Δεν έκανε κωλοτούμπα ο κ. Σαμαράς. Κωλοτούμπα έκαναν όσοι εκ του εκλογικού σώματος «πίστεψαν» την τελευταία στιγμή ότι ο κ. Σαμαράς θα επαναδιαπραγματευθεί και τον υπερψήφισαν.
Πρόσχημα έψαχναν. Διότι ουδέποτε πίστεψαν ότι ο κ. Σαμαράς εννοούσε όσα έλεγε προεκλογικώς.
Ήξεραν ότι άλλα θα πράξει μετεκλογικώς – απλώς έπεισαν τον εαυτόν τους να «πιστέψει» για μιαν ακόμα φορά τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» για λόγους ανωτέρας βίας.
Και είναι αυτή η «ανωτέρα βία» ο εθισμόςτους σε έναν κόσμο που φοβούνταινααλλάξουν.
Πολλοί ήλιγότεροι αυτοί οι πολίτες, συνιστούν πάντως πάντα την καθοριστική κρίσιμημάζα. Που κάνει τις 9 στις 10 (για να εκφραστώ σχηματικά) εκλογικές αναμετρήσεις ακίνδυνες για το σύστημα και τη μία απρόβλεπτη.
Αναλογία που κάθε σώφρον (δηλαδή άφρων) εκδοχή του καπιταλισμού μπορεί να απορροφά και να ελέγχει – συνήθως! Διότι η «στραβή» για το σύστημα πάντα θα ελλοχεύει , πλην όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Ο κ. Σαμαράς μπήκε στη σκηνή ως αντιμνημονιακός προς άγραν, εκτός των σταθερών πελατών, εκείνων των ψηφοφόρων που θα έκαναν τη διαφορά – τακτική γνωστή στους δημοκρατικούς δημαγωγούς από την εποχή του Καίσαρα έως την εποχή του Κένεντυ, του Κλίντον ή του Ομπάμα.
Ούτε έκανε κωλοτούμπα ο κ. Σαμαράς όταν από «αντιμνημονιακός» ξανάγινε (αυτό που ήταν πάντα), μνημονιακός – τούμπα τους ψηφοφόρουςτουέφερε, τους εξαπάτησε εκ νέου – αλλά , και πάλι, όχιακριβώς. Καθ ‘ ότι
στην εποχήμας (εκτός απ ΄τους ευήθεις οίτινες απαλλάσσονται λόγω αγαθότητος) όλοι γνωρίζουν τί συμβαίνει! Ακόμα κι όταν δεν το ομολογούν στον εαυτό τους με λόγια , κατάβάθος όλοι γνωρίζουν . Όλοι γνωρίζουν τις σκέψειςτους.
Χρειάζεται δηλαδή μεταδιδακτορικό για να ξέρει κανείς τίείναι ο κ. Βενιζέλος; Υπάρχει κάτι από γενέσεως της ελληνικής που να μην το έχειπει και ταυτοχρόνως ξε – πει αυτός ο άνθρωπος;
Αυτός λοιπόν κάνει κωλοτούμπες ή όσοι παρακολουθούν τις κυβιστήσεις του σαν αρκούδια που χορεύουν κάνοντας τούμπες στον ίδιο καταραμένοχορό
Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι ο κ. Κουβέλης βαφτίζει το κρέας «ψάρι»ο ίδιος ότι κάποια μέρα θα του καθίσει το «ψαροκόκκαλο» στον λαιμό; Τοξέρει, παίρνει όμως και αυτός τα ρίσκα του για λόγος υπέρτερους της ιδεολογίας του – άλλαξε προτεραιότητες ο άνθρωπος , δεν είναι κάτι που δεν εγκρίνει , φερ ‘ ειπείν , ο κ. Γεωργιάδης! Ο ίδιοςάλλωστε , ο Αδώνιδας, δεν έβριζε σαν σκυλί τον κ. Σαμαράεγκωμιάζει, όπως θα έκανε ο τελευταίος ξετσίπωτος τρίχας.
Ζούμε λοιπόν σε ένα σκηνικό που όλοι το ξέρουμεκαλά – τριάντα χρόνια τώρα εκπαιδεύεται ο λαός να ζει μέσα του.
Όμως γνωρίζει.
Ποιός Έλληνας δεν γνωρίζει ότι τη χώρα κυβερνά ο Καθώς Πρέπει Υπόκοσμος της Διαπλοκής; Ποιος Έλληνας δεν γνωρίζει τον ρόλο που παίζουν τα Γκαιμπελόπαιδα της Προπαγάνδας κάθε βράδυ στις «ειδήσεις των οκτώ»;
Ουδείς, πλην των αποκολοκυνθωμένων – όμως ο καθένας επιλέγει τη θέση του και τη στάσητου αναλόγως των προτεραιοτήτωντου – και, απ’ ότι έχει αποδειχθεί, σπανίως οι προτεραιότητες κάθε πολίτη μπορούν να συντονισθούν με τρόπο ανατρεπτικό για το σύστημα μέσα από μία ή αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Αλλοιώς «οι εκλογές θα ήταν παράνομες» όπως θα έλεγε και ο Μαρξ. Και «η δημοκρατία επαναστατική».
Εκτός κι αν «σπάσει ο διάολος το πόδι του», όπως παρ’ ολίγον να το σπάσει στις προηγούμενες εκλογές και δεν αποκλείεται να το σπάσει στις επόμενες. Οψόμεθα. Όμως
Τι έχουμε για την ώρα;
Μια τριχοτομημένητριανδρία, Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης
επικεφαλείς διχοτομημένωνκομμάτων
υποτελών της Τρόικας.
Πόσο μακρυά μπορεί να φθάσει αυτό θνησιγενέςτυχωδιοκτικό και τυχάρπαστο σχήμα;
Μπορεί ανέκαθεν ο καπιταλισμόςνα ήταν οι κρίσεις του, αλλά η τελευταία του κρίση (που η έκφραση της στη χώρα μας κορυφώθηκε με το Μνημόνιο) έχει πάρει επικέςδιαστάσεις – τέτοιες που να προϊονίζονται λιμούς, λοιμούς και πολέμους.
Συνεπώς, όσο (κάνουμε ότι) δεν βλέπουμε τον Αρμαγεδδώνανα ‘ρχεται, μπορούμε να βλέπουμε εως την επόμενηδόση, αν «θα μας δοθεί ή όχι», πάλι το ίδιο έργο δηλαδή
Με τον κ. Στουρνάρα στη θέση του κ. Παπακωνσταντίνου, τον κ. Σαμαρά στη θέση του Γιωργάκη, τον κ. Κουβέλη στη θέση του κ. Καρατζαφέρη
Και τον κ. Βενιζέλο να βάζει «στη θέση τους» και τον θεό και τον Διάβολο – δεν
έχει που να πάει έτσι η Ελλάδα, με τους ίδιους κομπαγιανίτες, τα ίδια μαντζούνια (των ιδιωτικοποιήσεων για παράδειγμα) – τριάντα
χρόνια μας πάνε οι ίδιοι,
το ίδιο σύστημα, κατά κρημνών – ποιος πλέον δεν το ξέρει
«ποιοςεαυτότου, δεν είναι ρητορικό. Διότι ωταακούειν όλοι διαθέτουμε, ασχέτως αν ορισμένοι εξ ημών θεωρούν τον ίδιοντους τον εαυτό φωνήβοώσαεν τη ερήμω…