Στονδυτικόμεσαίωνα υπήρχε μια ποινή-μαρτύριο, μαρτύριο διαπόμπευσης, πολύ ανθρωπιστική εν σχέση με πολλές άλλες.
Εστηναν στην αγορά, συνήθως μπροστά απ’ τις σκαιές (καιφαιές) Καθεδρικές (ελληνιστί: κατεντράλ), κάτι ικριώματα, που κλείδωναν το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια του υπόδικου ή κατάδικου (η διαφορά τότε δεν ήταν απολύτως σαφής) και τον εξέθεταν στόχο, στη χλεύη του όχλου.
Ανίσχυρονααμυνθείτοθύμα, δεχόταν κατακέφαλα σάπια ζαρζαβατικά, φτυσιές, ύβρεις, χάχανα και ξυλιές, ό,τι τέλος πάντων προαιρείτο κάθε σκυλιασμένη ψυχή να το ελεήσει.
Τοίδιοακριβώς έχει κάνει και ο κ. Σαμαράς με την ΕλληνικήΔημοκρατία.
Ενας – έναςοιθεσμοί καθαιρούνται και διαπομπεύονται. Το ίδιο το Σύνταγμα αποψιλώνεται και συχνά κακοποιείται. Παραθεσμικές μέθοδοι διακυβέρνησης αντικαθιστούν τους θεσμούς και τίθενται σε εφαρμογή. Μάλιστα, φόρα παρτίδα στην αγορά, μπροστά από τη σκαιά (καιφαιά) Κομαντατούρ.
Αρχήςγενομένης με τα καμώματα του βλακέντιου Γιωργάκη, φθάσαμε σήμερα με τα καμώματα Σαμαρά σε μια πολιτειακήπαρέκβαση κι έναν πολιτικόεκφυλισμό περιωπής.
Είχαμε γράψει και παλιότερα ότι μεταλλασσόμαστε σε μια «ΔημοκρατίατηςΒαϋμάρης με κυβέρνησητουΒισύ».
ΔημοκρατίατηςΒαϋμάρης εις όσα αφορούν την αποσάθρωσητηςκοινωνίας και κυβέρνησητουΒισύ εις ό,τι αφορά τα ανδρείκελα που την επανδρώνουν. Και τον κατοχικότρόπο που λειτουργούν, εκτελώντας εντολές κατακτητών.
Ο κ. Σαμαράς κυβερνά με ΠράξειςΝομοθετικούΠεριεχομένου. Κάτι σαν ΕκτακταΔιατάγματα.
Η ίδια η χώρα διατελεί κάτω από συνθήκες Εκτάκτου Καθεστώτος. Υπό καθεστώς Εντολής. Ως φόρου Υποτελής. Με επιτρόπους παντού. Με ΕιδικούςΛογαριασμούς. Με διαταγές και τελεσίγραφα που καταφθάνουν απ’ το εξωτερικό παντί τρόπω, με ταχυδρομικά περιστέρια, σήματα καπνού, αεροπλάνα και πατίνια, περί παντός του επιστητού.
Ηκατάσταση ξεφεύγει πια απ’ τις τραγικές της διαστάσεις και γλιστράει σε άκρως κωμικές.
Αίφνης μια τριμερής επιτροπή από τρία μέλη για κάθε μέρος (κάτι που ούτε ο Βαμβακούλας είχε φανταστεί) αναγορεύεται σε μεσολαβητή, σε συντονιστή, σε επόπτη, σε δικτάτορα μεταξύ των Υπουργείων, σε επιτηρητήτουίδιουτουΠρωθυπουργού,
όστις μπαίνει έτσι υπό την κηδεμονία του κ. Ψαριανού! Ή της κ. Ρεπούση (που έχει και πιο ανθρώπινο πρόσωπο).
Προβλέπεικάποιοςθεσμός ένα τέτοιο όργανο, ου μην και σχήμα;
Καιγιατί αύριο, άλλος τις μαραχοτρίφτης να μην επινοήσει και μιαν 19μελήΕπιτροπή από 45άτομα (κι ενός κοκόρου γνώση) που θα κάνει κουμάντο στις σχέσεις του κ. Βενιζέλου με τον ΦΠΑ στις μπουγάτσες;
Θαμουπείτε ότι η 17μελής επιτροπή από 45 άτομα (συν 18 ΜΚΟ, οι οποίες εξακολουθούν να παρασιτούν, και 33 ΑνεξάρτητεςΑρχές) δεν είναι ένα
τόσον «ευέλικτοκιολιγομελέςκυβερνητικόσχήμα», όσον ο κ. Ψυχάρης μόνος του. Μεγάλο το δίκιο σας, αλλά η όλη υπόθεσις σκαλώνει στον μαγικό αριθμό τρία (αρθμ. 3) υπό τη σκέπη του οποίου κυβερνάται αυτή η χώρα, όταν η ΑγίαΤριάς έχει άλλες υποχρεώσεις.
Τρία η Τρόικα, τρία οι Τροϊκανοί Τόμσεν, Μαζούχ και Μολώχ, τρία η τρικομματική κυβέρνηση, τρία η τριανδρία, τρία η τριτοκοσμική πλέον Ελλάς, τρία η τρίτη μνημονιακή κυβέρνηση, τρία τα τρία πουλάκια, διαλέξτε ποιο απ’ όλα αυτά τα τρία είναι το καλύτερο…
Τρία και τα τρία κακά της μοίρας μας, θα βιαστείτε να προσθέσετε, πάλι μεγάλο το δίκιο σας, μέσαείσθε! (στα τρία κακά),
τρία και το λουρί της μάνας, τρία επί δέκα και τα τριάκοντα αργύρια, τρεις να ’ναι οι μήνες τους, τρία ο τρικέφαλος Κέρβερος,
κάθετρειςκαιλίγονέαμέτρα, τρία οι τριάκοντα τύραννοι (ουπς! κι αυτοί με προεδρικά διατάγματα κυβερνούσαν), τρία οι λος τρες καμπαλέρος (ισπανιστί: λος τρισκατάρατος), τρία και ο τριταίος πυρετός (ου μην και τριφασικός) – τρίποντο!
Τρίποντο, διότι αυτό που κατάφερε ο κ. Σαμαράς, να είναι υπό την κηδεμονία της Τρόικας (Μέρκελ – Μέρκελ – Σοίμπλε), υπό την επιτήρηση των Τροϊκανών (Τόμσεν – Μαζούχ – Μολώχ) και υπό την εποπτεία μιας τριμερούς επιτροπής από τρία μέλη το κάθε μέρος, δεν έχει προηγούμενο.
Ούτε όταν η Ελλάδα εκυβερνάτο από τρία κυβερνώμενα κι όχι κυβερνητικά κόμματα, το Αγγλόφιλο, το Ρωσόφιλο και το Γαλλόφιλο, ούτε τότε έζησε την ξεφτίλα να διαθέτει και Γερμανόφιλο.
Μου αρέσει που μία – μία λύνουμε τις ιστορικές μας εκκρεμότητες.