Υπάρχει μια σαφής σύνδεση μεταξύ των πρώιμων εμπειριών μας και της τωρινής συμπεριφοράς μας.
Το παιδικό τραύμα, ειδικότερα, μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στις σχέσεις των ενηλίκων. Συχνά, τα αποτελέσματα είναι ανεπαίσθητα και μπορεί να μην συνειδητοποιούμε καν την πηγή τους.
Το τραύμα διαμορφώνει μοτίβα συμπεριφορών, από τα οποία πολύ δύσκολα καταφέρνουμε να ξεφύγουμε.
Σε αυτό το άρθρο, εξετάζονται 8 λεπτοί τρόποι με τους οποίους τα τραύματα από την παιδική ηλικία επιδρά στις σχέσεις μας.
Δεν έχει σημασία ν’ αποδώσουμε ευθύνες, ούτε να προσκολληθούμε στο παρελθόν. Αυτό που έχει σημασία, είναι ν’ αναλάβουμε τον έλεγχο της ζωής μας. Ας ξεκινήσουμε αυτό το διαφωτιστικό ταξίδι.
Οι 8 σιωπηλοί τρόποι με τους οποίους τα παιδικά τραύματα επηρεάζουν τις σχέσεις μας
- Κατάσταση διαρκούς επαγρύπνησης
- Δυσκολία να εμπιστευτούν τους ανθρώπους
- Πρόβλημα με την εγγύτητα
- Φόβος εγκατάλειψης
- Προβλήματα αυτοεκτίμησης
- Δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων
- Μηχανισμοί άμυνας
- Ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει
Κατάσταση διαρκούς επαγρύπνησης
Ένα συνηθισμένο μοτίβο των ανθρώπων που έχουν βιώσει παιδικό τραύμα, είναι η έντονη επαγρύπνηση. Πρόκειται για έναν μηχανισμό άμυνας που έχει διαμορφωθεί από την ανατροφή τους σ’ ένα ανασφαλές και απρόβλεπτο περιβάλλον.
Με λίγα λόγια, ενεργοποιείται το ένστικτο της επιβίωσης, κάνοντάς τους να είναι διαρκώς σε επιφυλακή για τυχόν κίνδυνο ή απειλή που θα προέλθει από το κοντινό τους περιβάλλον.
Στο πλαίσιο των συντροφικών σχέσεων, η επαγρύπνηση ερμηνεύεται ως καχυποψία ή διαρκής επιφυλακή.
Μπορεί να προσπαθείτε να αναλύσετε ανύπαρκτα σημάδια στη συμπεριφορά του συντρόφου σας, τα οποία προμηνύουν προδοσία ή εγκατάλειψη. Η υπερβολική επαγρύπνηση, είναι απόκριση στις εμπειρίες του παρελθόντος.
Η αναγνώριση της συναισθηματικής επιφυλακής, καθώς και η πηγή της, είναι το πρώτο βήμα προς την καλλιέργεια ουσιαστικών και αυθεντικών σχέσεων.
Δυσκολία να εμπιστευτούν τους ανθρώπους
Η εμπιστοσύνη είναι ένα θεμελιώδες δομικό στοιχείο κάθε σχέσης. Αλλά για κάποιον που έχει βιώσει παιδικά τραύματα, η εμπιστοσύνη μπορεί να είναι μία πρόκληση.
Μεγαλώνοντας, τα άτομα αυτά, είναι πάντα σε επιφυλακή. Λογικό, αφού έχουν μάθει πως «κινδυνεύουν» από εκείνους που υποτίθεται ότι τους προστατεύουν. Ως ενήλικες και ειδικά στις σχέσεις τους, είναι πολύ επιφυλακτικοί.
Αυτό μεταφράζεται και στις συντροφικές σχέσεις των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι μπορεί να δυσκολεύονται να εμπιστευτούν, να είναι καχύποπτοι με τους ερωτικούς τους συντρόφους.
Ο διαρκής φόβος της προδοσίας έχει τις ρίζες του στο παρελθόν, όχι στις τωρινές πράξεις των συντρόφων.
Πρόβλημα με την εγγύτητα
Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από συναισθηματική εγγύτητα.
Το παιδικό τραύμα μπορεί να ορθώσει τοίχους, κάνοντας τους ανθρώπους επιφυλακτικούς και κλειστούς.
Το πρόβλημα της συναισθηματικής οικειότητας δεν αναφέρεται μόνο στη σωματική εγγύτητα, αλλά και για τη συναισθηματική επαφή.
Τα άτομα με ιστορικό παιδικού τραύματος είναι πιο πιθανό να έχουν δυσκολίες στις προσωπικές σχέσεις τους. Μπορεί να δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα ή τις ανάγκες τους, ή ακόμη και να κρατούν αποστάσεις από τον σύντροφο – ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι σε ενδεχόμενο πόνο.
Η απομάκρυνση αυτή μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στους συντρόφους, οι οποίοι την εκλαμβάνουν ως έλλειψη ενδιαφέροντος ή αγάπης.
Η κατανόηση της αρχικής αιτίας μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος και να προάγει την καλλιέργεια πιο υγιών τρόπων συσχετισμού.
Φόβος εγκατάλειψης
Ο βαθιά ριζωμένος φόβος εγκατάλειψης είναι ένα ακόμη συνηθισμένο απότοκο του παιδικού τραύματος. Αυτός ο φόβος μπορεί να προέρχεται από τις πρώιμες εμπειρίες απώλειας, παραμέλησης ή απόρριψης.
Στις σχέσεις, αυτός ο φόβος μπορεί να εκδηλωθεί ως υπερβολική προσκόλληση ή συνεξάρτηση.
Μπορεί στις συντροφικές σχέσεις, να έχετε διαρκώς ανάγκη επιβεβαίωσης από τον σύντροφο ή να υπεραναλύετε τα πιο ασήμαντα σημάδια ως ενδείξεις απομάκρυνσης ή εγκατάλειψης.
Ο φόβος της μοναξιάς, μπορεί δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις, οδηγώντας σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία όπου οι φόβοι πραγματικά καταλήγουν να απομακρύνουν από δίπλα μας τους ανθρώπους.
Προβλήματα αυτοεκτίμησης
Το τραύμα της παιδικής ηλικίας μπορεί να αφήσει βαθιά σημάδια, όχι μόνο επιφανειακά, αλλά και στον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Άνθρωποι που κουβαλούν επώδυνες εμπειρίες, έχουν προβλήματα αυτοεκτίμησης.
Μπορεί δηλαδή ν’ αμφιβάλλουν διαρκώς για τον εαυτό τους. Αυτή η αρνητική αντίληψη του εαυτού τους, μπορεί να τους ωθήσει στο να συμβιβαστούν με λιγότερα από όσα αξίζουν, ή να σαμποτάρουν τις σχέσεις τους, λόγω ακριβώς της πεποίθησης ότι, έτσι και αλλιώς, δεν θα τα καταφέρουν.
Είναι επώδυνο να ζει κάποιος με την πεποίθηση ότι δεν είναι αρκετός. Να θυμάστε, η αξία σας δεν καθορίζεται από το παρελθόν σας ή από τις ενέργειες άλλων ανθρώπων. Αξίζετε αγάπη και σεβασμό, όπως και ο καθένας.
Η εμπέδωση αυτής της αρχής, θα σας βοηθήσει να καλλιεργήσετε μια πιο υγιή και θετική εικόνα του εαυτού σας.
Δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων
Ορισμένοι άνθρωποι δυσκολεύονται, όχι απλώς να εκφράσουν, αλλά και να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους.
Όταν κατά την παιδική ηλικία, η συναισθηματική έκφραση αντιμετωπίζεται με χλεύη ή απόρριψη, το παιδί μαθαίνει να κρύβει τα συναισθήματά του.
Η καταστολή των συναισθημάτων, μεταφέρεται και στις ενήλικες σχέσεις της ζωής.
Μηχανισμοί άμυνας
Το παιδικό τραύμα συχνά μας αναγκάζει να αναπτύξουμε μηχανισμούς αντιμετώπισης για την αντιμετώπιση του πόνου και του στρες.
Οι μηχανισμοί αυτοί μπορεί να εκδηλώνονται ως διατροφικές διαταραχές, κατάχρηση ουσιών, ή ακόμα και εργασιομανία.
Ενώ αυτοί οι μηχανισμοί αντιμετώπισης μπορεί να σας έχουν βοηθήσει να αντέξετε τα δυσφορικά συναισθήματα στο παρελθόν, μπορούν να γίνουν επιζήμιοι όταν παρεμβαίνουν στις σχέσεις σας.
Μπορεί να κλείνεστε στον εαυτό σας και να χρησιμοποιείτε τον μηχανισμό αντιμετώπισης ώστε να αποφύγετε τη δραστική επίλυση του προβλήματος.
Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα εμπόδιο μεταξύ υμών και του συντρόφου σας, αναχαιτίζοντας την ουσιαστική επικοινωνία.
Η αναγνώριση αυτού του μοτίβου, μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε πιο υγιείς τρόπους για να αντιμετωπίσετε το άγχος και να βελτιώσετε τις σχέσεις σας.
Ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι ότι ο κύκλος μπορεί να σπάσει.
Το παιδικό τραύμα μπορεί να έχει διαμορφώσει τις πρώιμες εμπειρίες σας και να επηρέασε τις σχέσεις σας, αλλά δεν σημαίνει ότι τις καθορίζει.
Με την κατανόηση, την αυτοσυμπόνια και την επαγγελματική βοήθεια – αν χρειάζεται, μπορείτε να απελευθερωθείτε από αυτά τα μοτίβα και να οικοδομήσετε υγιέστερες, πιο ολοκληρωμένες σχέσεις.
Δεν είναι ντροπή να ζητήσετε βοήθεια. Να θυμάστε ότι, δεν είστε μόνοι σας.
Έχετε τη δύναμη να τη διαμορφώσετε νέους τρόπους συσχετισμού, νέες συνήθειες και πιο υγιή μοτίβα συμπεριφοράς.
Tip
Η ψυχολογία μας υπενθυμίζει ότι, η επούλωση των τραυμάτων, είναι δυνατή.
Επίσης, ο επιζών του Ολοκαυτώματος, Viktor Frankl, μας θυμίζει πως «όταν δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τις συνθήκες, καλούμαστε ν’ αλλάξουμε τον εαυτό μας». Το παρελθόν δεν μας καθορίζει.
