Με την κατάθεση της ειδικευόμενης παιδιάτρου του «Παίδων-Αγλαΐα Κυριακού» Δέσποινας Ταταριώτη, συνεχίστηκε ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου. Η μάρτυρας αναφέρθηκε στα επεισόδια της μικρής Τζωρτζίνας απ’ όταν μπήκε στο νοσοκομείο και την «πρόβλεψη» της μητέρας μετά από ένα από αυτά ότι «το μεγάλο επεισόδιο με τη βραδυκαρδία δεν το έχει κάνει ακόμα, θα δείτε σε λίγο».
Της Άννας Κανδύλη
Όπως περιέγραψε κ. Ταταριώτη: «Άκουσα πρώτα για το περιστατικό, στην πρωινή παράδοση της 27ης Ιανουαρίου. Μας είπαν οι συνάδελφοι για ένα κορίτσι 9 ετών, με ιστορικό ανακοπής που έκτοτε είχε εγκεφαλοπάθεια. Μας είπαν ότι σε εμάς ήρθε διακομιδή για περεταίρω έλεγχο, καθώς είχαν παρουσιαστεί επεισόδια αποκορεσμού και ταχυκαρδίας/βραδυκαρδίας. Το παιδί ήταν σε καλή κατάσταση. Από το ιστορικό ξέραμε ότι έχουν χαθεί δυο αδερφάκια από αιφνίδιο θάνατο.
Επισκέφθηκα τον θάλαμο της Τζωρτζίνας, με τους δυο γονείς παρόντες, πήρα το ιστορικό του παιδιού και το οικογενειακό. Οι γονείς μου είπαν για τους 2 θανάτους των παιδιών. Για τον πρώτο θάνατο μου φάνηκε περίεργο που το παιδί πέθανε ξαφνικά από οξεία ηπατική ανεπάρκεια.
Εξέτασα το παιδί, ήταν σε σταθερή κατάσταση, τετραπληγικό με εγκεφαλοπάθεια. Δεν είχε κάποια ιδιαίτερη επαφή. Είχε καλές εξετάσεις και καλά ζωτικά σημεία.
Προγραμματίσαμε καρδιολογική εξέταση, από την οποία δεν διαπιστώθηκε κάποιο πρόβλημα. Έγινε μόνο μια αλλαγή φαρμάκου. Ενημέρωσα τη μητέρα για την αλλαγή, εκείνη στην αρχή έφερε αντίρρηση, όχι με άσχημο τρόπο, λέγοντας μου ότι την αγωγή του παιδιού την ρυθμίζει ο κ. Ηλιάδης. Επικοινωνήσαμε μαζί του και αυτός συμφώνησε.
Έγινε και εγκεφαλογράφημα το οποίο δεν ανέδειξε καμία παθολογία. Είπαμε ότι εφόσον το παιδί ήταν σταθερό, να αρχίσουμε σταδιακά την σίτιση. Η νυχτερινή βάρδια κύλισε ομαλά, χωρίς να παρουσιαστεί κάτι. Το πρωί 28/1 ξαναείδα το παιδί και ήταν μια χαρά. Κάναμε έναν υπέρηχο κοιλίας και ήταν όλα φυσιολογικά.
Κάποια στιγμή ενώ ήμουν απέναντι από τον θάλαμο, βγήκε η μητέρα και μας είπε ότι κάτι κάνει το παιδί, να μπούμε να το δούμε.
Είδαμε ένα παιδί που είχε στρέψει το κεφάλι αριστερά, οι κόρες σε μυδρίαση, είχε προσήλωση βλέμματος, είχε ταχυκαρδία και αποκορεσμό. Δεν έκανε κινήσεις αλλά είχε μια ανησυχία, μια γκρίνια. Βάλαμε οξυγόνο και σε ελάχιστη ώρα επανήλθε το οξυγόνο. Δώσαμε μιδαζολάμη για να λυθεί το επεισόδιο σπασμών, σε περίπτωση που όλο αυτό ήταν σπασμοί.
Στο μεταξύ είδαν το παιδί και οι συνάδελφοι από τη ΜΕΘ και δεν εντόπισαν κάτι.
Βγήκαμε από τον θάλαμο και περίπου στις 11.30 ξαναβγήκε η μαμά και μας είπε ότι το παιδί πάλι κάτι κάνει. Ξαναμπήκαμε και είδαμε ακριβώς ένα ίδιο επεισόδιο, πάλι με ταχυκαρδία, ταχύπνοια και πτώση κορεσμού.
Ξαναβάλαμε οξυγόνο και επανήλθε πάλι. Η μαμά τότε μας είπε ότι “το μεγάλο επεισόδιο με την βραδυκαρδία δεν το έχει κάνει ακόμα, θα δείτε σε λίγο“. Αυτή η φράση μου έκανε πολύ εντύπωση εκείνη την ώρα. Η διευθύντρια μετά ζήτησε τα φάρμακα να τα δίνουν οι νοσηλευτές και όχι η μητέρα, για να είμαστε σίγουροι ότι δίνονται σωστά.
Στη συνέχεια πάλι το μεσημέρι 14.30 πάλι ήρθε η μαμά και είπε ξανά το ίδιο. «Ελάτε κάτι κάνει το παιδί». Είδαμε ξανά την ίδια εικόνα με τα προηγούμενα. Εξετάσαμε ξανά το παιδί και ακούσαμε λίγα ακροαστικά, πιθανόν από μια μικρή εισρόφηση και έτσι δώσαμε αντιβίωση.
Την επόμενη ημέρα, 29/1, το πρωί, οι συνάδελφοι μας είπαν ότι το παιδί ήταν μια χαρά. Εκτός από τις 18.30μμ το απόγευμα που πάλι η μαμά είχε ειδοποιήσει για ίδιο επεισόδιο το οποίο άμεσα υποχώρησε. Επίσης η συνάδελφος μας είπε ότι τα επεισόδια αυτά δεν καταγράφονταν στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Εξετάσαμε το παιδί και ήταν όλα εντάξει και χαμηλώσαμε λίγο την παροχή οξυγόνου.
Μέχρι το μεσημέρι μπαίναμε και τη βλέπαμε και ήταν σε σταθερή κατάσταση. Αφαιρέσαμε και τα ηλεκτρόδια του εγκεφαλογράφου.
Τελευταία φορά που μπήκα στο δωμάτιο ήταν στις 13.30 και ήταν όλα εντάξει. Κάποια στιγμή πριν τις 14.30 μιλούσα με τη διευθύντρια μου στο τηλέφωνο και ακούω μια νοσηλεύτρια να της φωνάζει και μου λέει “έλα επάνω γρήγορα, η Τζωρτζίνα κάτι έπαθε“.
Πήγα τρέχοντας και είδα τη διευθύντρια μου και τους νοσηλευτές να κάνουν ΚΑΡΠΑ. Μπήκα και εγώ στη διαδικασία. Με την ανάνηψη ασχολούνταν κυρίως οι γιατροί της μονάδας αλλά βοηθούσα κι εγώ. Κάναμε τεράστια προσπάθεια για πολλή ώρα. 15.50 σταματήσαμε. Γι’ αυτό γράφτηκε αυτή η ώρα θανάτου».
Πρόεδρος: Είδατε την μητέρα μετά;
Μάρτυρας: Βγαίνοντας από τον θάλαμο συλλυπήθηκα την μητέρα για το τραγικό συμβάν. Τυπική διαδικασία, δεν μου είπε εκείνη κάτι. Μόνο «ευχαριστώ».
Πρόεδρος: Σας είπε η μητέρα για ποιον λόγο μπήκε το παιδί στο Καραμανδάνειο;
Μάρτυρας: Μου περιέγραψε ένα επεισόδιο σαν να τρέμει, σαν πανικό. Την ρώτησα αν το παιδί είχε τις αισθήσεις του, απάντησε ναι.
Πρόεδρος: Στις 28/1 πώς σας ενημέρωσε για το πρώτο επεισόδιο; Φώναζε κάτι; Βοήθεια;
Μάρτυρας: Όχι, όχι ποτέ! Να έρθει τρέχοντας, να φωνάξει «βοήθεια», ποτέ. Άνοιξε την πόρτα του θαλάμου, βγήκε και μας είπε «ελάτε γιατί κάτι κάνει το παιδί». Πολύ ήρεμα. Δεν διαπίστωσα αγωνία, ή ανησυχία.
Πρόεδρος: Στις 29/1 όταν τρέξατε, η μητέρα που ήταν;
Μάρτυρας: Θυμάμαι ήταν ανοιχτή η πόρτα του θαλάμου δεν θυμάμαι πού στεκόταν. Κάποια στιγμή της είπαμε να περάσει έξω. Ήταν πολύ ψύχραιμη, δεν έδειχνε να έχει αγωνία, δεν έκλαιγε. Ήταν ψύχραιμη.
Πρόεδρος: Όταν σας είπε ότι «το μεγάλο επεισόδιο δεν το έχει κάνει ακόμα» την ρωτήσατε τι εννοεί;
Μάρτυρας: Όχι, δεν το σκέφτηκα να την ρωτήσω.
Πρόεδρος: Τα επεισόδια ήταν όλα τα ίδια;
Μάρτυρας: Ναι, όλα.
Εισαγγελέας: Το μεγάλο επεισόδιο που σας προανήγγειλε η μητέρα το έκανε τελικά το παιδί;
Μάρτυρας: Επεισόδιο βραδυκαρδίας, εγώ δεν είδα. Τώρα τι εννοούσε ακριβώς η μητέρα, δεν το ξέρω. Μόνο εκείνη το ξέρει αυτό…
Δ.Καράμπελας (υποστήριξη της κατηγορίας): Για τα επεισόδια δόθηκε κάποια εξήγηση που οφείλονταν; Συζητήσατε με τους συναδέλφους σας;
Μάρτυρας: Θυμάμαι ότι λέγαμε ότι ήταν επεισόδια ανεξήγητα. Ότι θα μπορούσαν να είναι σαν σπασμοί ή ένα άτυπο επεισόδιο από αυτά που κάνουν τα παιδιά με εγκεφαλοπάθειας. Ή ένα επεισόδιο που προκύπτει από υποξία, έλλειψη οξυγόνου.
Δ.Καράμπελας: Στον εγκεφαλογράφο πότε μπήκε το παιδί και πότε βγήκε;
Μάρτυρας: Στις 28/1 το μεσημέρι μπήκε και το πρωί προς μεσημέρι της 29/1 βγήκε. Σχεδόν 22 ώρες.
Δ.Γεωργακόπουλος(υποστήριξη κατηγορίας): Φτάσατε στον θάλαμο περίπου στις 14.30. Και μπήκατε στην ανάνηψη. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί τότε ήταν νεκρό;
Μάρτυρας: Πρακτικά το παιδί ήταν ήδη νεκρό, ναι.
