Η πρόταση για αποκλιμάκωση της σύγκρουσης Κρεμλίνου – Wagner από τον πρόεδρο της Λευκορωσίας φαίνεται ότι απέτρεψε την αιματοχυσία την τελευταία στιγμή. Ωστόσο η κόντρα του Βλαντίμιρ Πούτιν με τον άλλοτε στενό συνεργάτη του Γεβγκένι Πριγκίζον αναμένεται να συνεχιστεί.
Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα Guardian, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους δύο άνδρες να συμφιλιώνονται. «Ο Ρώσος ηγέτης έχει ένα πολιτικό κίνητρο για να αντιμετωπίσει τον αντισυμβατικό πολέμαρχο του. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να φανεί αδύναμος, ένα θανάσιμο αμάρτημα στην πολιτική σκηνή του Κρεμλίνου. Και ο Ρώσος ηγέτης δεν ήταν ποτέ γνωστός ως ένας άνθρωπος που συγχωρεί μια προδοσία», σχολιάζει η εφημερίδα.
Παράλληλα αναφέρει ότι αν και ο Γεβγκένι Πριγκόζιν δεν απειλεί πλέον με εμφύλια σύγκρουση την Μόσχα η αναταραχή δεν έχει τελειώσει. «Λίγοι πιστεύουν ότι αυτό είναι το τέλος της υπόθεσης. Σε κάποια στιγμή ο Πριγκόζιν θα πρέπει σίγουρα να πληρώσει τον λογαριασμό για την αιφνίδια έφοδο του στην επαναστατική πολιτική. Και ο Πούτιν πρέπει να ανταποκριθεί στις απειλές που εξέπεμψε στην εθνική τηλεόραση το Σάββατο ή να κάνει μία ντροπιαστική στροφή 180 μοιρών κατά τη διάρκεια των πιο επικίνδυνων ημερών των 23 χρόνων του ως ανώτατου ηγέτη της Ρωσίας», σημειώνει ο Guardian.
Το κόστος της ανταρσίας του Πριγκόζιν δεν έχει ακόμη αποτιμηθεί καθώς έπληξε σοβαρά το γόητρο του ρωσικού στρατού αλλά και του Πούτιν. «Υπονόμευσε την ιδέα ότι η Ρωσία μπορεί να παραμείνει σταθερή ακόμη και όταν εξαπολύει θανάσιμη βία στην γειτονική Ουκρανία», αναφέρει ο Guardian. Σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Baza, ο Πριγκόζιν είχε στείλει 1.00 τανκς, οχήματα μάχης, πυροβολικού και στρατιωτικό υλικό στην Μόσχα με στόχο να βυθίσει στο χάος την ρωσική πρωτεύουσα.
Τα ερωτήματα της συμφωνίας
Η εφημερίδα στο άρθρο χαρακτηρίζει την συμφωνία μεταξύ Κρεμλίνου και Wagner «γελοία». Ο Πριγκόζιν, σύμφωνα με τον Guardian, είναι γνωστός ως ένας άνθρωπος που παίρνει ρίσκα και όχι κάποιος που θα καθίσει ήσυχα στην εξορία και θα δει τον στρατό των μισθοφόρων του να διαλύεται.
«Δεν είναι σαφές γιατί θα δεχόταν εγγυήσεις ασφαλείας από τον Λουκασένκο, έναν δόλιο πολιτικό που δέχεται σημαντική πίεση από τη Ρωσία. Και γιατί ο Πούτιν θα επέτρεπε σε έναν πιθανό αντίπαλο να παραμείνει σε μια γειτονική χώρα, όταν θα ήταν πολύ πιο απλό να τον δολοφονήσουν ή να τον φυλακίσουν;», αναρωτιέται ο αρθρoγράφος του Guardian.
Και συνεχίζει: «Ο Ρώσος ηγέτης δεν επιτρέπει την προδοσία και είναι γνωστός ότι διαχωρίζει αυτούς που του εναντιώνονται σε δύο κατηγορίες: σε εχθρούς και προδότες. Πρώην κατάσκοποι που αυτομόλησαν στη Δύση, όπως ο Σεργκέι Σκριπάλ, διαπίστωσαν ότι ο Πούτιν μπορεί να περιμένει χρόνια για να εκδικηθεί».
