Των Γ. Παγάνη και Αλ. Κόντη
Μέσα σε πέντε λεπτά, το κινητό σταμάτησε να έχει σήμα και η φωνή που ακουγόταν εν μέσω πανικού δεν ακούστηκε ποτέ ξανά…
Τρεις εβδομάδες μετά τις εφιαλτικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στο Norman Arlantic, οι συγγενείς των Ελλήνων αγνοουμένων εξακολουθούν να περιμένουν ένα τηλεφώνημα, ένα νέο στοιχείο, μία οποιαδήποτε ένδειξη που είτε θα επισφραγίσει το μοιραίο, είτε θα φωτίσει τις λιγοστές ελπίδες τους να ξαναδούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Μας έχουν αντιμετωπίσει με αδιαφορία και απάνθρωπη συμπεριφορά, λες και δεν έχουν ανάμιξη», λέει για τις ελληνικές Αρχές η Ελένη Θεοδωρίδου, ανιψιά του οδηγού φορτηγού από τη Θεσσαλονίκη, Βασίλη Τσάμη. Οι πρώτες ημέρες του χρόνου τη βρήκαν στο Μπάρι, περιμένοντας να δει τον θείο της ζωντανό.
«Και εκεί όμως η αντιμετώπιση που είχαμε ήταν απαράδεκτη. Από την ελληνική πρεσβεία μάς έλεγαν ότι δεν είναι δουλειά τους να ψάξουν στα νοσοκομεία για τους ανθρώπους μας.
Έπειτα από λίγο μας είπαν ότι έψαξαν και οι άνθρωποί μας δεν είναι πουθενά. Οι Ιταλοί δεν άφηναν κανέναν από εμάς να μπει στα νοσοκομεία», περιγράφει η ανιψιά του 54χρονου αγνοουμένου, προσθέτοντας πως πλέον δεν θέλει να ζητήσει τίποτα από κανέναν. «Τώρα είναι πια αργά», καταλήγει…
ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ
