Στο ισπανικό νησί της Ίμπιζας, ανακαλύφθηκε ένα σπάνιο, ξύλινο ειδώλιο του Ηρακλή, μέσα σε μια τάφρο απορριμμάτων.
Γνωστή στην αρχαιότητα ως Εβησσός, η Ίμπιζα έγινε μέρος του ρωμαϊκού κόσμου μετά την πτώση της Καρχηδόνας το 146 π.Χ.
Υπό τη ρωμαϊκή κυριαρχία, η Εβησσός άκμασε ως μια δραστήρια πόλη-λιμάνι, με το κύριο λιμάνι να βρίσκεται στη σημερινή πόλη της Ίμπιζα (Eivissa). Πρόσφατες ανασκαφικές εργασίες στο πλαίσιο προετοιμασίας για έργο ανάπτυξης κατοικιών κοντά στη λεωφόρο Isidor Macabich αποκάλυψαν ένα ξύλινο γλυπτό που απεικονίζει τον Ηρακλή, το ρωμαϊκό αντίστοιχο του Έλληνα θεϊκού ήρωα Ηρακλή.
Οι Ρωμαίοι προσάρμοσαν την εικονογραφία και τις ιστορίες του Έλληνα ήρωα για τη λογοτεχνία και την τέχνη τους. Ωστόσο, ο Ηρακλής πρωταγωνιστεί σε αρκετούς μύθους που είναι αμιγώς ρωμαϊκοί.
Η ανακάλυψη του ρωμαϊκού ειδωλίου ανάμεσα σε αρχαία σκουπίδια
Το γλυπτό βρέθηκε στα ερείπια ενός ρωμαϊκού σιλό σιτηρών που αργότερα επαναχρησιμοποιήθηκε ως λάκκος απορριμμάτων. Με την πάροδο των αιώνων, ο λάκκος γέμισε με ανερχόμενα υπόγεια ύδατα που δημιούργησαν ένα περιβάλλον χωρίς οξυγόνο, ή αναερόβιο.
Αυτές οι συνθήκες αποτρέπουν τους μικροοργανισμούς που αποσυνθέτουν την οργανική ύλη, επιτρέποντας στο γλυπτό να επιβιώσει σε σχεδόν τέλεια κατάσταση διατήρησης.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, παρόμοια διατήρηση έχει παρατηρηθεί σε βάλτους που βρίσκονται στη βόρεια Ευρώπη, αλλά είναι σχεδόν ανήκουστο στη ζέστη και την υγρασία της Ίμπιζα.
Το γλυπτό βρέθηκε μαζί με αρχαία υποδήματα, εργαλεία και φυτικά υπολείμματα, τα οποία έχουν μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ίμπιζα και Φορμεντέρα (MAEF) για συντήρηση. Οι ειδικοί σταθεροποιούν το γλυπτό διατηρώντας το ξύλο σε ελεγχόμενο περιβάλλον για να αποτρέψουν το ράγισμα ή την αποσύνθεσή του.
Ο αρχαιολόγος Juan José Marí Casanova εξήγησε ότι αυτή η διαδικασία θα διαρκέσει μήνες.
«Βρήκαμε επίσης κουκούτσια φρούτων που θα μας δώσουν μια εικόνα για την κηπουρική της Ίμπιζα κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου», εξήγησε ο Casanova. «Είναι λιγότερο θεαματικά από το άγαλμα του Ηρακλή, αλλά αρχαιολογικά είναι πολύ ενδιαφέροντα. Αυτά τα υλικά θα επιτρέψουν στους ερευνητές να ανασυνθέσουν την οικολογία και τις γεωργικές πρακτικές του νησιού κατά την αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα».
