Όλοι γνωρίζουμε ότι η μητρότητα είναι ένας από τους πιο δύσκολους ρόλους του κόσμου. Παρά τις όμορφες και αναντικατάστατες στιγμές της, η μητρότητα έχει και πολλές, σκοτεινές πτυχές. Η γυναίκα της ιστορίας, παραδέχεται ότι πλέον δεν απολαμβάνει τον ρόλο της μητέρας.
Συγκεκριμένα, είναι μητέρα ενός παιδιού που πηγαίνει στο δημοτικό. Όταν έμεινε έγκυος, δεν ήταν παντρεμένη με τον πατέρα του παιδιού και η εγκυμοσύνη προέκυψε απροσδόκητα. Παρόλα αυτά, αποφάσισαν να το προσπαθήσουν. Ωστόσο, λίγο μετά τη γέννα του παιδιού, αποφάσισαν να χωρίσουν.
“Το ταξίδι της μητρότητας ήταν από την αρχή δύσκολο”
Έτσι, το ταξίδι της μητρότητας για τη γυναίκα αυτή, ξεκίνησε δύσκολα, αρχικά με επιλόχειο κατάθλιψη και, στη συνέχεια με ζητήματα διαχείρισης του άγχους. Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, όσο η γυναίκα πάσχιζε να ισορροπήσει τη ζωή της ως εργαζόμενη και μόνη, μητέρα.
«Δεν αντέχω αυτή τη ζωή αφού ελάχιστος από τον χρόνο μου καταλήγει να αφιερώνεται στο παιδί μου», παραδέχεται η γυναίκα.
Κλαίει συνέχεια
«Αγαπάω το παιδί μου, προσπαθώ όσο γίνεται πιο σκληρά ώστε να του εξασφαλίσω μία καλή ζωή. Κάνω μία δουλειά που σιχαίνομαι, μόνο και μόνο για να καταφέρω να του παρέχω περισσότερα απ’ όσα προσέφεραν σ’ εμένα οι γονείς μου. Τον τελευταίο καιρό, δεν μπορώ να διαχειριστώ πλέον την κατάσταση. Με την παραμικρή δυσκολία, θέλω να βάλω να κλάματα. Οι γονείς μου δεν μου έμαθαν να ρυθμίζω τα συναισθήματά μου με αποτέλεσμα για χρόνια να μην μπορώ να τα ελέγξω. Δεν αντέχω άλλο, όμως ακόμη και στη σκέψη ότι το παιδί μου δεν θα μεγαλώνει μαζί μου, λυγίζω»
Όσο και αν αγαπάει το παιδί της, η μητρότητα την έχει εξουθενώσει. Δουλεύει πολύ και έχει θυσιάσει πολλά για να κερδίσει την επιμέλεια του παιδιού της, σε βαθμό που πλέον, κάθε στιγμή που αφιερώνει στο παιδί της, μοιάζει ανυπόφορη. Προσπαθεί ωστόσο, να κρύψει την απελπισία της από το παιδί της και, όταν τα αρνητικά της συναισθήματα κλιμακώνονται, κρύβεται από το παιδί της.
“Βρίσκω παρηγοριά στο ποτό”
Επιπλέον, στην προσπάθειά της να απαλύνει τον πόνο, έχει αρχίσει να πίνει αν και ξέρει καλά ότι δεν πρόκειται να αντέξει για πολύ ακόμη έτσι. «Ψάχνω να βρω καινούργια δουλειά επειδή, μεγάλο μέρος του άγχους μου δημιουργείται από εκεί. Ψάχνω εδώ και μήνες αλλά, η αγορά εργασίας είναι χάλια», εξηγεί.
«Πώς μπορώ να χειριστώ την κατάσταση; Πώς μπορώ να σταματήσω να μισώ κάθε αλληλεπίδραση με το παιδί μου και να αρχίσω να είμαι ξανά λειτουργικός γονιός; Πώς θα διασφαλίσω ότι το στρες και η άσχημη ψυχολογική μου κατάσταση δεν θα επηρεάσει το παιδί μου;»
Αν είστε γονιός, τι θα συμβουλεύατε τη γυναίκα αυτή;
