“Η κλωνοποίηση της Σούλας” (Μέρος Α’)
Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Πρέπει ανυπερθέτως να γράψω!… Το αφεντικό περιμένει το άρθρο μου! Αν δεν γράψω δεν θα πληρωθώ· κι αν δεν πληρωθώ, ζήτω που κάηκα! Σαν τον ΚΑΜΕΝΟ θα τσουρουφλιστώ!!! Σαν τον ΛΑΥΡΕΝΤΗ θα γίνω φωτιά και λαύρα!…
Πιάνω μολύβι και χαρτί (χαρτί και καλαμάρι) και ξεκινώ (ωσάν το παλικάρι)… Ωχ, τι μ’ έπιασε σήμερα; Πολύ γιορτινά μού τη βγαίνω!!! Γιά κάλμααα… Κάααλμα… Λοιπόν, φύγαμε:
«Δεν σάς μιλώ για τον Διανέλο,
μήτε και για τον Μαχαιρίτσα,
γι’ άλλον να σάς μιλήσω θέλω,
που ξετρελαίνει τα κορίτσα»!…
Αχ, πάλι το διέπραξα… Λένε πως, όταν γράφεις, δεν πρέπει να απευθύνεσαι σε πρώτο πρόσωπο στον αναγνώστη… Πάλι το ίδιο λάθος· συνεχώς! Σκίζω το πρώτο χαρτί, παίρνω καινούργιο:
«Για τον Λαυρέντη τον Διανέλο,
μιλούν του σινεμά οι ταινίες
και με τον Γουλιέλμο Τέλλο
βρίσκω πολλές χαλκομανίες,
αλλά γι’ αυτόν, τον Μαχαιρίτσα,
τα λόγια σίγουρα στερεύουν,
έχει τρελάνει τα κορίτσα,
κι ας τα μαλλιά του, λιγοστεύουν»!
Ωραίος!… «Σκίζω» σήμερα – ή, για να ακριβολογώ, σκίζω και το δεύτερο χαρτί. Αφού στην ουσία πρόκειται να ασχοληθώ με διαφορετικόν ΛΑΥΡΕΝΤΗ, γιατί μπλέκω τούτους εδώ; Πάμε ξανά… «Η Τράπεζα Πρ…»…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
