Ο Έλληνας Πρόξενος Μανώλης Ανδρουλάκης πέρασε αργά το βράδυ της Παρασκευής τα σύνορα της Ουκρανίας με την Μολδαβία και από εκεί στην Ρουμανία, έπειτα από 4 ημέρες ταξιδιού από την ισοπεδωμένη Μαριούπολη.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Από τις 2 Μαρτίου, που αποχώρησε η ελληνική αποστολή από την Μαριούπολη, με επικεφαλής τον πρέσβη, Φραγκίσκο Κωστελλένο, ο Πρόξενος Μανώλης Ανδρουλάκης είχε επιλέξει να μείνει πίσω.
«Είχα αιτηθεί από τον περασμένο Νοέμβριο την τοποθέτησή μου στην Μαριούπολη, στο υπουργείο Εξωτερικών και δεν αλλάζει η απόφασή μου αυτή. Θα μείνω παρά τις δυσκολίες» ήταν τα λόγια του σε σχετική ερώτηση που του έκανα, λίγη ώρα πριν αναχωρήσει η πρώτη αποστολή εκκένωσης της Μαριούπολης, από το κτίριο του ΟΑΣΕ, στην οποία ήμουν κι εγώ. Λίγο πριν από την αναχώρηση είχαμε βγάλει μία φωτογραφία μαζί. Εγώ με το αλεξίσφαιρο και το κράνος ανά χείρας εκείνος χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό προστασίας, αφού είχε αποφασίσει να μείνει στον ΟΑΣΕ.
Όμως, η κατάσταση μέρα με την ημέρα χειροτέρευε. Οι βομβαρδισμοί στην Μαριούπολη γίνονταν όλο και περισσότερο αισθητοί στο κέντρο της πόλης. Στις 6 Μαρτίου σήμανε η «ώρα μηδέν» για την ελληνική διπλωματική αποστολή στην Μαριούπολη από το υπουργείο Εξωτερικών. Ο λόγος ήταν οι πυροβολισμοί που έπεσαν έξω από τον περίβολο του κτιρίου του ΟΑΣΕ, όπου βρισκόταν ο Μ. Ανδρουλάκης, υπάλληλοι του προξενείου αλλά και 102 άτομα – κυρίως γυναίκες και παιδιά – που έμεναν στο καταφύγιο.
Από τότε, σήμανε συναγερμός και με επικεφαλής τον Πρέσβη Φραγκίσκο Κωστελλένο, ξεκίνησε η προετοιμασία οργάνωσης του κομβόι, που θα εγκατέλειπε την Μαριούπολη, μαζί με τους Έλληνες της περιοχής.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει στο σημερινό της φύλλο η Realnews της Κυριακής πραγματοποιήθηκαν τρεις απόπειρες αναχώρησης, οι οποίες όλες ματαιώθηκαν την τελευταία στιγμή, αφού οι πληροφορίες έδειχναν ότι δεν υπήρχαν οι ελάχιστες εγγυήσεις ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να εξελιχθούν θετικά.
Λίγο αφότου κατάφερε να περάσει στα σύνορα με την Μολδαβία, κατάφερα να επικοινωνήσω για πρώτη φορά από τις 2 Μαρτίου και πάλι με τον Έλληνα διπλωμάτη, ο οποίος περιέγραψε στο enikos.gr όλα όσα έζησε τις τελευταίες ημέρες του αποκλεισμού του στην Μαριούπολη αλλά και τους κινδύνους που αντιμετώπισε το κομβόι όλες αυτές τις ημέρες που προσπαθούσε να ξεφύγει από τη δίνη του πολέμου.
«Η Μαριούπολη είναι μια πόλη κατεστραμμένη. Από τις 2 Μαρτίου που έφυγε το πρώτο κομβόι για την Ελλάδα, μέχρι τις 15 Μαρτίου που ξεκινήσαμε για την πατρίδα η κατάσταση ήταν κάθε ημέρα και χειρότερη», είναι τα πρώτα λόγια του.
Εν συνεχεία περιγράφει την κατάσταση που άφησε πίσω του:
«Κάθε μέρα ακούγαμε τις μάχες να πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στο κτίριο του ΟΑΣΕ, που ήμαστε. Η πόλη ήταν αποκλεισμένη. Δεν υπήρχε ρεύμα, συνεπώς δεν υπήρχε θέρμανση. Έμπαινε σε λειτουργία η γεννήτρια του κτιρίου μία φορά κάθε μεσημέρι ίσα για να φορτίσουμε το δορυφορικό τηλέφωνο με το οποίο είχαμε επικοινωνία με το υπουργείο Εξωτερικών και τον πρέσβη, Φραγκίσκο Κωστελλένο. Οι τηλεπικοινωνίες είχαν καταρρεύσει. Δεν υπήρχε νερό, δεν υπήρχε ρεύμα. Μία φορά ήρθε ένα περιπολικό της ουκρανικής αστυνομίας και μας έφερε φαγητό».
Φύγαμε από μία πόλη που δεν έμεινε τίποτα. Βομβαρδίστηκαν άμαχοι. Έγινα μάρτυρας μίας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης.
Στο κτήριο του ΟΑΣΕ έμεναν στο καταφύγιο άλλα 102 άτομα. Γυναίκες και παιδιά. Φύγαμε όλοι μαζί. Δεν ήταν εύκολα».
Όπως αναφέρει στο enikos.gr ο κος Ανδρουλάκης, το κομβόι δέχτηκε επίθεση έξω από τη Ζαπόριζια.
«Μέχρι να φτάσουμε (αρχικά) Μπεργιάνσκ και Ζαπορίζια (εν συνεχεία) κινδυνεύσαμε πολλές φορές. Μία φορά το κομβόι δέχθηκε επίθεση. Οι Ρώσοι είχαν φτάσει περίπου 50 χλμ έξω από Ζαπορίζια κι εκεί μαίνονταν μάχες. Εκεί δεχθήκαμε την επίθεση».
