«H ζωή μου πριν και μετά»
Νέοι μεταμοσχευμένοι περιγράφουν πως είδαν τη ζωή τους να αλλάζει προς το καλύτερο.
Στα 21 του σήμερα ο Παναγιώτης Σταματίου μπορεί και ξαναπατά γερά στα πόδια του. Εδώ και ενάμισι χρόνο στο στήθος του χτυπά μια νέα καρδιά. «Δέκα χρόνων ήμουν όταν ο γιατρός στην Αλόννησο μου βρήκε φύσημα στην καρδιά, και καρδιολόγος στον Βόλο διέγνωσε διατατική μυοκαρδιοπάθεια. Με έστειλε τότε στην Αθήνα, στο ειδικό κέντρο για άρρωστα παιδιά, όπου δύο χρόνια μετά διαπιστώθηκε πως μέχρι και μικρές ανακοπές στον ύπνο μου είχα πάθει!» αφηγείται σήμερα.
Ενώ επί ένα εξάμηνο δεν υπήρξε ούτε ένα μόσχευμα στο Ωνάσειο, έφθασε η απρόσμενη δωρεά ζωής από τους συγγενείς σχεδόν συνομήλικου δότη. Σπουδάζει πλέον στα ΤΕΙ, για να εκπληρώσει το όνειρο του, να γίνει κοινωνικός λειτουργός.
«Έχει αλλάξει πλέον ο τρόπος σκέψης μου. Μπορώ και βάζω στόχους, πράγμα που προηγουμένως δεν μπορούσα να διανοηθώ», λέει.
“Αν κρίνω από την περίπτωση μου, η μεταμόσχευση είνια σημαντική για έναν ασθενή που βρίσκεται σε τελευταίο στάδιο. Από αυτήν κρίνεται πλέον η ζωή του. Αλλά εδώ στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είναι όλοι σωστά πληροφορημένοι ώστε να ευαισθητοποιοηθούν ανάλογα οι πολίτες, έχουν άγνοια οι περισσότεροι”, λέει η 27χρονη Στέλλα Γεωργάκη.
“Δεν ξέρω αν για τα χαμηλά ποσοστά δωρητών οργάνων στην Ελλάδα ευθύνεται η ελλειπής πληροφόρηση, η κοινωνική αδιαφορία ή τα ταμπού. Ξέρω, όμως, εκ πείρας πια, ότι η δωρεά οργάνων σώζει ζωές!” λέει η 23χρονη Σπυριδούλα Μάρκου.
Πηγή: TA NEA
