Ανάμεσα στη διαχείριση των προκλήσεων κάθε σχέσης και της παραμονής σε μια νοσηρή σχέση, υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα όρια μπορεί να γίνουν δυσδιάκριτα όταν ο άνθρωπος φοβάται τη σύγκρουση.
Συχνά, ο φόβος τους αυτός, τους αναγκάζει να παραμένουν σε σχέσεις που τους κάνουν δυστυχισμένους.
Σύμφωνα με την ψυχολογία, οι άνθρωποι αυτοί, εμφανίζουν ένα σύνολο ορισμένων συμπεριφορών – για την ακρίβεια, επτά. Τρέμουν το ενδεχόμενο να “ταράξουν τα νερά” μιας σχέσης, μη εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια τους, λόγω του φόβου της σύγκρουσης.
Στο άρθρο αυτό, αναλύουμε επτά συμπεριφορές των ανθρώπων που δεν θέλουν να παραδεχτούν πως η σχέση τους πάσχει και να καλλιεργήσουν ένα πιο υγιή και χαρούμενο συντροφικό δεσμό.
Οι άνθρωποι που μένουν σε δυστυχισμένες σχέσεις επειδή δεν μπορούν να διαχειριστούν τις συγκρούσεις
- Αποφυγή των συγκρούσεων πάση θυσία
- Υπεραναπληρώνουν με θετικότητα
- Εσωτερικεύουν το φταίξιμο
- Καταπίεση των προσωπικών τους αναγκών
- Ανάγκη να είναι “τα καλά παιδιά”
- Παρερμηνεύουν την έννοια του συμβιβασμού
- Δεν ακούν τη διαίσθησή τους
Αποφυγή των συγκρούσεων πάση θυσία
Οι συγκρούσεις είναι δυσφορικές για όλους. Για ορισμένους ανθρώπους είναι τόσο τρομακτικό το ενδεχόμενο που τους οδηγεί στην αποφυγή τους, με κάθε τρόπο, ακόμη και αν αυτό σημαίνει την παραμονή σε μια δυστυχισμένη σχέση.
Είναι το γνωστό σύνδρομο του στρουθοκαμηλισμού – με την ελπίδα το πρόβλημα να εξαφανιστεί από μόνο του κάποια στιγμή.
Όπως γνωρίζουμε όλοι, η αγνόηση ενός προβλήματος, δεν το λύνει. Στις σχέσεις, η συμπεριφορά αυτή οδηγεί σε συσσώρευση ανεπίλυτων ζητημάτων και θυμού. Η συμπεριφορά αυτή εδράζεται στον φόβο – μήπως πληγώσουμε τον σύντροφό μας, μήπως τον χάσουμε, στον φόβο της ίδιας της σύγκρουσης.
Πρόκειται για έναν μηχανισμό επιβίωσης που κρατά τους ανθρώπους εγκλωβισμένους σε δυστυχισμένες σχέσεις.
Όπως είναι και ο ψυχίατρος Καρλ Γιούνγκ, “Ό,τι μας ενοχλεί στους άλλους, μας οδηγεί στην κατανόηση του εαυτού μας”. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Αποφεύγοντας τη σύγκρουση, τα άτομα αυτά, αποφεύγουν την ενδοσκόπηση και συνεπώς, την εξέλιξη. Μακροπρόθεσμα ωστόσο, η αποφυγή πλήττει την ευτυχία τους.
Ανοίγει έναν φαύλο κύκλο όπου κάποια στιγμή, η αναγνώριση της συμπεριφοράς, γίνεται σχεδόν αδύνατη – πόσω μάλλον, η αντιμετώπισή της. Αν αποφεύγετε διαρκώς τις συγκρούσεις και τις δυσφορικές συζητήσεις, ίσως είναι καιρός να κάνετε μια παύση και να σκεφτείτε σοβαρά τα συναισθήματά σας.
Υπεραναπληρώνουν με θετικότητα
Έχετε πιάσει τον εαυτό σας να προσπαθεί υπερβολικά – να χαμογελάτε με το ζόρι, να δείχνετε ενθουσιασμό με καταστάσεις όπου αυτός δεν δικαιολογείται; Είναι μια συνηθισμένη τακτική των ανθρώπων που αποφεύγουν τις συγκρούσεις.
Όταν είναι σε μια σχέση δυστυχισμένη, το ενδεχόμενο της σύγκρουσης, τους κάνει να πανικοβάλλονται. Αντί λοιπόν, ν’ αντιμετωπίσουν το πρόβλημα καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να είναι θετικοί, να κρύψουν την ένταση, μέσα από υπερβολική επίδειξη χαράς και θετικότητας.
Πιστεύοντας πως, διατηρώντας ανάλαφρη και χαρούμενη τη διάθεσή τους, θα αποτρέψουν το ενδεχόμενο της σύγκρουσης. Η στάση αυτή, δεν διορθώνει το πρόβλημα.
Μπορεί βραχυπρόθεσμα να το συγκαλύπτει, ωστόσο δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα του ζητήματος. Όπως έχει πει και ο Σίγκμουντ Φρόιντ, “Τα ανέκφραστα συναισθήματα δεν πεθαίνουν ποτέ. Θάβονται ζωντανά και επανεμφανίζονται με χειρότερους τρόπους”.
Τα προβλήματα που αποφεύγουμε, δεν θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας. Κάποια στιγμή θα επανέλθουν, με πιο απειλητικούς τρόπους.
Αν πασχίζετε να παραμείνετε θετικοί για να μην φανούν τα προβλήματα στη σχέση σας, είναι ώρα να αποστασιοποιηθείτε και να σκεφτείτε πιο ψύχραιμα.
Εσωτερικεύουν το φταίξιμο
Μερικοί άνθρωποι νιώθουν πως κουβαλούν στους ώμους τους το βάρος όλου του κόσμου – κατηγορούν τον εαυτό τους, ακόμη και όταν δεν φταίνε.
Πρόκειται για μια συνηθισμένη συμπεριφορά των ανθρώπων που αποφεύγουν τις συγκρούσεις και παραμένουν σε δυστυχισμένες σχέσεις.
Εκλογικεύουν σε υπερβολικό βαθμό τα συναισθήματά τους.
Τους είναι πιο εύκολο να εσωτερικεύσουν το βάρος της ευθύνης, παρά να δουν την πραγματικότητα αντικειμενικά. Μπορεί να σκέφτονται πως, “πρέπει να είναι πιο υπομονετικοί”, “περισσότερο συγκαταβατικοί”, πως η ευτυχία της σχέσης, είναι δική τους ευθύνη.
Η τάση αυτή, εκτός από άδικη, είναι και επιβλαβής στην αυτοεκτίμηση και την ψυχική υγεία των άλλων. Πρόκειται για μια μορφή αυτοτιμωρίας που δεν οδηγεί ποτέ σε λύσεις.
Όπως είπε και ο διάσημος ψυχολόγος Albert Ellis, “Η τέχνη της αγάπης, είναι κυρίως τέχνη της επιμονής”.
Είναι εξίσου σημαντικό να θυμάστε πως, στην αγάπη δεν πρέπει να χάνετε τον εαυτό σας, ή να αναλαμβάνετε βάρη και ευθύνες που δεν σας αναλογούν.
Αν κατηγορείτε μονίμως τον εαυτό σας για τα προβλήματα στη σχέση σας, είναι καιρός να δείτε λίγο αντικειμενικά την κατάσταση. Να θυμάστε πως, κάθε σχέση, βασίζεται στην αμοιβαιότητα.
Καταπίεση των προσωπικών τους αναγκών
Οι άνθρωποι που αποφεύγουν τις συγκρούσεις, συχνά καταπιέζουν τις ανάγκες τους για να διασφαλίσουν την ηρεμία στη σχέση τους. Προτεραιότητά τους είναι οι ανάγκες και οι επιθυμίες του συντρόφου, κάνοντας τα πάντα ώστε ν’ αποφύγουν κάθε μορφής σύγκρουση.
Αυτό μπορεί να σημαίνει πως, θυσιάζουν το πρόγραμμά τους για να προσαρμοστούν στα σχέδια του συντρόφου ή πως καταπιέζουν τα συναισθήματά τους όταν πληγώνονται.
Μία μελέτη από το πανεπιστήμιο του Auckland στη Νέα Ζηλανδία, κατέληξε στο συμπέρασμα πως, τα άτομα που καταπιέζουν τις ανάγκες τους για να διατηρήσουν την ηρεμία και την αρμονία της σχέσης τους, βιώνουν λιγότερη ικανοποίηση και συναισθηματική ευημερία.
Ο συμβιβασμός, μπορεί να είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε σχέσης, όμως υπάρχει σαφής διαφορά ανάμεσα στην υγιή υποχώρηση και την αυτό – λογοκρισία.
Αν καταπιέζετε διαρκώς τις ανάγκες σας για να έχετε ηρεμία στη σχέση σας, μπορεί να ήρθε ο καιρός να αναθεωρήσετε κάποια δεδομένα. Τα συναισθήματα και οι ανάγκες σας είναι εξίσου σημαντικά.
Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην ικανοποίηση των αναγκών του συντρόφου και τη δική σας ευτυχία και ευημερία.
Ανάγκη να είναι “τα καλά παιδιά”
Οι άνθρωποι που καταπιέζουν τις ανάγκες τους για να μην προκαλέσουν συγκρούσεις, νιώθουν την ανάγκη να είναι τα καλά παιδιά. Όλα αυτά, σε βάρος της δικής τους ευτυχίας. Το γνώρισμα αυτό είναι κοινό για τους ανθρώπους που παραμένουν σε δυστυχισμένες σχέσεις.
Έχουν μάθει να ικανοποιούν τις ανάγκες του συντρόφου τους, παραμελώντας τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες.
Στόχος τους είναι να εκμηδενίσουν την πιθανότητα συγκρούσεων, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να θυσιάσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, ο Δρ. Phil McGraw έχει πει πως “Όταν επιλέγεις τη συμπεριφορά, επιλέγεις και τις συνέπειες”.
Τα αποτελέσματα της χρόνιας ανάγκης των ανθρώπων να ικανοποιούν τους άλλους, είναι καταστροφικά. Οδηγεί σε συναισθηματική εξουθένωση, απώλεια της προσωπικής αίσθησης της ταυτότητας και τη συσσώρευσης θυμού με το πέρασμα του χρόνου.
Η ανάγκη αυτή, τους μοιάζει με λύση όμως δεν είναι παρά μια κοντόφθαλμη τακτική, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Αν κάνετε μονίμως πίσω για να ικανοποιήσετε τις ανάγκες του συντρόφου σας για να μην προκαλέσετε συγκρούσεις, μπορείτε να το θεωρήσετε ως προειδοποιητικό σημάδι.
Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στο νοιάξιμο για τον σύντροφο και την εκμετάλλευση της καλοσύνης σας.
Παρερμηνεύουν την έννοια του συμβιβασμού
Γενικά, ο συμβιβασμός θεωρείται ο θεμέλιος λίθος κάθε υγιούς σχέσης. Τι συμβαίνει όμως όταν αποτελεί ένδειξη μιας δυστυχισμένης σχέσης;
Μπορεί να σας φαίνεται παράδοξο, ωστόσο υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον υγιή συμβιβασμό και την αυτοθυσία. Οι άνθρωποι που φοβούνται τις συγκρούσεις, περνούν τη γραμμή αυτή και παρανοούν την έννοια του συμβιβασμού.
Γι’ αυτό και κάνουν πάντα πίσω όταν προκύπτουν διαφωνίες, όχι επειδή καταλαβαίνουν πως, ο σύντροφός έχει δίκιο αλλά από τον φόβο της σύγκρουσης. Θεωρούν πως, το μοτίβο του μονόπλευρου συμβιβασμού, είναι φυσιολογικό κομμάτι όλων των σχέσεων.
Ο ψυχολόγος Erich Fromm έχει πει πως, “Αγάπη δεν σημαίνει ένωση αλλά δύο ξεχωριστά άτομα που σέβονται και εμπλουτίζουν ο ένας την προσωπικότητα του άλλου”. Συμβιβασμός λοιπόν, δεν σημαίνει πως πρέπει να προδίδετε τον εαυτό σας.
Αν λοιπόν νιώθετε πως, οι συμβιβασμοί σας έχουν σκοπό τη διασφάλιση της ειρήνης και όχι την επίτευξη συμφωνίας, είναι καιρός να αναθεωρήσετε. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία και αμοιβαία προσπάθεια.
Δεν ακούν τη διαίσθησή τους
Μία έκφραση που όλοι μας ακούμε, όμως δύσκολα εφαρμόζουμε: “Άκου το ένστικτό σου”. Όσοι παραμένουν σε δυστυχισμένες σχέσεις επειδή φοβούνται τις συγκρούσεις, συχνά δεν αφουγκράζονται τη διαίσθησή τους.
Μπορεί να διαισθάνονται πως κάτι δεν πάει καλά, όμως προτιμούν να εθελοτυφλούν, ώστε να αποφύγουν την πιθανότητα της σύγκρουσης. Όμως, ο ψυχίατρος Καρλ Γιούγκ, έχει πει πως, “Η οπτική σου θα γίνει ξεκάθαρη, μόνο όταν κοιτάξεις μέσα στην καρδιά σου”.
Αν συστηματικά καταπιέζετε τη διαίσθησή σας σε μια σχέση, είναι καιρός να δείτε πιο προσεκτικά τι συμβαίνει στη σχέση σας.
Η εμπιστοσύνη στον εαυτό, είναι το πρώτο βήμα προς την αντιμετώπιση και την επίλυση των προβλημάτων και την καλλιέργεια πιο υγιών σχέσεων.
Tip
Οι περιπλοκότητες της ανθρώπινης συμπεριφορές και των συντροφικών σχέσεων, είναι τόσο συναρπαστικές, όσο και περίπλοκες. Οι ενέργειες, τα συναισθήματα και οι επιλογές μας, είναι αντανάκλαση των πιο ενδόμυχων φόβων και επιθυμιών μας.
Ο εγκλωβισμός σε μια δυστυχισμένη σχέση από φόβο αντιμετώπισης της σύγκρουσης, μπορεί να μοιάζει με ατελείωτο βασανιστήριο. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, ωστόσο η αναγνώριση των παραπάνω επτά συμπεριφορών, είναι το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση από μια νοσηρή σχέση.
Οι συμπεριφορές αυτές, δεν είναι αυταπόδεικτα σημάδια μιας δυστυχισμένης σχέσης, ούτε ενδεικτικές της προσωπικής αποτυχίας κάποιου. Τα μοτίβα αυτά, κρατούν τους ανθρώπους εγκλωβισμένους σε δυστυχισμένες σχέσεις.
Να θυμάστε πως, δεν υπάρχει λόγος να κατηγορείτε τον εαυτό σας. Σημασία έχει να καταλάβετε τις συμπεριφορές και τα μοτίβα σας, ώστε να προβείτε σε θετικές αλλαγές. Όσο προχωράτε μπροστά, να θυμάστε πως πρέπει να ακούτε τη διαίσθησή σας, να σέβεστε τις ανάγκες σας και κυρίως να θυμάστε πως αξίζει να κυνηγάτε την ευτυχία σας.
Άλλωστε, η ζωή είναι μικρή για να τη χαραμίζουμε σε σχέσεις που δεν την εμπλουτίζουν και μας κάνουν να νιώθουμε πως δεν αξίζουμε.
Στο τέλος, όλα έχουν να κάνουν με την απόφαση της αλλαγής. Μπορεί να είναι τρομακτικό το πρώτο βήμα, όμως οδηγεί σε πιο υγιείς, πιο χαρούμενες σχέσεις.
