Μία εντυπωσιακή, αλλά παραμελημένη για χρόνια συλλογή από απολιθωμένα αποτυπώματα δεινοσαύρων, ήρθε στο φως, σε μια πλάκα βράχου σε σχολείο. Κανείς δεν πίστευε ότι σε εκείνο το κομμάτι βράχου μπορεί να υπήρχε κάτι ενδιαφέρον. Ωστόσο οι υπεύθυνοι του σχολείου κάτι υποψιάστηκαν και ειδοποίησαν τους αρχαιολόγους.
Η ανακάλυψη έγινε σε μια μικρή πόλη της Αυστραλίας. Ο βράχος περνούσε απαρατήρητος για δύο δεκαετίες, μέχρι που υπεύθυνοι από το σχολείο της αγροτικής περιοχής Banana shire στο Κουίνσλαντ, ήρθαν σε επαφή με τον παλαιοντολόγο Anthony Romilio (έναν δραστήριο κυνηγό απολιθωμάτων) από το πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ, για να εξετάσει το σύμπλεγμα των αποτυπωμάτων με τρία δάχτυλα που κάλυπτε τις επιφάνειες του βράχου.
Προς έκπληξή του, ο Romilio ανακάλυψε πως, η πλάκα ήταν καλυμμένη με δεκάδες απολιθωμένα αποτυπώματα που ανάγονται στην Ιουράσια περίοδο, περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν.
Ο βράχος ήταν διάστικτος με «μία από τις πιο πυκνές συγκεντρώσεις αποτυπωμάτων από δεινόσαυρο που έχει καταγραφεί ποτέ στην Αυστραλία», είπε ο Romilio. «Είναι μια άνευ προηγουμένου περίπτωση αφθονίας απολιθωμένων αποτυπωμάτων, κίνησης και συμπεριφοράς από μια περίοδο που δεν έχουν ανακαλυφθεί οστά δεινοσαύρου στην Αυστραλία», εξηγεί ο Romilio, σε συνέντευξή του στο Phys.org.
«Απολιθώματα αυτής της σημασίας μπορεί να μένουν απαρατήρητα για χρόνια, ειδικά όταν είναι μπροστά στα μάτια μας. Είναι καταπληκτικό το ότι, αυτό το πλούσιο κομμάτι της ιστορίας παρέμενε ανεξερεύνητο στην αυλή του σχολείου για τόσο μεγάλο διάστημα».
Ένα διαμάντι που περνούσε απαρατήρητο
Το 2002, την μαγική πλάκα του βράχου έσκαψαν εργάτες ανθρακωρυχείου. Έχοντας προσέξει τα ασυνήθιστα αποτυπώματα, αποφάσισαν να την δωρίσουν στο σχολείο της μικρής πόλης Biloela, όπου μπήκε σε έκθεση, στο φουαγιέ του σχολείου.
Ο βράχος παρέμενε εκεί, περνώντας απαρατήρητος, μέχρι που οι υπεύθυνοι του σχολείου έμαθαν πως, ερευνητές, ανάμεσα στους οποίους και ο Romilio, ζητούσαν πληροφορίες για απολιθώματα δεινοσαύρων που μπορεί να είχαν ανακαλυφθεί στην περιοχή. Τότε ήταν που αποφάσισαν να ενημερώσουν τον Romilio για τον βράχο που είχαν στο σχολείο τους, στην περίπτωση που ήταν άξιος μελέτης.
«Κάποιοι από τους δασκάλους, θεωρούσαν πως ήταν αντίγραφο και όχι γνήσιος», εξηγεί ο Romilio. «Κανείς δεν είχε καταλάβει την αξία του. Σίγουρα, ήξεραν ότι είναι ίχνος δεινοσαύρου. Όχι όμως, στον βαθμό της λεπτομέρειας που, ένας ερευνητής όπως εγώ θα καταλάβαινε».
Αποτυπώματα δεινοσαύρων – ανακάλυψη αιώνων
Ο Romilio δήλωσε πως, στην πλάκα ανακαλύφθηκαν 66 ξεχωριστά ίχνη, σε επιφάνεια μικρότερη του ενός τετραγωνικού μέτρου. Τα αποτυπώματα, ανήκουν σε ένα είδος δεινοσαύρου με την ονομασία Anomoepus scambu. Ήταν ένας μικρός και στιβαρός φυτοφάγος δεινόσαυρος που περπατούσε στα δύο του πόδια.
«Τα απολιθωμένα αποτυπώματα, αν και υπάρχουν σε αφθονία, παραγκωνίζονται από πολλούς μελετητές», είπε χαρακτηριστικά. «Δεν έχουν τη γοητεία ενός απολιθωμένου οστού».
Μαζί με άλλους ερευνητές ο Romilio διεξήγαγε εκτενή μελέτη στον βράχο και τα αποτυπώματά του, τα οποία θα φέρουν επανάσταση στην κατανόηση των μετακινήσεων των δεινοσαύρων στο αρχαίο Κουίνσλαντ, στο τόσο μακρινό παρελθόν.
«Είχε γίνει αναφορά σε αποτυπώματα δεινοσαύρων από τον αμμόλιθο του Κατώτερου Ιουράσικου Κρημνού στη λεκάνη Callide Basin, του Κουίνσλαντ, για πάνω από τρεις δεκαετίες. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, έχει χαρακτηριστεί ένα και μόνο αποτύπωμα», εξηγούν ο Romilio και συνεργάτες του σε άρθρο για την μελέτη τους, η οποία δημοσιεύτηκε στο Historical Biology.
«Η μελέτη κάνει αναφορά σε τρία επιπλέον ίχνη σε τρεις επιφάνειες εκτός του πεδίου που δεν έχουν χαρακτηριστεί μέχρι τώρα. Οι πατημασιές αυτές, αποδίδονται στον Anomoepus scambus».
Οι ερευνητές βρήκαν ένα μοναδικό αποτύπωμα σε μια επιφάνεια βράχου, δύο ίχνη σε μια δεύτερη επιφάνεια, και 13 εντυπωσιακά ίχνη και πολλά περισσότερα μεμονωμένα αποτυπώματα σε μια τρίτη, η οποία αποτελεί μια από τις πιο πυκνές συλλογές ιχνών δεινοσαύρων που έχουν βρεθεί οπουδήποτε στην Αυστραλία.
Καθώς, τη στιγμή της αποτύπωσης των ιχνών, ο δεινόσαυρος ήταν εν κινήσει, οι ερευνητές κατάφεραν να οδηγηθούν σε συμπεράσματα σε σχέση με τα σωματικά του χαρακτηριστικά.
Εκτιμούν λοιπόν πως, το ύψος των ισχίων του κυμαινόταν μεταξύ 20 και 76 εκατοστών, ενώ η ταχύτητα βάδισης του δεινοσαύρου, δεν υπερέβαινε τα 5.8 χλμ. την ώρα. Σύμφωνα με τον Romilio, ο τρόπος με τον οποίον ανακαλύφθηκαν τα ίχνη των δεινοσαύρων, δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο. «Η πλειονότητα των απολιθωμάτων δεινοσαύρων δεν έχει ανακαλυφθεί από παλαιοντολόγους, αλλά από άλλους ανθρώπους, στον δρόμο».
«Δεν είχαν καταλάβει την αξία του»
Το εκπληκτικό με την περίπτωση αυτή, ήταν ο χρόνος που χρειάστηκαν στο σχολείο, να συνειδητοποιήσουν πως, είχαν στα χέρια τους κάτι τόσο μοναδικό. Ανέκδοτα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει ο Romilio, αποκαλύπτουν ότι έχουν παρατηρηθεί ίχνη δεινοσαύρων και στις επιφάνειες πεταμένων λίθων στο ορυχείο του Κουίνσλαντ, κοντά στο σχολείο στη Biloela.
Όπως φαίνεται ωστόσο, οι πέτρες αυτές έχουν εξαφανιστεί και οι θησαυροί που έκρυβαν, πετάχτηκαν από εργάτες του ορυχείου, οι οποίοι δεν γνώριζαν την παλαιοντολογική τους αξία.
Εν τω μεταξύ, η αναζήτηση απολιθωμάτων δεινοσαύρων από τον Romilio, ήταν που οδήγησε στην ανακάλυψη του ογκόλιθου δύο τόνων που έκλεινε την είσοδο του πάρκινγκ στο ανθρακωρυχείο.
«Οδηγώντας στο πάρκινγκ, είδα τον ογκόλιθο αυτό. Ξεκάθαρα, ήταν απολίθωμα δεινοσαύρου. Μου έπεσε το σαγόνι», είπε. Ανακαλύψεις όπως αυτή, δείχνουν ότι ιστορικοί και προϊστορικοί θησαυροί μπορεί να κρύβονται μπροστά στα μάτια μας, περιμένοντας να έρθουν στο φως.
