Ένα γλυπτό πολλών αιώνων από γρανίτη που αναπαριστά τον Βισνού, εμφανίστηκε υπό μυστηριώδεις συνθήκες, καθώς φέρεται ότι ξεβράστηκε από την θάλασσα. Το αρχαίο τεχνούργημα, σπασμένο και αποκομμένο από τον κορμό του, πυροδότησε την περιέργεια των ντόπιων, κεντρίζοντας και το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν ώστε ν’ ανακαλύψουν περισσότερα για την ιστορία του.
Η ανακάλυψη έγινε την Παρασκευή, στη γαλήνια ακτή της Pedda Rushikonda, στην Ινδία. Το εύρημα θεωρείται ασυνήθιστο, επειδή ο γρανίτης είναι βαρύς, αλλά προφανώς η δύναμη του νερού είναι μεγάλη.
Το να βγάζουν τα κύματα ένα άγαλμα στην ακτή, δεν το βλέπεις κάθε μέρα, οπότε το γεγονός προκάλεσε το ενδιαφέρον των παρευρισκόμενων να ανατρέξουν στο παρελθόν τους και ν’ ανακαλύψουν την σημασία του.
Με ύψος 94.48 εκ. και σε δύο τμήματα, με το ένα του χέρι σπασμένο, το ειδώλιο βρήκε η Dipali Naidu, κάτοικος της Rushikonda, η οποία έκανε την απογευματινή της βόλτα στην παραλία. Αφού κατάλαβε την αξία του αγάλματος, η γυναίκα έσπευσε να ενημερώσει τις αρχές, με αποτέλεσμα την ανάκτησή του από το τμήμα αρχαιολογίας και μουσείων της Άντρα Πραντές.
Ο R. Phalguna Rao, υποδιευθυντής του τμήματος, υποθέτει πως, το γλυπτό χρονολογείται στον 13ο και 14ο αιώνα, αν και δεν είναι πιθανό να προήλθε από τη βόρεια Άντρα Πραντές. “Τα περισσότερα γλυπτά της περιοχής, φιλοτεχνήθηκαν από πέτρες σοδαλίτη, ενώ το ειδώλιο αυτό, είναι φτιαγμένο από γρανίτη”, εξήγησε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “The Hindu”.
Το ειδώλιο αναγνωρίστηκε πως, απεικονίζει τον Βισνού, στην μορφή Janardanaya, μία από τις 24 ιερές μορφές που αναγνωρίζει η ανεξάρτητη κυβέρνηση της Tirumala Tirupati Devasthanams (TTD).
Η θεότητα που απεικονίζει το άγαλμα
Ο Βισνού είναι ανάμεσα στις σημαντικότερες θεότητες του Ινδουισμού και θεωρείται ο προστάτης του σύμπαντος. Ενσαρκώνει τις αρχές dharma (δικαιοσύνη) και απεικονίζεται ως μια καλοκάγαθη μορφή που παρεμβαίνει στον κόσμο για την αποκατάσταση της κοσμικής τάξης.
Το όνομα ‘Janardana’ προέρχεται από τα Σανσκριτικά και ο ‘Jana’ συμβολίζει τον άνθρωπο και τα ζωντανά πλάσματα, ενώ η λέξη ‘Ardana’ ξορκίζει ή μετριάζει τον πόνο. Η μορφή αυτή του Βισνού συμβολίζει τον ρόλο του ως προστάτη της ανθρωπότητας, τονίζοντας την προστασία και την καλλιέργεια της ζωής.
Το σπασμένο χέρι του αγάλματος κάποτε κρατούσε ένα όστρακο, σημαντικό σύμβολο της ινδουιστικής εικονογραφίας που αντιπροσωπεύει τον αρχέγονο ήχο της δημιουργίας και την ανάγκη για δικαιοσύνη.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως, το ειδώλιο μπορεί κάποτε να διακοσμούσε έναν ναό, προτού το βυθίσουν στον Κόλπο της Βεγγάλης, μία συνηθισμένη πρακτική για τα φθαρμένα αγάλματα που αναπαριστούσαν θεότητες.
Το απόγευμα του Σαββάτου, το γλυπτό μεταφέρθηκε με προσοχή στο μουσείο της Βισάχα, όπου θα εκτίθεται στο κοινό, στο τμήμα της αρχαιολογίας. “Το ταξίδι του ειδωλίου στον χρόνο και τα κύματα, είναι πραγματικά συναρπαστικό“, σημείωσε ο Rao, τονίζοντας την ιστορική του σημασία.
Η εξαιρετική ανακάλυψη, ακολουθεί την πρόσφατη μετακίνηση ενός ακόμη αρχαίου γλυπτού – ένα ειδώλιο της Σούρια, φτιαγμένο από σοδαλίτη, από το Νταμπαγκάρντεν, εμπλουτίζοντας το αρχαιολογικό αφήγημα της περιοχής.
