα να χάσω την ψυχή μου. Δεν ήξερα ποια είμαι. Και δεν ήθελα. Δεν ήταν θέμα αυτοκτονικών τάσεων, ήταν θέμα ότι δεν καταλάβαινα γιατί υπήρχα. Οπότε, βεβαίως κατάλαβα ότι είχα ανάγκη από γιατρό και πήγα αμέσως. Δεν είμαι άνθρωπος της αρρώστιας, αλλά της ζωής. Και γλίτωσα πολύ γρήγορα, μέσα σε ένα χρόνο. Στη δουλειά πήγαινα με πάρα πολύ ζόρι. Έτρεχε ο ιδρώτας από πάνω μέχρι κάτω όταν έβλεπα τον κόσμο στο θέατρο. Και έλεγα, Χριστέ μου… ο κόσμος που με ανακούφιζε τώρα μου δημιουργεί πανικό. Είναι φοβερό πράγμα η ανισορροπία της ψυχής. Όταν είμαστε άνθρωποι που δεν έχουμε μια εγγενή κατάθλιψη και ξαφνικά παθαίνουμε, δεν μπορείς να φανταστείς πώς η λογική δεν λειτουργεί” περιέγραψε.
“Μετά τον Μάριο, το χάος! Ήμουν τόσο πλήρης… Είμαι ανοιχτή για τα πάντα. Απλώς είμαι και ευγνώμων γιατί είχα τα πάντα» είπε χαρακτηριστικά.”Ήθελα πάρα πολύ να κάνω ένα παιδί. Ήταν επιλογή των συνθηκών να μην μπορούμε να κάνουμε παιδί γιατί ζούσαμε χώρια. Το ήθελα πάρα πολύ γιατί ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που θα ήθελα να έχω παιδί, δεν ήθελα ποτέ εγώ ένα παιδί γενικώς. Ήθελα ένα παιδί με τον Μάριο. Όταν λοιπόν δεν μπόρεσα να το έχω γιατί δεν έτυχε πια όταν ήμασταν μαζί. Δεν μας τύχαινε. Συμβαίνει πολλές φορές αυτό, μια γυναίκα να μείνει έγκυος όταν δεν θέλει και όταν θέλει ακριβώς επειδή να μην έρχεται. Ίσως το κάρμα μου ήταν να μην έχω παιδί. Δεν αισθάνομαι τώρα ελλειπής χωρίς αυτό, αυτό είναι πολύ σημαντικό” υπογράμμισε.
“Με στήριζε χωρίς όρους. Είμαι ευγνώμων για την προσωπική μου ζωή. Είχα έναν άνθρωπο με τον οποίο έζησα μαζί του όλες τις μορφές της αγάπης. Για εμένα ο έρωτας ήταν μια συνολική μορφή αγάπης. Με τον Μάριο ήταν πολλές αγάπες μαζί. Ήμασταν ερωτευμένοι μέχρι που έφυγε, 32 χρόνια. Είχαμε 30 χρόνια διαφορά, ήμασταν μαζί σχεδόν όλη μου τη ζωή. Παντρεμένοι ήμασταν τα 12. Ζούσαμε ουσιαστικά 32 χρόνια μαζί, τα πιο δημιουργικά της ζωής μου” πρόσθεσε.
Ο Μάριος Πλωρίτης ήταν δημοσιογράφος, κριτικός, μεταφραστής, λογοτέχνης και σκηνοθέτης θεάτρου. Υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της Ελλάδας στο θέατρο και στα γράμματα. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1919. Ήταν πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θεατρικές σπουδές στην Αγγλία, Γαλλία και τις ΗΠΑ. Διετέλεσε κριτικός του θεάτρου και του κινηματογράφου στην εφημερίδα Ελευθερία (1945-1965) και καθηγητής της Ιστορίας Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1956-1967). Σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους αρκετά θεατρικά έργα, κυρίως την περίοδο 1952-1962. Το μεταφραστικό και κριτικό έργο του είναι σημαντικό, καθώς έχει μεταφράσει 140 περίπου θεατρικά έργα των πιο γνωστών θεατρικών συγγραφέων (Ίψεν, Πιραντέλο, Τσέχωφ, Μπρεχτ, Γκολντόνι, Στρίνμπεργκ, Ο΄ Νήλ, Μπέκετ, Τένεσυ Γουίλιαμς, Άρθουρ Μίλλερ, κλπ ) ενώ έχει γράψει και αρκετά βιβλία. Υπήρξε ακόμη διευθυντής του Θεατρικού Τμήματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (1952-1967).
