Το αρχαιότερο επάγγελμα, λένε, είναι αυτό της ιερόδουλης. Λένε επίσης, ότι η γυναίκα από μόνη της δεν κάνει το πρώτο βήμα. Την προτρέπουν και την καθοδηγούν, ο νταβατζής με την υπόσχεση ότι μόλις εξοικονομήσουν χρήματα θα παντρευτούν, ή η έμπιστη φίλη που είναι στο κουρμπέτι. Και πάντα υπάρχει το « για λίγο καιρό και μετά το κόβουμε», αλλά δεν κόβεται ποτέ…
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Οι ιερόδουλες, παλιά, ήταν πολύ θρήσκες. Σε διπλανό δωμάτιο από εκείνο της … αμαρτίας, είχαν ένα εικόνισμα και ένα καντηλάκι πάντα αναμμένο… Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μια Μεγάλη Τρίτη, ο συνάδελφος – μακαρίτης σήμερα- Γιώργος Παπαχριστοφίλου, καθώς γυρίζαμε από το ρεπορτάζ, κοντά στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου, στην Ομόνοια, μου λέει. «Έλα να δεις κάτι, αν είσαι τυχερός και τις πετύχουμε, που θα σου μείνει αξέχαστο».
Μπήκαμε στην εκκλησιά του Αγίου Κωνσταντίνου και έμεινα κατάπληκτος απο το θέαμα που αντίκριζα. Καμιά σαρανταριά γυναίκες, μικρές και μεγάλες, έψελναν γονατιστές, το τροπάριο της Κασσιανής, με δάκρυα στα μάτια. «Είναι παραστρατημένα κορίτσια» μας είπε ο ιερέας και «ζητούν τη λύτρωση από την προστάτιδα τους την Κασσιανή, την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή!»
Στις δεκαετίες του 50 και 60 η Αστυνομία είχε εξαρθρώσει κυκλώματα που έβγαζαν στο κλαρί κορίτσια από την επαρχία. Ένα τέτοιο κύκλωμα εξάρθρωσε και το 1955 στο οποίο μετείχαν ένας διευθυντής του υπουργείου Προνοίας, ένας υπάλληλος του υπουργείου Εσωτερικών που υπέγραφαν και οι δύο τις άδειες των πορνείων και μία καθώς πρέπει οικογένεια που έφερνε κορίτσια από την επαρχία και τα νησιά με το πρόσχημα της οικιακής βοηθού.. Όταν συνελήφθησαν αποκαλύφθηκε και ο τζίρος που είχαν κάνει από τη στημένη αυτή επιχείρηση: 800 χρυσές λίρες!
Το βασίλειο των οίκων ανοχής ήταν παλιά η Τρούμπα, πριν την εξωραΐσει ο δήμαρχος Πειραιώς Αριστείδης Σκυλίτσης. Είχε έναν κανονισμό: Κοιμόταν την ημέρα και δούλευε τη νύχτα. Την ονομασία Τρούμπα, ( την οδό Νοταρά και τα γύρω στενά) πήρε προπολεμικά από την αντλία, την τρόμπα που βρισκόταν στην παραλία και έπαιρναν νερό τα πλοία. Την περιοχή εξουσίαζε ένας σκληρός του υποκόσμου, άσσος της τράπουλας, ο Κρανιδιώτης. Είχε ένα μεγάλο καφωδείο με δωμάτια και μόλις έπιαναν βαπόρια με ναυτικούς στο λιμάνι και Πολεμικά πλοία του Αμερικανικού Ναυτικού με ναύτες, ξαμολούσε τα κορίτσια του και μάζευαν ναυτικούς και ναύτες και τους έγδυναν…
Στην Αθήνα κυριαρχούσε η Γαβριέλα Ουσάκοβα, ξανθιά, ρωσικής καταγωγής, πασίγνωστη ιερόδουλος στη Νεάπολη Εξαρχείων και η πρώτη συνδρομήτρια του ΟΤΕ που είχε στη δεκαετία του ’60, αυτόματο τηλεφωνητή. Μόλις έπαιρνες το 360186, άκουγες τη φωνή της, «Είμαι η Γαβριέλα, στην οδό Μάρκου Ευγενικού 14, δίπλα από την κολώνα της ΔΕΗ, η πόρτα με το λαμπάκι. Χτυπήστε και θα σας ανοίξω». Δεν υπήρχε στρατιώτης που να μην ήξερε το τηλέφωνο. Την Γαβριέλα βρήκαν στραγγαλισμένη στο «σπίτι» της τον Αύγουστο το 1991…
Πρέπει να πούμε ότι εκτός από τις «σπιτωμένες» κι εκείνες του «πεζοδρομίου», υπήρχαν και οι αριστοκράτισσες ιερόδουλες. Θα σας αφηγηθώ μια σκηνή που έτυχε να δω χωρίς να σας αποκαλύψω τον αρχηγό κράτους, διότι δεν υπάρχει στη ζωή και ήταν αξιοσέβαστος και αγαπητός. Μ’ έστειλε η εφημερίδα που εργαζόμουν στη «Μεγάλη Βρετάνια» το καλοκαίρι του 1976 για να διαπιστώσω αν ο υπουργός εξωτερικών Δημ. Μπίτσιος θα επισκεπτόταν τον ξένο επίσημο, που είχε δει νωρίτερα τον Καραμανλή. Η επίσκεψη, θα έβγαζε και την είδηση…
΄Aραξα δίπλα στο ασανσέρ, όπου βρισκόταν ο πορτιέρης με στολή… ναυάρχου. Απ’ αυτόν έμαθα που βρισκόταν ο ξένος επίσημος. Κάποια στιγμή έρχεται μια πανέμορφη γυναίκα, αεράτη, ψηλή, στο στυλ της Υβόν Σανσόν δίπλα στον Χόρν, σωστή… φρεγάτα, όπως θα έλεγε ο μακαρίτης Μίμης Φωτόπουλος. Χαιρέτησε τον αστυνόμο και τον πορτιέρη, λέγοντας: « Είμαι από το υπουργείο των εξωτερικών!» Την οδήγησαν στο ασανσέρ. Εγώ ο αφελής περίμενα να έρθει ο Μπίτσιος, που δεν επρόκειτο να έρθει, διότι ο υψηλός ξένος είχε… άλλη σύσκεψη που όπως μου είπε αργότερα ο πορτιέρης, ήταν μισθωμένη από το υπουργείο γι’ αυτές τις δουλειές!.. 
Οι Ιερόδουλες όταν ερωτευτούν, ερωτεύονται παράφορα. Στη δεκαετία του ’50, στο κέντρο “Αράχοβα” στην οδό Αθηνάς, γλεντούσε ένας ναύτης με την ιερόδουλο Βάγια. Γνωρίστηκαν και ήταν τρελά ερωτευμένοι. Κάποιος, από άλλη παρέα, την «κοίταξε» και ο ναύτης από τη ζήλεια του έσπασε ένα ποτήρι κι άρχισε να καταβροχθίζει τα γυαλιά. Η Βάγια αναστατωμένη τον αγκάλιασε άρχισε να κλαίει και να του λέει ότι τον αγαπά και για να το αποδείξει, έσπασε τα γυαλιά που φορούσε κι άρχισε να τα καταβροχθίζει. Ακραία απόδειξη του έρωτα της!..
