ΟΧΙ «ΗΜΑΡΤΟΝ», ΟΧΙ «ΕΛΕΟΣ»!

ΟΧΙ «ΗΜΑΡΤΟΝ», ΟΧΙ «ΕΛΕΟΣ»!

 

Στους Χρήστους, στις Χρηστίνες, στα ελληνικά νιάτα όλων των ηλικιών, είναι αφιερωμένο το σημερινό σημείωμα, γραμμένο από έναν ελαφρώς… αντισυμβατικό, Χρήστο. Που καλεί τον νέο και τη νέα να δοκιμάσουν να αντικρύσουν τον Χριστό ως επαναστάτη και ανατροπέα του τότε κατεστημένου και της ξένης κατοχής… Να κοιτάξουν ψηλά στον ουρανό όχι για να ψιθυρίσουν «ΗΜΑΡΤΟΝ!» και να εκλιπαρήσουν «ΕΛΕΟΣ!», αλλά για να πάρουν ΔΥΝΑΜΗ…

Να μη φοβούνται το θάνατο, να μη λατρεύουν το χρήμα. Να γυρίζουν «και το άλλο μάγουλο» όχι ως υποταγή αλλά για να δείξουν ότι ξέρουν να κρύβουν τον πόνο και ότι στέκουν όρθιοι και υπερήφανοι απέναντι στην άδικη εξουσία. Και όταν οι αμαρτωλοί της εξουσίας το παρακάνουν τότε να αρπάζουν το φραγγέλιο και να τους μετράνε τα πλευρά, όπως και Εκείνος έπραξε με τους εμπόρους και τους Φαρισαίους.

Τόσο ανατρεπτικός ήταν ο Χριστός και έτσι τον ένοιωθα και του λόγου μου σαν παπαδάκι στην Μεταμόρφωση της Πλάκας ως την ημέρα που έσκισα το ράσο μου όταν είδα τον πρωθιερέα να φυσά την τεράστια μύτη του στο κόκκινο μαντήλι του Αγιου Δισκοπότηρου λίγο πριν βγει  να κοινωνήσει τους πιστούς!

Εκτοτε παραμένω κρυφός, αθόρυβος και πιστός οπαδός του επαναστάτη  Χριστού. Που, ποιός ξέρει τι θα έκανε αν ήταν εδώ κοντά μας σήμερα…

 

[email protected]

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ