H Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία (λίγες μόνο ημέρες μετά τη συζήτηση της 26ης Ιανουαρίου 2023) ότι οι εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων νομιμοποιούνται πλήρως να διενεργούν πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης (κοινοποίηση διαταγών πληρωμής και πλειστηριασμοί), με τους «κόκκινους» δανειολήπτες να μένουν για άλλη μια φορά επί ξύλου κρεμάμενοι …
Τους προηγούμενους μήνες πολλά πρωτοβάθμια δικαστήρια, αλλά και εφετεία της χώρας με τις αποφάσεις που εξέδωσαν ακύρωσαν πλειστηριασμούς και διαταγές πληρωμής καθώς – κατά την κρίση τους – δεν νομιμοποιούνταν τα funds στη διενέργεια τέτοιου είδους πράξεων..
Μάλιστα τμήμα του Αρείου Πάγου εξέδωσε την με αριθμό 822/2022 απόφαση, σύμφωνα με την οποία οι ανωτέρω εταιρείες είναι μη δικαιούχοι, δίνοντας ελπίδα σε πλήθος δανειοληπτών.
Λόγω της ύπαρξης όμως και αντίθετων αποφάσεων, το ζήτημα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ανώτατου Δικαστηρίου, η οποία με συντριπτική πλειοψηφία εξέδωσε την ως άνω απόφαση.
Στον απόηχο αυτής, η επόμενη μέρα βρίσκει τους δανειολήπτες μουδιασμένους και τρομοκρατημένους, καθώς υπάρχει έντονος (υπαρκτός) φόβος για νέο (μεγαλύτερο των προηγούμενων) «τσουνάμι» πλειστηριασμών ακινήτων κάθε αξίας και κατηγορίας.
Επί της ουσίας ποτέ δεν είχαν σταματήσει οι πλειστηριασμοί, αλλά το τελευταίο διάστημα δεν κοινοποιούνταν σωρηδόν… Ήδη την επόμενη των δημοσιευμάτων περί «συντριπτικής νίκης των funds», πολλοί δανειολήπτες έλαβαν κατασχετήριες εκθέσεις (πλειστηριασμούς) για τα ακίνητά τους.
Συνακόλουθα, είναι γνωστό ότι αυτή τη στιγμή ο μόνος τρόπος προστασίας των δανειοληπτών είναι μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού ή της διμερούς ρύθμισης με τον πιστωτή, καθώς νομικό δικαστικό πλαίσιο προστασίας μετά τον Ν.3869/10 (νόμος Κατσέλη) δεν υπάρχει..
Στον μεν εξωδικαστικό μηχανισμό αναμένονται βελτιώσεις με τροπολογία που κατατέθηκε (αιτιολόγηση της μη συμμετοχής των τραπεζών στη διαδικασία, μείωση επιτοκίου, βελτίωση των προϋποθέσεων εφαρμογής), όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά.
Είναι αδήριτη ανάγκη η θεσμοθέτηση ενός νέου ισχυρού πλαισίου δικαστικής προστασίας εκείνων των δανειοληπτών που σε διάστημα 12 ετών έχουν δει την οικονομική τους ζωή να ανατρέπεται χωρίς δική τους υπαιτιότητα (οικονομική κρίση, κρίση covid 19, συρρίκνωση εισοδημάτων, ανεργία, αύξηση επιτοκίων κλπ).
Να μπορούν οι άνθρωποι αυτοί που δεν είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές (δεν έδρασαν δηλαδή δολίως), να δικαιούνται (σε πολλές περιπτώσεις που ο πιστωτής ζητά γη και ύδωρ και απειλεί ότι θα τους αφήσει στο δρόμο) δικαστική ρύθμιση και προστασία από το αρμόδιο δικαστήριο.
Εν κατακλείδι, η ανωτέρω απόφαση – χαστούκι στους δανειολήπτες τους στερεί έναν πολύ βασικό λόγο ακύρωσης των διαταγών πληρωμής και των πλειστηριασμών που κοινοποιούνται (προφανώς υπάρχουν και άλλοι νομικοί λόγοι που μπορούν οι ανακοπές να γίνουν δεκτές) και παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στα funds να μην προσέρχονται στο τραπέζι της τραπεζικής διαπραγμάτευσης για την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης, να ζητούν υπέρογκες προκαταβολές και μη βιώσιμες μηνιαίες δόσεις και να προχωρούν σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις όλως καταχρηστικώς.
Για τον λόγο αυτό θα πρέπει το συντομότερο να υπάρξει πλαίσιο δικαστικής ρύθμισης, πριν η περιουσία τόσων ανθρώπων καταλήξει βορά στα χέρια των servicers.
Γράφει η δικηγόρος, Χριστίνα Γλυκού
