Η Καρύδη μιλάει για το Chicago
Η Σμαράγδα Καρύδη λίγο πριν την πρεμιέρα του θρυλικού μιούζικαλ, “Chicago” μίλησε στην Real Life για τον νέο της ρόλο και τη σχέση που έχει με τον χρόνο.
Πως αισθάνεσαι ως πρωταγωνίστρια ενός τόσο θρυλικού μιούζικαλ;
Έχω χαρεί πολύ, γιατί τώρα που έχει σχεδόν σχηματιστεί η παράσταση, είναι εξαιρετική. Δεν έχουν γίνει καθόλου εκπτώσεις από άποψη παραγωγής. Έχουμε πλούσια σκηνικά, πολλά κουστούμια και είμαστε 19 ηθοποιοί, 27 άτομα μαζί με την ορχήστρα. Για τέτοια εποχή, καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό.
Παίζεις, τραγουδάς, χορεύεις. Πώς είναι να τα κάνεις όλα χωρίς να φοβάσαι ότι θα σκοντάψεις πάνω σε κάποιον επί σκηνής;
Παρόλο που έχω και τραγουδήσει και χορέψει ο συνδυασμός μου είναι πρωτόγνωρος. Πρέπει να μετράς αναπνοές, είναι κάπως…αθλητικό! Ευτυχώς που έχω κόψει το τσιγάρο εδώ και τέσσερα χρόνια. Περνάω υπέροχα. Αποφάσισα ότι είμαι του μουσικού θεάτρου.
Στο Chicago υποδύεσαι τη Ρόξι, μια γυναίκα επικίνδυνη…
Όλες οι γυναίκες είναι επικίνδυνες στο εργό. Και διεφθαρμένες. Έχουν χιούμορ, βέβαια. Ερμηνευτικά, το ενδιαφέρον με τον όλο αυτό είναι ότι η Ρόξι ξεκινάει ως τάχα μου παιδούλα και αποκαλύπτεται στην πορεία. Είναι σαν την κούκλα του σατανά! Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι το πως αυτές οι γυναίκες κολλάνε με τη δημοσιότητα. Ερωτεύονται την εικόνα τους, όπως την βλέπουν στις εφημερίδες. Είναι τόσο σύγχρονο αυτό το πράγμα.
Εσύ υπήρξες ποτέ ερωτευμένη με την εικόνα σου;
Όχι, δεν ήμουν ποτέ! Η δημοσιότητα ήρθε ως αναγνώριση της δουλειάς μου. Μέχρι εκεί με ευχαριστεί. Άλλες φορές το βαριέμαι όλο αυτό. Όμως , δεν ξέρω πως θα μου φανεί αν σταματήσει απότομα. Μπορεί και να με ενοχλήσει, δεν ξέρω.
Το ίδιο συμβαίνει και με την εμφάνιση . Οι ωραίες γυναίκες δεν εντυπωσιάζονται από τον θαυμασμό, αν τον χάσουν όμως με το πέρασμα του χρόνου…
Γενικά με την απώλεια δεν τα έχω καλά, νομίζω. Προσπαθώ, πάντως, να το βλέπω ψύχραιμα το πέρασμα των χρόνων. Δεν θέλω να γίνω ρεζίλι κάποτε. Εννοώ να πάθω καμία τρέλα και να δεις ξαφνικά φουσκωμένη σαν μπαλόνι, με τεράστια χείλη. Βέβαια, επειδή δεν μου αρέσει αισθητικά αυτό, δεν νομίζω να το πάθω.
Τι θετικό έχει το να μεγαλώνεις;
Α, είμαι πολύ καλύτερα τώρα, εχώ πολύ λιγότερες ανασφάλειες απ΄όταν ήμουν 20, και είμαι πιο κοντά στον ευατό μου. Εντάξει, καλό θα ήταν να είχα το μυαλό που έχω τώρα στα 20.Από την άλλη σκέφτομαι πως τα πράγματα που μας έρχονται σταδιακά τα πράγματα, Αν τα έκανες όλα στα 20, στα 40 τι θα έκανες; Το καλό, πάντως, με τους ανθρώπους της σόουμπιζ είναι ότι η δουλειά αυτή τους κρατάει σε καταστάση εφηβική. Έχει ηλικία ο Τζάγκερ; Μα μόλις έβγαλαν καινούργιο τραγούδι οι Rolling Stones. E, αυτό σου δίνει ελπίδα για το μέλλον.
