Μια μητέρα ομολογεί ότι «αγανακτεί» με την υιοθετημένη κόρη της επειδή δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να παραπονιέται για «ασήμαντα προβλήματα».
Η μητέρα, η οποία μένει στο σπίτι, εξήγησε ότι υιοθέτησε τη βιολογική κόρη του συζύγου της μετά τον γάμο τους πέρυσι, καθώς η βιολογική μητέρα του παιδιού δεν είναι παρούσα στη ζωή της μικρής από τότε που ήταν 18 μηνών.
Ωστόσο, όπως λέει, η 13χρονη κοπέλα έχει κάνει τη ζωή της «κόλαση» με τη «σκυθρωπή, κατσουφιασμένη και αγενή» συμπεριφορά της.
Σε ανάρτησή της στο Reddit, περιέγραψε: «Ντρέπομαι τόσο πολύ γι’ αυτό. Η κόρη μου είναι 13 ετών. Την υιοθέτησα πέρυσι. Είναι το βιολογικό παιδί του συζύγου μου, αλλά η βιολογική μητέρα δεν είναι παρούσα από τότε που η κόρη μου ήταν 18 μηνών. Αγαπώ πραγματικά το κορίτσι και θέλω το καλύτερο για αυτήν, αλλά όντως δεν τη συμπαθώ».
«Είμαι μητέρα που μένω σπίτι και αφιερώνω τη ζωή μου σε εκείνη και στον αδελφό της (το βιολογικό μου παιδί). Την πηγαίνω σε όλες τις δραστηριότητές της, της μιλάω για τα ενδιαφέροντά της και τα χόμπι της, γνωρίζω τους φίλους της, την πηγαίνω σε εκδηλώσεις και προσπαθώ να περάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί ως μητέρα και κόρη», συμπληρώνει.
«Ειλικρινά, περνάω περισσότερο χρόνο μαζί της παρά με τον βιολογικό μου γιο ή τον άνδρα μου λόγω της φύσης του προγράμματος και των δραστηριοτήτων της», αναφέρει και λέει ότι η κόρη της είναι ένα «καλό παιδί» στα χαρτιά, καθώς «έχει καλούς βαθμούς και δεν κάνει ναρκωτικά ή κάτι τέτοιο», αλλά αυτό δεν την κάνει πιο εύκολη στη συμβίωση.
«Στο σπίτι είναι κυκλοθυμική, κατσούφα, αγενής», πρόσθεσε. «Οποιοδήποτε σχόλιο κάνω αντιμετωπίζεται με κάποια αγενή, ειρωνική απάντηση. Είναι ύπουλη και ψεύτρα. Κάθε μέρα, την παίρνω από το σχολείο, έχοντας έτοιμα τα αγαπημένα της σνακ ή αναψυκτικά. Έχω μουσική που της αρέσει να παίζει στο αυτοκίνητο. Προσπαθώ να την υποδεχτώ με ένα χαμόγελο και τη ρωτάω για τη μέρα της», έγραψε η γυναίκα.
Ωστόσο, όπως λέει «τις περισσότερες φορές με υποδέχεται λέγοντας κάτι “απαίσιο”. Τη ρωτάω τι συμβαίνει ή τι συνέβη, και θα μου αναφέρει κάτι απίστευτα ασήμαντο, όπως “Οι φίλες μου προσπαθούσαν να μου μιλήσουν ταυτόχρονα και ενοχλήθηκα” ή ‘Έχασα το μολύβι μου και είμαι θυμωμένη“. Τα πιο μικρά πράγματα μπορούν να της καταστρέψουν εντελώς την ημέρα. Κολλάει στα συναισθήματά της. Δεν έχει καμία αντίληψη για το πόσο καλή είναι η ζωή της. Έχει απομακρύνει όλες τις φίλες της εκτός από μία επειδή οι διαθέσεις και οι συμπεριφορές της είναι εύκολα διαχειρίσιμες».
«Χρειάζομαι βοήθεια γιατί δεν ξέρω πώς να την βοηθήσω»
Παράλληλα, η μητέρα εξήγησε πώς πήγε την κόρη της για θεραπεία αφού «είχε μια ιδιαίτερα άσχημη έκρηξη θυμού» αλλά αυτό δεν έχει βελτιώσει ακόμα την κατάσταση. Βέβαια η μητέρα παραδέχεται ότι χρειάζεται κι εκείνη θεραπεία γιατί δεν ξέρει πώς αλλιώς να βοηθήσει το παιδί της.
«Ξεκινήσαμε πρόσφατα θεραπεία, γιατί προφανώς δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου, και τα συναισθήματά μου απέναντί της δεν πρόκειται να βοηθήσουν την κατάσταση. Την Τετάρτη θα κάνουμε την δεύτερη συνεδρία. Αισθάνομαι πολύ αγχωμένη για αυτό, θέλω να φτάσουμε στη ρίζα των προβλημάτων της όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια» αποκαλύπτει.
«Αλήθεια δεν ξέρω γιατί είναι τόσο δυσαρεστημένη και θυμωμένη όλη την ώρα, αλλά με βαραίνει τόσο πολύ. Έφτασα στο σημείο να έχω πολύ αρνητικές σκέψεις γι’ αυτήν και φοβάμαι να αλληλεπιδράσω μαζί της. Ξέρω ότι μέρος του προβλήματος είναι ότι νιώθω σαν να προσπαθώ να είμαι καλή μητέρα και εκείνη εξακολουθεί να είναι θυμωμένη, κατσούφα και πιστεύει ότι η ζωή της είναι απαίσια. Ξέρω επίσης ότι αυτές είναι λίγο-πολύ φυσιολογικές συμπεριφορές εφήβων. Είμαι πικραμένη από την συμπεριφορά της».
«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με έναν κακοποιητικό πατέρα που έπινε πολύ και μια μητέρα με ψυχική ασθένεια. Δεν μου επιτρεπόταν να δείξω δυσαρέσκεια ή θυμό. Νομίζω πως αυτό με κάνει ακόμα πιο θυμωμένη μαζί της», είπε ακόμα η μητέρα.
Αναζητώντας συμβουλές, απευθύνθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ρωτήσει τους χρήστες εάν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει για να βοηθήσει εκείνη και την κόρη της να ξεφύγουν από αυτή την «απαίσια» κατάσταση.
Ένας χρήστης του μέσου κοινωνικής δικτύωσης είπε: «Το αγαπημένο μου πράγμα με τους εφήβους είναι πόσο πολύ θέλουν να τους αφήσουν σε ησυχία. Δεν χρειάζεται να την υποδεχθείτε με ένα χαμόγελο και χαρούμενη συζήτηση. Αφήστε την να βάλει τα ακουστικά της και να αποσυμπιεστεί. Απλά απομακρυνθείτε. Κάντε θεραπεία και δώστε της χώρο».
Άλλος χρήστης πρόσθεσε: «Θα σταματούσα να τη ρωτάω πώς πήγε η μέρα της. Όταν μπαίνει στο αυτοκίνητο, βάλε τη μουσική της και μην πεις τίποτα. Είναι μια έφηβη με ορμονικές εξάρσεις. Καλώς ήρθατε στην κόλαση. Ίσως χρειαστεί να μιλήσετε σε κάποιον για να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε το παρελθόν σας».
Ένας τρίτος χρήστης είπε: «Η κόρη μου είναι 13 ετών. Είναι κυκλοθυμική και τις περισσότερες φορές θέλει να την αφήσουν στην ησυχία της. Της δίνω χώρο και αλληλεπιδρώ μαζί της όποτε θέλει εκείνη» .
«Δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά είναι φυσιολογικό οι έφηβοι να είναι ευμετάβλητοι και δυσάρεστοι. Κάνουν ανόητες πράξεις καθώς δοκιμάζουν τα όρια και προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους – είναι μέρος της ενηλικίωσης».
