Παράσταση-καρδιάς για την Σπηλιώτη το «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική»

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση παρακολουθώντας την γερή πρεμιέρα του «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική»στο ζεστό Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών. Πλάι μου καθόταν ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος που είχε ανεβάσει πρώτος στο Αμόρε το έργο της Χρύσας που αγαπούσα και θαύμαζα από νεαρή ηλικία, στο οποίο έπαιζε η ίδια με την Ανέτα Παπαθανασίου.Λες και ήταν χθες.Κι όμως πέρασαν 23 ολόκληρα χρόνια.Θυμόμουν τη Χρύσα να σαρώνει τη σκηνή με την κολλητή της φίλη, θυμόμουν το δυνατό της γέλια και τα κατακόκκινα μάγουλά τα, τα ξανθά μαλλιά της, τον τρόπο που … άλλαζαν ηλικίες κι από μικρά κορίτσια, βρίσκονταν πια στο γηροκομείο.Λες κι ήταν χθες. Η ζωή όμως προχωρά-και η τέχνη ευτυχώς.Και η Χρύσα Σπηλιώτη άφησε πίσω της υπέροχα έργα-όπως το «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική»με το οποίο το ΚΘΒΕ επέλεξε να τιμήσει το μνήμη της.Και το έκανε. Με μια παράσταση-καρδιάς, εξαιρετικά φτιαγμένη από την Σοφία Πάσχου.

Με μια παράσταση καλοκουρδισμένη, δυνατή που «φωτίζει»όλες τις πτυχές του έργου-και τις κωμικές και τις δραματικές.Έφτιαξε εξαιρετικές ατμόσφαιρες η Πάσχου, προσφέροντάς μας γέλιο μέχρι δακρίων και βαθιά συγκίνηση στο κοινό.Στο λιτό, λειτουργικό σκηνικό της Μαγδαληνής Αυγερινού-οι κούνιες κύκλοι της ζωής ήταν υπέροχες!-που έφτιαξε και τα κοστούμια τους, με την θαυμάσια μουσική του Νίκου Γαλενιανού να τις συνοδεύει και φωτισμένες έξοχα από την Σοφία Αλεξιάδου η Μομώ Βλάχου και η Χρύσα Τουμανίδου «γίνονται» με αμεσότητα, αλήθεια και ακρίβεια η Λίζα και η Καίτη της Χρύσας! Ταλαντούχες και ευθύβολες …αλλάζουν ηλικίες σε γρήγορους ρυθμούς και γίνονται πότε μικρά και πότε μεγάλα…κορίτσια προσπαθώντας να απαντήσουν στο ίδιο εναρκτήριο ερώτημα της ζωής (και του έργου): ποιος είναι αυτός που ανακαλύπτει και τι, τελικά, καταφέρνει να βρει μέσα από όλη αυτή την αναζήτηση. Η παράστασή τους είναι μια παράσταση- καρδιάς που θα άρεσε πολύ και στη Χρύσα- σα να άκουσα το γέλιο της κάποια στιγμή από τις πίσω σειρές. Αυτοί που αγαπάμε δεν φεύγουν ποτέ και σίγουρα χαίρονται όταν βλέπουν πως γίνονται κινήσεις-ψυχής για αυτούς, όπως αυτή που γίνεται στο ΚΘΒΕ.

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ