Την αλήθεια πίσω από την έντονη και πολυτελή ζωή που φαίνεται να ζει με την οικογένεια της αποκάλυψε η 38χρονη, Κάρεν Χόουντεν από το Ντέβον της Βρετανίας. Η γυναίκα κερδίζει ακριβά προϊόντα και ταξίδια από τις εταιρείες με τις οποίες συνεργάζεται και διαφημίζει στο Instagram.
Ωστόσο η πραγματικότητα της ζωής της είναι εντελώς διαφορετική. Σε άρθρο της στην εφημερίδα Daily Mirror περιέγραψε την αλήθεια και την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όπως παραδέχθηκε έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να αγοράσει ούτε πάνες στον μικρότερο γιο της.
Το άρθρο της Κάρεν Χόντεν:
«Ντυμένοι με επώνυμα ρούχα, τα τέσσερα αγόρια μου και εγώ ταξιδέψαμε στην πρώτη θέση με το τρένο για το Λονδίνο. Απολαύσαμε αποκλειστική πρόσβαση στους δεινόσαυρους και τις εκθέσεις στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και μετά πήγαμε με ταξί σε ένα κορυφαίο ξενοδοχείο όπου μείναμε για τη νύχτα.
Καθώς είδα την πολυτελή σουίτα, έκανα μια διπλή λήψη. Είχε ένα σαλόνι, πολλά υπνοδωμάτια, ένα καλάθι καλωσορίσματος, ένα μπάνιο και μια όμορφη θέα από το μπαλκόνι. Λαμβάναμε περιποίηση VIP – σαν διασημότητες. Αλλά δεν ήταν τα γενέθλιά μου ή κάποιου από τους γιους μου. Ήταν μια τυπική μέρα στη δουλειά.
Ως Instagram influencer με 35.000 ακόλουθους, μπορώ να έχω τις πιο απίστευτες μέρες έξω με τους γιους μου Τζόνα 10, Γουίντερ 7, Φοξ 5 και Χάντερ 18 μηνών. Φοράμε τα τελευταία ρούχα επώνυμων σχεδιαστών. Πηγαίνουμε σε θεματικά πάρκα, όπως το Legoland και μένουμε σε πολυτελή ξενοδοχεία του Λονδίνου. Συνεργαζόμαστε με επωνυμίες όπως Netflix, Disney, Ikea, Lego και Mamas & Papas. Και μας έχουν χαρίσει τα πάντα, από παιχνίδια, ρούχα και έπιπλα νηπιαγωγείου, μέχρι πισίνες και σκηνές, ακόμη και διακοπές στο εξωτερικό.
Πληρώνομαι για να παρέχω περιεχόμενο. Για να εμπνεύσω τους ακόλουθούς μου να βγαίνουν έξω με την οικογένεια τους ή να αγοράζουν παιδικά ρούχα. Δημοσιεύω όμορφες φωτογραφίες και reels της οικογένειάς μας στο διαδίκτυο, καταγράφοντας όλα τα καταπληκτικά πράγματα που κάνουμε: ουρλιάζοντας σε τρενάκια, φαγητό σε κορυφαία εστιατόρια, συναντήσεις διασημοτήτων, συμμετοχή σε πρεμιέρες ταινιών… Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια μορφή απόδρασης και, όπως τα ψώνια στη βιτρίνα, η περιήγηση μπορεί να κάνει τους ακόλουθους να αισθάνονται καλά, ακόμα κι αν δεν αγοράζουν τίποτα.
Όλοι πιστεύουν ότι ζούμε μια φανταστική ζωή, όπως αυτή που βλέπετε στις ταινίες. Αλλά το Instagram δείχνει μόνο τη μισή εικόνα. Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά όταν η κάμερά μου δεν καταγράφει. Το Instagram είναι προπέτασμα καπνού για την οικονομική μου πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να πληρώσω βενζίνη για το δικό μου αυτοκίνητο ή πάνες για το μικρό παιδί μου.
Είχα δικαστικούς επιμελητές στο σπίτι μου να με απειλούν μπροστά στα παιδιά μου. Το ρεύμα έχει κοπεί και τα ντουλάπια είναι κενά. Χιλιάδες λίρες με χρέη από την καραντίνα. Ζω με τον φόβο να ανοίξω τη δική μου εξώπορτα.
Κάθε ταξίδι που πηγαίνουμε είναι δώρο, τα εισιτήρια του τρένου, η μέρα, το ξενοδοχείο, τα γεύματα. Γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια να φύγουμε από το σπίτι.
Μοιραζόμενη την αλήθεια
Ένα βράδυ αυτού του καλοκαιριού, ανέβαζα το συνηθισμένο περιεχόμενό μου, αλλά ξαφνικά δεν ένιωσα σωστό να το κάνω. Είχα βαρεθεί. Ήμουν στον πάτο και αντιμετώπιζα τη σκοτεινή πραγματικότητα ότι δεν είχα πουθενά να πάω. Η διατήρηση το προσωπείο της «τέλειας ζωής» ήταν αγχωτική και λάθος. Ήθελα να είμαι ανοιχτή για αυτό. Ήταν ώρα να μοιραστώ την άλλη πλευρά.
«Θέλω απλώς να είμαι ειλικρινής», είπα στον σύζυγό μου Κρις, 42 ετών, που εργάζεται ως δημιουργός σε ψηφιακά μέσα. Ένιωσα ντροπή και αμηχανία καθώς άρχισα μια νέα ανάρτηση, μία που δεν είχα γράψει ποτέ πριν. Έγραψα: «Για όσους από εσάς αγωνίζεστε, ήθελα να σας ενημερώσω ότι δεν είστε μόνοι και σας αξίζει να ξέρετε ότι είμαστε και εμείς γιατί δεν μπορώ να σας δείξω τα ψηλά μας χωρίς να δείξω και τα χαμηλά…
Έχω πιάσει πάτο σήμερα. Απλώς έπρεπε να σερβίρω στα αγόρια το τελευταίο φαγητό στο σπίτι. Εείπα ψέματα και τους είπα ότι ήταν μεσημεριανό, αν και ήταν 11 π.μ., γιατί δεν έχω τίποτα πρωινό να τους δώσω. Νιώθω ότι τα λεφτά είναι φτιαγμένα από νερό και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το σταματήσω από το να γλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά μου.
Εδώ είναι η γυμνή αλήθεια για την οποία τρομάζω και ντρέπομαι. Θα μας κόψουν το ρεύμα αύριο στις 10 το πρωί γιατί δεν μπορώ να ανεβάσω τον μετρητή. Ήδη δεν έχουμε ευρυζωνική σύνδεση επειδή δεν μπορούσα να πληρώσω τον λογαριασμό. Ο Χάντερ χρειάζεται πάνες, αλλά θα πρέπει να περιμένω μέχρι την Τρίτη για να τις πάρω, οπότε τρέχει γυμνός. Δεν ξέρω γιατί σας τα λέω όλα αυτά, εκτός από το ότι πρέπει να τα βγάλω από το στήθος μου σε έναν κόσμο όπου είναι ταμπού να μιλάμε για ζητήματα χρημάτων.
Οι καιροί είναι πραγματικά δύσκολοι. Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι και, παρόλο που νιώθω μια πλήρη και απόλυτη απογοήτευση για την οικογένειά μου, ελπίζω ότι με το να είμαι ειλικρινής θα μπορούσα να βοηθήσω κάποιον που το διαβάζει».
Ένιωσα νευρικότητα αλλά και μια αίσθηση ανακούφισης. Το Instagram μου είναι πάντα τόσο λαμπερό και θετικό, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήταν σημαντικό να είμαι ειλικρινής. Στην πραγματικότητα, βρήκα πολύ πιο εύκολο να μοιραστώ την πραγματικότητά μου με τους ακόλουθους μου παρά με τους φίλους και την οικογένειά μου. Το να μιλάω για χρήματα είναι δύσκολο, ενοχλητικό και εξαντλητικό.
Τίποτα δεν με προετοίμασε για αυτό που συνέβη στη συνέχεια. Περισσότεροι από 1.000 ακόλουθοι ήρθαν σε επαφή μαζί μου, πολλοί με δικές τους σπαρακτικές ιστορίες. «Έπρεπε να πουλήσω τα παιχνίδια των παιδιών μου για βενζίνη. Με ρωτούν συνέχεια πού είναι τα παιχνίδια τους», μου είπε ένας ακόλουθος. Ένας άλλος είπε: «Στη κυριολεξία ‘ξύνω’ τα ντουλάπια για να φτιάξω ένα γεύμα». Και ένας τρίτος είπε: «Ζω με χυλό για να μπορούν να φάνε τα παιδιά μου».
Καθώς διάβαζα τα εκατοντάδες μηνύματα που έρχονταν κατακλυσμιαία, με γονείς που μοιράζονταν τις οικονομικές τους δυσκολίες, σοκαρίστηκα και συγκλονίστηκα από τον τεράστιο αριθμό των «κανονικών» εργαζομένων οικογενειών που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα. Υπήρχαν οικογένειες με εξαιρετικές δουλειές που πήγαιναν σε τράπεζες τροφίμων. Παιδιά που έτρωγαν ζυμαρικά δύο φορές την ημέρα επειδή είναι το μόνο πράγμα που μπορούσαν να αγοράσου και παιδιά που παραπονιούνταν στους γονείς τους ότι πεινούσαν.
Δεν είσαι μόνη
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλέπεις όλα τα υπέροχα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι, όλες τις μαγικές αναμνήσεις που φτιάχνουν και σκέφτεσαι: «Όλοι οι άλλοι πάνε τόσο καλά, μόνο εγώ παλεύω; Είμαι αποτυχημένος;»
Για τόσο καιρό ένιωθα ένοχη ότι απογοήτευα τα αγόρια μου επειδή δεν μπορούσα να εκπληρώσω τις προσδοκίες μου για τη μητρότητα και να προσφέρω τα πράγματα που ήθελα. Αλλά μαθαίνοντας ότι τόσες άλλες οικογένειες βρίσκονται στην ίδια θέση με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν είμαι μόνη. Έχω συνειδητοποιήσει επίσης ότι δεν χρειάζομαι χρήματα για να είμαι υπέροχη μαμά για τα παιδιά μου. Το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη και προσοχή.
