Μεγαλώνοντας, όλοι χρειαζόμαστε επιβεβαίωση σε έναν βαθμό, ωστόσο για κάποιους, αυτή η ανάγκη φαίνεται ατελείωτη και συχνά συνδέεται με τις εμπειρίες που είχαν στην παιδική ηλικία. Αυτή η διαρκής ανάγκη για έγκριση μπορεί να πηγάζει από πράγματα που μπορεί να τους έλειψαν κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.
Εκείνοι που αναζητούν συνεχώς επιβεβαίωση και καθησυχαστικά λόγια μπορεί να έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλοντα όπου ορισμένες συναισθηματικές ανάγκες δεν καλύφθηκαν. Σε αυτό το άρθρο, θα εμβαθύνουμε σε αυτές τις ανεκπλήρωτες ανάγκες και τις χαμένες εμπειρίες.
Οι άνθρωποι που είχαν αυτές τις 7 εμπειρίες στην παιδική ηλικία τους, συνήθως έχουν ανάγκη για επιβεβαίωση
- Έλλειψη αποδοχής από τους γονείς
- Ασυνέπεια από τους γονείς
- Απουσία συναισθηματικής εκπαίδευσης
- Περιβάλλον με υψηλό στρες
- Παραμέληση της ατομικότητας
- Απουσία υγιών προτύπων
- Υπερβολική επίκριση
Έλλειψη αποδοχής από τους γονείς
Ως παιδιά, η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από τους φροντιστές μας – για τους περισσότερους από εμάς, αυτό σημαίνει τους γονείς μας. Οι γονείς παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξή μας, διαμορφώνοντας όχι μόνο τους ανθρώπους που μεγαλώνουμε για να γίνουμε, αλλά και το πώς βλέπουμε και αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο. Όταν είμαστε νέοι, κοιτάμε σε αυτούς για επικύρωση και επιβεβαίωση, είναι η πρώτη μας γεύση αποδοχής και αγάπης.
Έτσι, για εκείνους που αναζητούν συνεχώς την αποδοχή των άλλων, μπορεί να έχουν μεγαλώσει σε σπίτια όπου η γονική επιβεβαίωση έλειπε. Μπορεί να αμφισβητούσαν συνεχώς την αξία τους λόγω της έλλειψης θετικής ενίσχυσης από τους γονείς τους. Η ανάγκη για εξωτερική επιβεβαίωση στην ενήλικη ζωή συχνά προκύπτει από μια τέτοια εμπειρία.
Αυτά τα άτομα αναζητούν συνεχώς την αποδοχή που απέτυχαν να λάβουν στα διαμορφωτικά τους χρόνια. Ως εκ τούτου, είναι καιρός να αναγνωρίσουμε και να εντοπίσουμε αυτήν την ανάγκη για αυτό που είναι – μια εκδήλωση ενός αισθήματος ανεπάρκειας που πηγάζει από την παιδική ηλικία. Και θυμηθείτε, η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία και την ανάπτυξη.
Ασυνέπεια από τους γονείς
Η αγχώδης ανάγκη για επιβεβαίωση, είναι απόρροια της συναισθηματικής ασυνέπειας που βιώνουν πολλά παιδιά. Εάν αναγνωρίζετε αυτό στη συμπεριφορά σας, θυμηθείτε, δεν είστε μόνοι – και δεν είναι δικό σας λάθος.
Αυτή είναι μια κοινή αντίδραση σε ασυνεπή φροντίδα, αλλά η αναγνώριση αυτού είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή αυτής της συμπεριφοράς.
Απουσία συναισθηματικής εκπαίδευσης
Μεγαλώνοντας, δεν ενθαρρύνουν όλα τα περιβάλλοντα την έκφραση των συναισθημάτων. Σε ορισμένους πολιτισμούς, ειδικά, τα συναισθήματα συχνά θεωρούνται σημάδια αδυναμίας και τα παιδιά διδάσκονται να κρατούν τα συναισθήματά τους κρυμμένα.
Ως αποτέλεσμα, μεγαλώνουν χωρίς υγιή κατανόηση του πώς να χειρίζονται ή να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Μπορεί να μην ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν το φόβο, τη θλίψη ή το θυμό. Αυτή η έλλειψη συναισθηματικής παιδείας μπορεί να πυροδοτήσει μια συνεχή ανάγκη για καθησυχασμό καθώς προσπαθούν να πλοηγηθούν στον συναισθηματικό τους κόσμο.
Σύμφωνα με μια μελέτη του 2017 που δημοσιεύθηκε στο Journal of Applied School Psychology, τα παιδιά στα οποία δεν διδάσκεται συναισθηματική παιδεία είναι πιο πιθανό να βιώσουν συναισθηματικές διαταραχές και κοινωνικά προβλήματα αργότερα στη ζωή.
Ουσιαστικά, η αδυναμία τους να κατανοήσουν και να εκφράσουν υγιώς τα συναισθήματά τους μπορεί να οδηγήσει σε συνεχή αναζήτηση επιβεβαίωσης από άλλους για να επικυρώσουν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους.
Περιβάλλον με υψηλό στρες
Ένα χαοτικό, απρόβλεπτο ή αγχωτικό σπίτι, μπορεί να αφήσει το σημάδι του σε ένα παιδί και να αντηχήσει στις ενήλικες συμπεριφορές του. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα αγχωτικό περιβάλλον, μπορεί να μην αισθανθεί ποτέ μια αληθινή αίσθηση ασφάλειας ή σταθερότητας. Μπορεί να βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση, περιμένοντας να χτυπήσει η επόμενη κρίση.
Αυτή η έλλειψη συναισθηματικής σταθερότητας μπορεί να τους αφήσει με συνεχή ανάγκη για επιβεβαίωση ως ενήλικες. Τέτοια άτομα μπορεί να αμφισβητούν ακόμη και τις πιο σταθερές σχέσεις ή καταστάσεις, απλώς και μόνο επειδή ποτέ δεν τους διδάχθηκε πώς είναι να νιώθεις ασφαλής.
Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει αυτό το επίπεδο στρες στη ψυχολογική και συναισθηματική ευημερία ενός ατόμου, για να μην αναφέρουμε την ανάγκη του για συνεχή επιβεβαίωση. Η κατανόηση και η αντιμετώπιση αυτού είναι το κλειδί για την αλλαγή αυτών των συμπεριφορών και μοτίβων.
Παραμέληση της ατομικότητας
Το να μεγαλώνει κανείς ως το μεσαίο παιδί από πέντε αδέλφια δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση. Το να παλεύει συνεχώς για προσοχή και αγάπη σε ένα σπίτι, μπορεί να αφήσει το άτομο να νιώθει παραμελημένο. Συχνά, οι γονείς είναι υπερφορτωμένοι προσπαθώντας να καλύψουν τις υλικές ανάγκες των παιδιών, με αποτέλεσμα να παραμελούνται οι ατομικές τους ανάγκες και προσωπικότητες.
Αυτή η εμπειρία συχνά οδηγεί στη διαρκή ανάγκη κάποιου για επιβεβαίωση και επικύρωση από τους άλλους στην ενήλικη ζωή, αναζητούν την αναγνώριση που δεν έλαβαν ως παιδιά. Ως εκ τούτου, η κατανόηση της ρίζας της ανάγκης σας αυτής μπορεί να σας βοηθήσει να εργαστείτε προς την αυτο-επιβεβαίωση.
Απουσία υγιών προτύπων
Τα πρότυπα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός παιδιού. Μας εμπνέουν, μας καθοδηγούν και βοηθούν στη διαμόρφωση της αίσθησης του εαυτού μας. Δυστυχώς, δεν μεγαλώνουν όλοι με υγιή πρότυπα. Αντ ‘αυτού, μπορεί να γίνουν μάρτυρες δυσλειτουργικών σχέσεων, κακών συνηθειών και μηχανισμών αντιμετώπισης.
Τέτοιες εμπειρίες μπορούν να αφήσουν ένα άτομο χωρίς τον απαραίτητο “οδηγό” για να δημιουργήσει υγιείς σχέσεις και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να αισθάνεται χαμένο ή ανασφαλές, οδηγώντας σε έναν συνεχή κύκλο αναζήτησης επιβεβαίωσης και επικύρωσης από τους άλλους.
Αναγνωρίζοντας τις επιπτώσεις του να μεγαλώνει κανείς χωρίς θετικά πρότυπα, μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις ανασφάλειες και να εργαστεί για να γίνει πρότυπο για τον εαυτό του. Μπορεί να είναι ένα δύσκολο ταξίδι, αλλά θυμηθείτε, η πρόοδος είναι πρόοδος, όσο μικρή κι αν φαίνεται.
Υπερβολική επίκριση
Αναμφίβολα, ο τρόπος που μας μιλούν ως παιδιά διαμορφώνει την αντίληψη για τον εαυτό μας. Εάν ένα παιδί μεγαλώσει ακούγοντας ότι δεν είναι αρκετά καλό, πολύ αργό, τεμπέλης ή ότι του λείπει ευφυΐα, πιθανότατα θα αρχίσει να το πιστεύει.
Μπορεί να μεταφέρει αυτές τις βλαβερές πεποιθήσεις στην ενηλικίωση, επηρεάζοντας την αυτοεκτίμησή του και πυροδοτώντας μια συνεχή ανάγκη για επιβεβαίωση. Το κλειδί εδώ είναι η αναγνώριση αυτών των επιζήμιων αφηγήσεων ως αυτό που είναι, απλές αφηγήσεις, όχι η αλήθεια.
Ποτέ δεν είναι αργά για να τις αντικαταστήσετε με θετικές επιβεβαιώσεις και πίστη στις ικανότητες κάποιου. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα προς την απελευθέρωση από τα δεσμά του συνεχούς επιβεβαίωσης και την ανάκτηση της αυτοπεποίθησης.
Tips
Οι πολυπλοκότητες της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι βαθιά συνυφασμένες με τις εμπειρίες και την ανατροφή μας. Η διαρκής ανάγκη για καθησυχασμό, αν και συχνά θεωρείται αρνητικά, είναι απλώς μια εκδήλωση ορισμένων στοιχείων που έλειψαν από την παιδική μας ηλικία.
Είτε πρόκειται για έλλειψη γονικής επιβεβαίωσης, είτε για ασυνεπή φροντίδα, είτε για έγκαιρη έκθεση στην κριτική, αυτές οι διαμορφωτικές εμπειρίες διαμορφώνουν τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις και τις στρατηγικές αντιμετώπισης. Η κατανόηση του γιατί έλκεστε προς τον συνεχή καθησυχασμό είναι ένα κομβικό βήμα προς την αυτοβελτίωση, και θυμηθείτε, είναι εντάξει να ζητήσετε βοήθεια σε αυτό το ταξίδι.
Ο Carl Rogers, ένας επιφανής ψυχολόγος, είπε κάποτε: «Το παράδοξο είναι ότι όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου ακριβώς όπως είμαι, τότε μπορώ να αλλάξω». Δεν είστε μόνοι στον αγώνα σας, και η ανάγκη σας για καθησυχασμό δεν σας κάνει λιγότερο άξιους αγάπης και αποδοχής. Οπότε, αφιερώστε λίγο χρόνο. Αναλογιστείτε το παρελθόν σας, αναγνωρίστε τις εμπειρίες σας και θυμηθείτε, η αυτοβελτίωση είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ.
