Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης το 2012 βίωσε την απώλεια του πατέρα του, ο οποίος έφυγε από την ζωή από καρκίνο. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «ΟΚ!», ο ηθοποιός μίλησε για το γεγονός πως την ίδια μέρα που πέθανε ο γονέας του, εκείνος έπρεπε να παίξει σε παράσταση, καθώς και για το πώς διαχειρίστηκε αυτόν τον θάνατο.
Το 2012, όταν έχασες τον πατέρα σου, το ίδιο βράδυ έπαιξες κανονικά στο θέατρο;
Ήταν 600 θεατές από κάτω που περίμεναν να δουν την παράσταση. Δεν θα τους απασχολούσε αν ο δικός μου πατέρας πέθανε. Ταυτόχρονα, υπήρχαν είκοσι συνάδελφοι που περίμενα να πληρωθούν. Δεν θα τους στερούσα εγώ ένα μεροκάματο, ούτε ο πατέρας μου θα ήθελε να το κάνω αυτό. Από κει και πέρα, πρέπει ο καθένας να έχει τις αντοχές του, τη δύναμη να μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά, χωρίς να επηρεάζεται από κανένα παράγοντα, όσο σημαντικός και αν είναι.
Μπόρεσες όμως να πενθήσεις τον πατέρα σου;
Με τον τρόπο μου και εγώ πένθησα, όπως και αδελφός μου, την οικογένειά μου. Ο καθένας πενθεί όπως αισθάνεται. Άλλος μπορεί να κλειστεί σε ένα δωμάτιο και να κλαίει όλη μέρα. Εγώ πιθανότητα πιάστηκα από τη δουλειά μου. Αλλά επειδή ο πατέρας μου έφυγε από καρκίνο και ήξερα ότι θα συμβεί, είχα τρεις μήνες να προετοιμαστώ. Το αιφνιδιαστικό είναι το πιο σοκαριστικό.
Έχεις κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία;
Όχι, ποτέ. Προς το παρόν οποιοδήποτε θέμα έχω στη ζωή μου προσπαθώ να το λύσω μόνος μου. Κατά πόσο το λύνω με επιτυχία ή όχι δεν ξέρω.
Δεν συζητάς με τους δικούς σου ανθρώπους;
Σπάνια. Δεν θα μάθουν τι με προβληματίζει. Πιστεύω ότι ο πιο ικανός για να λύσει το πρόβλημα που υπάρχει ή έχει δημιουργηθεί εκείνη τη στιγμή είμαι μόνο εγώ. Πρέπει οποιαδήποτε επιλογή να την κάνω μόνος μου, χωρίς να έχω επηρεαστεί από κάποιον άλλον.
