Ο Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει απογοητευμένος από τη στάση του Πούτιν και δίνει εντολή εξοπλισμού της Ουκρανίας με αμερικανικής κατασκευής αμυντικά συστήματα, ακολουθώντας τριγωνικές συναλλαγές, μέσω Ευρώπης. Για την Ελλάδα ανοίγει μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας να ξεφορτωθεί τους S-300 και άλλα ρωσικής προέλευσης αμυντικά συστήματα.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Για πολλούς ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει απογοητευμένος από τις διαπραγματεύσεις με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλάντιμιρ Πούτιν και αποφασίζει να επανεξοπλίσει την Ουκρανία, χρησιμοποιώντας το μοντέλο τριγωνικής συναλλαγής μέσω Ευρώπης.
Ουσιαστικά, οι ευρωπαϊκές χώρες θα προσφέρουν ότι θέλουν στην Ουκρανία παραχωρώντας μέσω ΕΕ τα συστήματά τους και οι ΗΠΑ θα έρχονται σε δεύτερο χρόνο να αναπληρώνουν τα συστήματα αυτά.
Ουσιαστικά, προτείνεται ένα μοντέλο παρόμοιο με αυτό που έγινε η μεταφορά 40 τεθωρακισμένων ΒΜΡ μέσω Γερμανίας, με την Ελλάδα να παραλαμβάνει 40 Marder. Μία συναλλαγή που διεκόπη λόγω σφοδρών αντιδράσεων από ορισμένους αντιπολιτευτικούς κύκλους τότε, που τώρα φαίνεται να έχουν αποκαταστήσει στις σχέσεις τους με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Σε κάθε περίπτωση, εάν η απόφαση των ΗΠΑ οριστικοποιηθεί, ανοίγει διάπλατα ένα παράθυρο ευκαιρίας ανανέωσης του ελληνικού οπλοστασίου, που σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να χαθεί.
Κοινή διαπίστωση είναι ότι πλέον τα ρωσικής προέλευσης αμυντικά συστήματα είναι πολύ δύσκολη η συντήρησή τους, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για το μελλοντικό αξιόμαχό τους. Το εμπάργκο στη Ρωσία από την Ε.Ε. αλλά και το ΝΑΤΟ, που σημειωτέων δεν τηρεί η Τουρκία, λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, έχει αφήσει σε πρώτο πλάνο τρία πολύ κρίσιμα οπλικά συστήματα χωρίς υποστήριξη και δευτερευόντως ακόμη ένα. Πρόκειται για τους S-300, τα TOR-M1 και τα OSA-AK, ενώ σε δεύτερο χρόνο θα μπορούσαν να είναι επιπλέον ΒΜΡ ή ακόμη και παλαιότερα άρματα μάχης.
Ειδικά σε ότι αφορά αυτά τα πρώτα 3 συστήματα αποτελούν κι επείγουσα ανάγκη αφού είναι απαραίτητα για την αεράμυνα, η συντήρησή σου καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη λόγω του εμπάργκο ενώ δεν μπορεί να γίνει αναβάθμιση με κίνδυνο να απαξιωθούν.
Μέχρι στιγμής, οι ένοπλες δυνάμεις έχουν καταφέρει να διατηρούν το αξιόμαχο αυτών των συστημάτων καταφέρνοντας να βρουν πρόσβαση σε ανταλλακτικά μέσω τρίτης χώρας. Όμως τα αποθέματα στερεύουν κι εξαντλούνται και οι «πατέντες» των πολυμήχανων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Κι επειδή η άμυνα της χώρας δεν μπορεί να «παιχτεί στα ζάρια», ήδη έχουν αρχίσει να γίνονται συζητήσεις για την απόσυρση και άμεση αντικατάστασή τους.
Η ευκαιρία που δίδεται μέσω ΗΠΑ αλλά και ΕΕ, που αγοράζουν ρωσικής προέλευσης όπλα τα οποία προωθούν εν συνεχεία στην Ουκρανία δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την άμεση απόσυρσή τους ενώ είναι εν λειτουργία και μάλιστα με υψηλό αντίτιμο.
Μέχρι πρότινος υπήρχε νομικό πρόβλημα. Ότι η μεταπώληση ή παραχώρηση οποιουδήποτε ρωσικής προέλευσης οπλικού έπρεπε να φέρει την έγκριση της ρωσικής κυβέρνησης. Ωστόσο, μετά την διακοπή των διπλωματικών σχέσεων στις απολύτως τυπικές, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ αναγνώρισε τη Ρωσική Ομοσπονδία ως «κράτος τρομοκράτη». Αυτό άλλαξε τα δεδομένα ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο «απορωσοποίησης» του ελληνικού οπλοστασίου. Κάτι που όμως δεν έγινε ποτέ.
Στο πλαίσιο της αναβαθμισμένης αμοιβαίας στρατιωτικής συνεργασίας (MDCA) Ελλάδας – ΗΠΑ ο δρόμος ήταν επί δύο ανοιχτός για την γρήγορη προώθηση των σχεδίων χωρίς να υπάρξει «τρύπα» στην άμυνα της χώρας. Μία πόρτα που έκλεισε όταν ο Τραμπ επιχείρησε την επαναπροσέγγιση με την Ρωσία, με τον φοβερό καυγά που έγινε με τον Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο.
Πλέον, διαφαίνεται άνοιγμα αυτού του παραθύρου. Και ζητούμενο που τίθεται είναι για πόσο και κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να κινηθούμε ταχύτατα.
