Τεράστια, πιο κοντινή από ποτέ και “ματωμένη”: η ιδιαίτερα σπάνια ολική έκλειψη Σελήνης προσέφερε σήμερα ένα εντυπωσιακό θέαμα που ήταν ορατό από μεγάλο μέρος του πλανήτη. Πρόκειται για μία συνύπαρξη φαινομένων που έχει να συμβεί εδώ και 152 χρόνια.
Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Καλιφόρνια για να δουν τη Σελήνη να χάνεται, κρυμμένη από τη σκιά της Γης και μετά να επανεμφανίζεται κατακόκκινη, εξ ου και η ονομασία “ματωμένο φεγγάρι”.
Ορισμένοι περίμεναν ακόμη και πέντε ώρες ελπίζοντας ότι θα βρουν μια καλή θέση στο αστεροσκοπείο Γκρίφιθ του Λος Άντζελες που άνοιξε τις πόρτες του στις 3.30 τα ξημερώματα για να υποδεχτεί περίπου 2.000 επισκέπτες.
Η έκλειψη ξεκίνησε περίπου 15 λεπτά αργότερα, καθώς μια μαύρη σκιά άρχισε να καλύπτει τη λευκή υπέρ-Σελήνη. Μια ώρα μετά, το φεγγάρι χάθηκε τελείως κι όταν επανεμφανίστηκε η επιφάνειά του είχε πάρει το χρώμα του χαλκού. “Το κόκκινο χρώμα κατά τη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης είναι πολύ ιδιαίτερο, είναι ένα σπάνιο δώρο να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε ένα ματωμένο φεγγάρι”, σχολίασε ο καθηγητής φυσικής Μπράιαν Ράτσφορντ. Η κόκκινη ή χάλκινη απόχρωση είναι ένα φυσικό φαινόμενο που οφείλεται στο φιλτράρισμα του ηλιακού φωτός από τη γήινη ατμόσφαιρα.
Σε αντίθεση με τις εκλείψεις Ηλίου, δεν χρειάζονται ειδικά γυαλιά για να παρακολουθήσει κανείς μια έκλειψη Σελήνης.
Το σπάνιο θέαμα ήταν ορατό από τη Βόρεια Αμερική, τη Ρωσία, την Ασία και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής στερήθηκε αυτό το “σόου” αφού τη στιγμή της έκλειψης το φεγγάρι δεν είχε ανατείλει ακόμη σε αυτές τις περιοχές: ήταν ακόμη μέρα.
Στη Βόρεια Αμερική, την Αλάσκα και τη Χαβάη κάτοικοι και επισκέπτες είδαν την έκλειψη λίγες ώρες πριν ξημερώσει. Στη Μέση Ανατολή, την Ασία, την ανατολική Ρωσία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, το φεγγάρι είχε μόλις ανατείλει.
Η σημερινή πανσέληνος θα είναι η δεύτερη του Ιανουαρίου, καθώς είχε προηγηθεί η πανσέληνος και η σούπερ-Σελήνη της Πρωτοχρονιάς, αλλά τότε δεν υπήρχε έκλειψη του φεγγαριού. Μάλιστα, επειδή ο Ιανουάριος έχει δύο πανσελήνους, ο Φεβρουάριος δεν θα έχει καμία, κάτι που έχει να συμβεί από το 1999.
Οι δύο επόμενες φορές που η ολική έκλειψη Σελήνης θα συμπέσει με τη δεύτερη πανσέληνο του ίδιου μήνα, θα είναι στις 31 Δεκεμβρίου 2028 (αλλά τότε δεν θα υπάρχει υπέρ-Σελήνη, δηλαδή το φεγγάρι δεν θα βρίσκεται στο περίγειό του) και στις 31 Ιανουαρίου 2037 (τότε θα υπάρχει υπερ-Σελήνη).
Η τροχιά της Σελήνης δεν είναι τέλειος κύκλος γύρω από τη Γη, με αποτέλεσμα η απόσταση ανάμεσα στο κέντρο του φεγγαριού και στο κέντρο της Γης να αυξομειώνεται από τα περίπου 363.400 χιλιόμετρα (περίγειο) έως τα 405.550 χιλιόμετρα (απόγειο). Έτσι σε μια πανσέληνο που θα συμβεί στο περίγειο (υπερ-Σελήνη), το φεγγάρι φαίνεται περίπου 14% μεγαλύτερο και 30% φωτεινότερο από μια πανσέληνο που θα συμβεί στο απόγειο. Ο μη επιστημονικός όρος «υπερ-Σελήνη» ή «σούπερ-Σελήνη» είναι δημιούργημα του αστρολόγου Ρίτσαρντ Νόλαν από το 1979.
Οι ολικές εκλείψεις είναι ορατές από κάθε σημείο της Γης που έχει νύχτα και η διάρκεια της ορατής έκλειψης διαφέρει από τόπο σε τόπο. Στη διάρκεια των εκλείψεων το φεγγάρι αποκτά ένα σκούρο κοκκινωπό χρώμα σαν να είναι σκουριασμένο ή ματωμένο, καθώς ο δορυφόρος του πλανήτη μας εισέρχεται στη σκιά της Γης ανάμεσα στον Ήλιο και στη Σελήνη και η γήινη ατμόσφαιρα φιλτράρει το σεληνιακό φως.
Μια δεύτερη ολική έκλειψη του φεγγαριού θα συμβεί στις 27 Ιουλίου, η οποία θα είναι ορατή και στην Ελλάδα, αλλά χωρίς να υπάρχει υπερ-Σελήνη.
Πηγή/ Πηγή φωτο: ΑΠΕ – ΜΠΕ
