Σε λίγο αρχίζει η εκδήλωση στην οποία ο Ανδρέας Λοβέρδος θα παρουσιάσει το νέο του βιβλίο. Διαβάστε αναλυτικά τι θα πει στην ομιλία του.
“Ευχαριστώ το βιβλιοπωλείο Public και τις εκδόσεις Ίνδικτος για την οργάνωση της σημερινής εκδήλωσης, που είναι η πρώτη ανάμεσα σε περίπου 40 που οργανώνονται με πρωτοβουλία των ίδιων των βιβλιοπωλών σε όλη τη χώρα. Για μένα όλες αυτές οι προσκλήσεις, που μου δείχνουν πως οι πολιτικές μου κινήσεις είναι κοινωνικώς ευπρόσδεκτες, είναι αφενός πολύ τιμητικές ,αλλά και αφετέρου ενθαρρυντικές για τη συμμετοχή μου στην προσπάθεια ριζοσπαστικών αλλαγών στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Με την ευκαιρία θέλω να ενημερώσω, πως από την πλευρά μου θα οργανωθούν δύο εκδηλώσεις για την προβολή κι ενίσχυση των πολιτικών προτάσεων που καταθέτω με την έκδοση του βιβλίου αυτού. Μία στην Θεσσαλονίκη και μία στην Αθήνα, τον μήνα Νοέμβριο και οι δύο.Ευχαριστίες οφείλω και στους φίλους μου, που βοήθησαν την παρούσα συγγραφική δουλειά, αλλά και που στήριξαν πολιτικά την πορεία προς την έκδοσή της και τη διαχείριση των πολιτικών της επιπτώσεων. Τον καθηγητή, συνάδελφο, αδελφικό φίλο Αργύρη Πασσά, τον συνάδελφο στη δικηγορία, συγγραφία και φίλο Κώστα Κουτσουρέλλη, καθώς και τον συνάδελφο στη δικηγορία και φίλο Πάνο Αλεξανδρή. Και με τους τρεις ήμασταν μαζί το 2011,σε όλες τις δραματικές του στιγμές, συζητούσαμε τις εξελίξεις και τη στάση μας, ο Αργύρης και ο Κώστας συνέβαλαν και στη διαμόρφωση του κειμένου, όπως άλλωστε επισημαίνω και με τις παραπομπές μου σε δικά τους κείμενα στις σελίδες του βιβλίου. Με τον Πάνο συζητούσαμε και μάλλον τα καταφέραμε να εκτιμήσουμε την ποιότητα των αντιδράσεων από την έκδοση του βιβλίου, καθώς και να διαμορφώσουμε τον πολιτικό τους χειρισμό.
Το παρόν βιβλίο κατ´ ουσίαν αποτελεί μία πολιτική μπροσούρα γι αυτά που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα εδώ και τώρα. Προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να υποστηρίξω πως χάνεται πολύτιμος χρόνος και δεν δίδεται ακόμη η μάχη εναντίον της ύφεσης, από τη νικηφόρα έκβαση της οποίας θα εξαρτηθεί η έξοδος της χώρας και των πολιτών της από την κρίση. Δεν υπάρχει σχέδιο για τη μάχη αυτή, μας λείπει το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση κι επιστροφής μας στην ευημερία και την αξιοπιστία. Θεωρώ την έλλειψη αυτή ως καθοριστικής πράγματι σημασίας, γι’ αυτό και στο οπισθόφυλλο επέλεξα να τυπωθεί η σχετική καταληκτική αναφορά του βιβλίου, ως κεντρικού πολιτικού μου μηνύματος. Διαβάζω: “Με τη δημοσιοποίηση των Θέσεων για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση στις 16 Φεβρουαρίου 2012,έκανα την τελευταία μου απόπειρα να κινητοποιήσω δυνάμεις σε μία κοινή προσπάθεια, περιμένοντας στη συνέχεια και τις ενέργειες άλλων, για μία συλλογική πολιτική πορεία. Η αναμονή μου, όμως, λαμβάνει τέλος. Σε ό,τι αφορά τις προθέσεις μου, η έκδοση των θέσεων για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση συνιστά πολιτική ενέργεια. Θα αγωνιστώ για να καταρτιστεί, επιτέλους, και να εφαρμοστεί το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση κι επιστροφής στο δρόμο της ευημερίας και της αξιοπιστίας. Η πίστη μου σ’ αυτό που επιχειρώ είναι ακλόνητη.”
Κυρίες και κύριοι, αμέσως μόλις εκδόθηκε το βιβλίο κι εκπέμφθηκε το σχετικό μήνυμα, συγκροτήσαμε μία ομάδα τριάντα ανθρώπων, πλην εμού νέων, επιστημόνων, με κάποια εμπειρία σε διοικητικό και πολιτικό επίπεδο, και πιάσαμε δουλειά. Τον Φεβρουάριο θα είμαστε έτοιμοι. Σπεύδω να υπογραμμίσω, πως κριτήριό μας είναι να μπορούμε να είμαστε πειστικοί στους πιο απογοητευμένους πολίτες σήμερα. Σ’ αυτούς που έχασαν ή που φοβούνται πως θα χάσουν τη δουλειά τους, αποκτώντας λόγω της καταλληλότητας των προτάσεών μας τη δύναμη και τη δυνατότητα να κάνουμε μαζί τους μία συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο, δίχως να μας νικήσουν οι διαμαρτυρίες τους, οι προπηλακισμοί τους, ή η ειρωνεία τους. Αν ο πολιτικός σήμερα αισθάνεται πως δεν έχει αυτή τη δύναμη, δεν αξίζει να προσπαθήσει. Με πολιτικαντισμούς, κοινοτυπίες, υπεριπτάμενες πολιτικές γενικεύσεις ουδείς πολιτικός και κανένα κόμμα δεν μπορεί να προχωρήσει στην Ελλάδα της κρίσης, της ανασφάλειας και του φόβου. Για να σπάσουμε σήμερα τον τοίχο της αναξιοπιστίας της πολιτικής, πρέπει να είμαστε ευθείς, σαφείς και συγκεκριμένοι σ’ αυτά που προτείνουμε. Δεν υπάρχει αύριο στον πολιτικό λόγο, αν δεν υπάρχει σ αυτόν πλήρης αναφορά στο σήμερα. Δίχως χρονοδιαγράμματα άμεσων ενεργειών, ο πολίτης δεν μπορεί να καταλάβει αν στο λόγο μας υπάρχει χώρος γι αυτόν και τα προβλήματά του. Εναλλακτικά, στο οπισθόφυλλο σκεφτόμουν πως θα μπορούσε να μπει η παράγραφος της σελίδας 111 του βιβλίου:” Μέσα από τη γρήγορη κι αποτελεσματική δράση, οι πολίτες θα αντιληφθούν πως κάτι αλλάζει προς το καλύτερο και ότι τα χρονοδιαγράμματα των κυβερνήσεων ταυτίζονται με τα δικά τους. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί, όχι η ρωγμή, αλλά το ρήγμα στις σχέσεις της πολιτικής και των πολιτικών με την κοινωνία. Μόνο έτσι, οι πολίτες θα αποκτήσουν κοινά διακυβεύματα με τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα. Αν, αντιθέτως, το ρήγμα αυτό γίνει μεγαλύτερο, τόσο περισσότερο θα δυσκολευτούμε να βγούμε από την κρίση, αλλά και τόσο επικινδυνότερη θα καταστεί η χαλάρωση της κοινωνικής, πολιτικής κι εθνικής μας συνοχής “.
Τί είναι, όμως, αυτό που χρειαζόμαστε; Αυτό ακριβώς αποτελεί τον πυρήνα της προσπάθειάς μου να συνεισφέρω. Και συγκεκριμένα :α) χρειαζόμαστε ένα αναπτυξιακό σχέδιο άμεσης δράσης. Θα το εφαρμόζουμε μήνα με τον μήνα για να το ολοκληρώσουμε σε περίπου ένα-δύο χρόνια από την έναρξή του, ως προς τα πιο βασικά, και σε πέντε χρόνια σε όλα του τα σημεία. β) Το σχέδιο πρέπει να αφορά τη συνάντηση του κράτους με την οικονομία, όχι σε όλα τα θέματά της, αλλά στους επτά τομείς όπου οι Έλληνες και ξέρουμε και μπορούμε να πάμε πολύ γρήγορα σε αναπτυξιακή κατεύθυνση(πρωτογενής τομέας, τυποποίηση τροφίμων, τουρισμός, ναυτιλία, ενέργεια, εμπόριο, κατασκευές).
Η άρση των διοικητικών και δικαστικών εμποδίων της οικονομικής δραστηριότητας στους τομείς αυτούς είναι το πρώτο τμήμα του σχεδίου και η εφαρμογή χρήσιμων πολιτικών είναι το δεύτερο. Δεν φθάνει στην Ελλάδα να λες τί θέλεις ,αλλά επιβάλλεται να διευκρινίζεις και το πώς θα το κάνεις!!!!!!! Κι όλες αυτές οι δράσεις ,οι αγώνες και οι πρωτοβουλίες να συντελούνται στην Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης, την Ελλάδα που θα είναι συνδεδεμένη με τον κεντρικό ευρωπαϊκό συσχετισμό κρατών και κοινωνικών δυνάμεων. Αυτά για μένα αποτελούν θέση αρχής για τη συνέχιση της συμμετοχής μου στην πολιτική ζωή της χώρας. Σημειώνω εδώ το εξής: Για τέταρτη φορά η Βουλή των Ελλήνων οδηγείται σε ψηφοφορία για μέτρα, δίχως αναπτυξιακό σχέδιο. Το δίλλημα ψηφίζουμε ή πτωχεύουμε έχει βέβαια μόνο έναν τρόπο επίλυσης. Τη στήριξη της πατρίδας κι αυτό θα κάνω για τέταρτη φορά. Όμως δεν πάει άλλο με τα περί ανάπτυξης ψέματα, προσχήματα, τα άλλοθι και τις υπεκφυγές. Κανένας δεν ασχολήθηκε σοβαρά έως σήμερα με αυτό, που όλοι αναγνωρίζουμε ως πρωτεύουσα εθνική ανάγκη και υποχρέωση. Ας βάλλουμε λοιπόν εμείς τα δυνατά μας. Και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι: Αν δεν νικήσουμε την ύφεση, η Ελλάδα και οι Έλληνες θα καταδικαστούμε να ζήσουμε στη φτώχεια, τη δυστυχία και την εγκληματικότητα. Τα διλήμματα μας είναι προφανές πως έχουν τραγικό περιεχόμενο. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, δεν υπάρχει χρόνος για πολιτικά παιχνίδια. Θα είναι δραματικό να αποφύγουμε την πτώχευση και, εξ αιτίας της ακαταλληλότητας των πολιτικών και των κομμάτων, να μην αποφύγουμε τη φτώχεια, τη δυστυχία και, επαναλαμβάνω, την εγκληματικότητα!!!!!!!
Για να εφαρμοστεί, όμως, το εθνικό σχέδιο απαιτούνται ριζοσπαστικές πολιτικές πρωτοβουλίες, που θα ανατρέψουν ένα παρηκμασμενο πολιτικό´ σύστημα, το οποίο ακόμη και σήμερα επαναλαμβάνει τα θλιβερά και καταστροφικά του λάθη. Είτε πρόκειται για την άσκηση πολιτικής, είτε πρόκειται για τις επιλογές προσώπων η θλιβερή όψη της Μεταπολίτευσης είναι πανταχού παρούσα. Αυτές τις μέρες μάλιστα όλοι ακούμε το κύκνειο άσμα του πολιτικού συστήματος. Στο τελείωμά του πάντως, πρέπει οπωσδήποτε να περιλάβει ευθείες, σαφείς και πειστικές εξηγήσεις. Πρέπει να γυρίσουμε σελίδα, εδώ και τώρα. Σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται ΡΗΞΗ σε κάθε γωνιά του πολιτικού της συστήματος. ΡΗΞΗ με τον μεταπολιτευτικό μας κακό εαυτό. Γιατί η μεταπολίτευση είχε και πολλές καλές στιγμές, όπως η δημιουργία ευρύτατης μεσαίας τάξης ,η ευημερία και η εμπέδωση μιας σταθερής Δημοκρατίας .ΡΗΞΗ, λοιπόν, με τον κακό μας εαυτό, που μας δημιούργησε τα δύο μεγάλα σημερινά μας προβλήματά: το μεγάλο δημόσιο χρέος και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Δηλώνω σήμερα, για ακόμη μία φορά, τη σταθερή μου επιλογή να αναλάβω πρωτοβουλίες, αλλά και να συμμετάσχω σε πρωτοβουλίες ανασυγκρότησης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, με τη συμμαχική λογική που επιβάλλει η κρίση .Στην βαθύτατη οικονομική κρίση σήμερα, όπως ακριβώς και στον πόλεμο, επιβάλλονται οι συμμαχίες και τα μέτωπα εθνικής ευθύνης. Οι συμμαχίες, όμως, δεν καταργούν την πολιτική γεωγραφία, τις πολιτικές διαφοροποιήσεις. Η αριστερά και η δεξιά υπήρχαν διακόσια και πλέον χρόνια πριν από την παρούσα κρίση και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από αυτήν. Γι’ αυτό επιμένω στην ανάγκη ανασυγκρότησης του ευρύτατου σοσιαλδημοκρατικού χώρου, ο οποίος σήμερα είναι διασπασμένος σε κόμματα, δίκτυα και φυσικά πρόσωπα. Πολλοί χώροι, πολλοί άνθρωποι, χαμηλής, όμως, σήμερα πολιτικής και κοινωνικής επιρροής. Ο χώρος μας χρειάζεται ανασυγκρότηση και γι’ αυτήν απαιτούνται ειλικρινείς και γενναίες πολιτικές πρωτοβουλίες, μετά την υπέρβαση των μεγάλων μας θεμάτων με την εφαρμογή της απόφασης των τριών αρχηγών και τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, σήμερα, ένα κόμμα ριζοσπαστικό, ευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό, σοσιαλδημοκρατικό ανοικτό στην κοινωνία και τα ρεύματά της, με όπλο το εθνικό σχέδιο για την έξοδο της χώρας και των πολιτών της από την κρίση και την επιστροφή στην ευημερία και την αξιοπιστία. Σε αυτή την πολιτική κατεύθυνση πρέπει να αγωνιστούμε. Σήμερα η Ελλάδα δίνει μία μάχη για το πρόγραμμα των επόμενων ετών. Έχω δείξει ότι έχω αίσθηση της κρισιμότητας κάθε συγκυρίας και ότι δεν πάσχω από κάποια μωροφιλοδοξία να κινούμαι σε τόσο διαφορετικούς ρυθμούς από την πραγματικότητα της χώρας μας. Πολιτική πρόταση καταθέτω. Ολα τα υπόλοιπα θα τα δούμε στην ώρα τους.”
