Ένας χρόνος Γιούνκερ στην Κομισιόν

Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου

Ένας χρόνος πέρασε από την στιγμή που ο Ζαν Κλoντ Γιούνκερ, ανέλαβε τα ηνία της Κομισιόν, έχοντας επιλεγεί από τις 28 κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ και την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ένας χρόνος με τρεις μεγάλες “κρίσεις” πολιτικού και οικονομικού χαρακτήρα (Ελλάδα, Ουκρανία, πρόσφυγες), αλλά και πολλές αλλαγές σε σχέση με ό,τι είχαμε συνηθίσει από τα 10 χρόνια Μπαρόζο.

Ο Λουξεμβούργιος πολιτικός, βαθιά ευρωπαϊστής, ο τελευταίος της παλιάς φρουράς, που θυμάται ακόμα “γιατί τα κάνουμε όλα αυτά”, είχε πει όταν εγκατέλειπε την προηγούμενη κοινοτική θέση που κατείχε, του προέδρου του Eurogroup: I will be back (θα επιστρέψω) – φράση με σαφή κινηματογραφική αναφορά.

Δεν πέρασαν 2 χρόνια και ο Ζ.Κ.Γιούνκερ προσπέρασε όλες τις άλλες υποψηφιότητες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP), ορίστηκε “spitzenkandidat” και σε χρόνο μηδέν, κατάφερε να κατασκευάσει την πιο πολιτική Κομισιόν από εποχής Ντελόρ.

Ο κατακερματισμός των αρμοδιοτήτων υπερκεράστηκε με τις αντιπροεδρίες, η γραφειοκρατική αντίληψη γεφυρώθηκε με την χρηστικότητα και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν.

Το επενδυτικό πλάνο των 315 δισ. για την Ευρώπη, η ψηφιακή αγορά, η ενοποίηση των κεφαλαιαγορών, η εμβάθυνση της νομισματικής ένωσης, η τραπεζική ένωση είναι μερικές εκδοχές των λεγόμενων 10 προτεραιοτήτων της πενταετούς θητείας της Κομισιόν.

Η επέτειος του πρώτου χρόνου “Κομισιόν Γιούνκερ” δεν γιορτάζεται στις Βρυξέλλες, καθώς το προσφυγικό ζήτημα δεν επιτρέπει ούτε γιορτές, ούτε αυτό-συγχαρητήρια.

Αντιθέτως ο Γιούνκερ έχει στρώσει τους πάντες στη δουλειά, προσπαθώντας να συντονίσει κυβερνήσεις, τον ΟΗΕ υπηρεσίες, συνοριοφύλακες, ανθρωπιστικές οργανώσεις, ώστε να θέσουν σε εφαρμογή τις αποφάσεις της πρόσφατης διάσκεψης των ηγετών της Βαλκανικής και της Κεντρικής Ευρώπης.

Η επιτροπή Γιούνκερ έδειξε από τον πρώτο χρόνο ότι είναι μια πολιτική επιτροπή και όχι μια τεχνοκρατική ή διαχειριστική απλά αρχή. Ο Γιούνκερ σε κάθε ευκαιρία απέδειξε όχι μόνο ότι είναι δεινότερος ρήτορας από τον Μπαρόζο, αλλά και πως ότι λέει, το λέει γιατί είναι έτοιμος να το κάνει.

Η Κομισιόν Γιούνκερ ζήτησε από τα κράτη μέλη να συμφωνήσουν σε υποχρεωτικές ποσοστώσεις και αναδιανομή προσφύγων και τα κράτη μέλη έκαναν σύνοδο κορυφής και το απέρριψαν. Ο Γιούνκερ τους παρέκαμψε, έκανε μια δική του διάσκεψη και επέβαλε υποχρεωτικές ποσοστώσεις και αναδιανομή. Πήγε δηλαδή το περίφημο right of initiative (το δικαίωμα της πρωτοβουλίας – προνόμιο που εκ των τριών ευρωθεσμών μόνο η Κομισιόν έχει) σε άλλο επίπεδο σε σχέση με ότι είχαμε συνηθίσει. 

Στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης απέδειξε τι θα πει πολιτικός ενορχηστρωτής συμφωνίας, ακόμα και τις ώρες που φαινόταν πως είχε χαθεί κάθε ελπίδα. Τόλμησε και πήγε κόντρα στις κυβερνήσεις (τους εντολείς του δηλαδή), υποκατέστησε και υπερκάλυψε όλα τα άλλα fora λήψης αποφάσεων και όταν ήρθε η ώρα έβαλε τους βασικούς συντελεστές στο ίδιο δωμάτιο μέχρι να δώσουν τα χέρια. Ο Γιούνκερ με κινήσεις υψηλής σκακιστικής τεχνικής, κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ, εκεί που όλοι οι άλλοι θα είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα αυτά θα τα ξανακάνει αν χρειαστεί. Εκεί που υπάρχουν αμφιβολίες δεν είναι στη διαχείριση των κρίσεων (του πολέμου), αλλά της καθημερινότητας (της ειρήνης). Υπάρχουν πολλοί παρατηρητές στις Βρυξέλλες, που βλέπουν πως μετά τις αρχικές ανακοινώσεις των 10 προτεραιοτήτων, πως μετά τον καθορισμό των βασικών στόχων, αυτή η Κομισιόν αργεί στα νομοθετικά.

Αυτό θα είναι μάλλον και το στοίχημα της υπόλοιπης τετραετίας: θα τον θυμόμαστε άραγε μόνο ως ήρωα πολέμου ή και ως χτίστη σε καιρό ειρήνης;

ΠΗΓΗ: real.gr

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ