Μία πολύ τρυφερή ανάρτηση έκανε ο δημοσιογράφος Γιάννης Πουλόπουλος στο Instagram προφίλ του, μετά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Ο δημοσιογράφος που έχει μιλήσει ανοιχτά για την σεξουαλικότητά του και έχει κάνει σύμφωνο συμβίωσης, ανήρτησε μία φωτογραφία στο προφίλ του στο Instagram στην οποία μοιάζει να κρατά το χέρι του συντρόφου του. Στη λεζάντα της ανάρτησης ο Γιάννης Πουλόπουλος έγραψε: «ΝΑΙ, ΔΕΧΟΜΑΙ!».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος σε δηλώσεις του στην κάμερα της εκπομπής «Γεια σου» είχε αναφέρει ότι έχει αποδεχθεί την πρόταση γάμου που του έχει γίνει: «Μπορώ να πω ότι ήδη έχω αποδεχθεί μία πρόταση για να προχωρήσουμε σε πολιτικό γάμο και κατά το καλοκαίρι θέλουμε πάρα πολύ να παντρευτούμε στη Μύκονο. Θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου με φίλους, όπως το είχα κάνει στο παρελθόν με το πάρτι για το σύμφωνο συμβίωσης».
Καλεσμένος στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου είχε πει: «Δεν έχω παντρευτεί, έχουμε κάνει σύμφωνο και ήμουν το νο2 στην Ελλάδα. Το έκανα πολύ συνειδητά, το κράτησα για εμένα και τον άνθρωπό μου. Ο λόγος που αποφάσισα να μιλήσω τώρα, είναι γιατί αργά ή γρήγορα θα τελειώσει ο κύκλος της τηλεόρασης και δεν θα ήθελα να μείνει το αποτύπωμά μου από τη Eurovision. Ανακάλυψα τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου πολύ αργά γιατί είχαμε ένα βαρύ πένθος στην οικογένειά μου, έχασα τον αδερφό μου σε ηλικία 20 ετών. Από μικρός ήμουν μέσα στα βιβλία, διάβαζα 6 ώρες στο δημοτικό και μετά ταλαιπωρήθηκα πολύ».
«Είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να μιλάω κανονικά για τον άνθρωπό μου, χωρίς να γίνεται “είδηση”. Είναι μια σχέση 14 ετών. Εγώ όταν ρωτήθηκα, είπα την αλήθεια, τι θα έλεγα, ότι έχω παντρευτεί και κρατάω μυστική τη ζωή μου. Αυτό είχε κι ένα κόστος, άκουσα και τα σχόλιά μου», είχε προσθέσει.
Ακόμα, είχε εξομολογηθεί: «Έχουμε μεγαλώσει με ένα στερεότυπο άντρας, γυναίκα και παιδιά και είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Όταν ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, μου είπε ο γιατρός μου ότι είχα μια κατάθλιψη που προσπαθούσε να ξεπεράσω μέσα από τη δουλειά. Δουλεύω από τα 19 τρεις δουλειές ασταμάτητα. Ήμουν σαν ρομπότ που δεν έβλεπα τι γινόταν γύρω μου».
