Μία γυναίκα 30 χρονών, έχει δύο αδέλφια. Από όλους, είναι η μόνη που μιλούσε με τον πατέρα της. Πρόσφατα, ο πατέρας πέθανε. Πριν από 7 χρόνια, η 34χρονη αδελφή και ο 32χρονος αδελφός της είχαν κόψει κάθε επαφή με τον πατέρα τους και τον είχαν βγάλει από τη ζωή τους.
Βέβαια, ούτε και ο πατέρας τους υπήρξε τέλειος. Ήταν συναισθηματικά απόμακρος, πολύ συντηρητικός και καθόλου στοργικός, εξηγεί η γυναίκα.
“Toν είχαν διαγράψει”
“Δεν ήταν κακοποιητικός. Απλώς, τα αδέλφια μου κουράστηκαν από τη συμπεριφορά του και έτσι, σταμάτησαν εντελώς να του μιλούν. Εγώ όμως έμεινα. Όχι επειδή ήταν ο τέλειος πατέρας, αλλά επειδή, όσο μεγάλωνα, τον καταλάβαινα καλύτερα. Μιλήσαμε πολύ”, εξήγησε.
“Είχα πάει πολλές φορές στο νοσοκομείο να τον δω. Τον βοηθούσα να καθαρίσει το σπίτι του, όταν πλέον δεν μπορούσε. Τον έπαιρνα τηλέφωνο κάθε εβδομάδα. Γνώρισε τον γιο μου, ενώ δεν γνώρισε τα εγγόνια από τα αδέλφια μου” πρόσθεσε.
Όταν ο πατέρας τους πέθανε, άφησε τα πάντα στη γυναίκα: το αυτοκίνητο, το σπίτι του, όλες τους τις οικονομίες.
Στην κληρονομιά του, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι άφηνε όλη του την περιουσία στο μόνο παιδί που του απέμεινε στη ζωή του. Η διαθήκη το έλεγε ξεκάθαρα, ενώ ο πατέρας είχε αφήσει και γραπτά τους λόγους για την απόφασή του.
“Η οικογένεια με θεωρεί άπληστη”
Τα αδέλφια της, είναι έξαλλα μαζί της και την κατηγορούν πως χειραγώγησε τον πατέρα ώστε να κληρονομήσει τα πάντα. Ισχυρίζονται ακόμη πως έχει εκμεταλλευτεί τον άρρωστο πατέρα τους.
“Έχουν την απαίτηση να μοιράσω την περιουσία στα τρία επειδή είμαστε δήθεν οικογένεια. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν έχουμε μιλήσει για πάνω από μια δεκαετία”, εξηγεί η γυναίκα.
“Δεν με έχουν πάρει ένα τηλέφωνο, δεν έχουν περάσει από το σπίτι, δεν έχουν ρωτήσει τι κάνουμε. Ούτε όταν πέθανε ο πατέρας. Εγώ τους είπα πως, δεν υπάρχει περίπτωση και πως λυπάμαι που νιώθουν πληγωμένοι, αλλά εγώ τον τιμούσα όσο ζούσε και τώρα, κάνω αυτό που ήθελε”.
“Οι μισοί συγγενείς μου με κατηγορούν πως είμαι παραδόπιστη. Η μητέρα μου, η οποία έχει πάρει διαζύγιο από τον πατέρα μου, μου λέει ότι ‘καταλαβαίνει τον πόνο τους’ και πως εγώ πρέπει να φερθώ σωστά”.
Η γυναίκα αισθάνεται ενοχές που δεν θέλει να μοιραστεί την κληρονομιά της με τα αδέλφια της.
