Ποιοι νίκησαν στα Μηδικά; Οι Πέρσες. Διότι τα Μηδικά δεν θα διδάσκονται πλέον στα ελληνικά σχολεία…
Στο ερώτημα ποιοι νίκησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η απάντηση είναι ότι έχασαν οι Ελληνες.
Αχάραγα πήγαν να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο οι κ.κ. Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης και Κώστας Γαβρόγλου. Αχάραγα, διότι μετά τις 07.00 βγαίνει ο ήλιος, μετά τις 7.30 βρέχει και μετά τις 8.00 δεν ξέρεις τι γίνεται.
Μια χαρά τα είπε ο κ. Ομπάμα για το προγονικό, ακόμα και για τον καπιταλισμό είπε μια-δυο μαυροαλήθειες. Κατόπιν εορτής. Διότι αν είχε τολμήσει να κυβερνήσει έστω κατά 10% συνεπής με τον πανηγυρικό του, θα τον έγδερναν οι δικοί του.
Καλά τα είπε ο Ομπάμα για το προγονικό, αλλά δυστυχώς τα είπε «καλύτερα» ο Σόιμπλε για το χρέος.
Καλά τα είπε ο Ομπάμα για το προγονικό και κολακευθήκαμε οι απόγονοι ραγιάδες, αλλά δεν αρκούν τα μάρμαρα. Ομως, αν τα ’χεις φυλαχτά και φορτίο βαρύ, μπορείς να πετάξεις ψηλά.
Δύσκολο. Λίγοι από εμάς ξέρουν για την ιστορία μας, ακόμα κι όσα φάνηκε να ξέρει ο κυρ Ομπάμα. Μάλλον θα το χάρηκαν ο κ. Παντερμαλής και η κυρία Ελένη Μπάνου, αν και αναγκάσθηκαν να ξεναγήσουν τον Πρόεδρο Ομπάμα σε μια «αγορά» άδεια από πολίτες.
Κάπου εκεί θυμήθηκα πάλι το Γκουαντάναμο. Την Τρίπολη, το Χαλέπι, την Κύπρο, τη Μοσούλη, τον Ερντογάν, το Κίεβο, το μνημόνιο, τον τραμπ-τραμπ Τραμπ – κρατήσου, μη θυμάσαι!
Ομως, ακόμα κι αν ξέρουμε για το προγονικό και ξέρουμε καλά, ούτε αυτό φθάνει. «Ως πότε θα σώζουν τους Ελληνες τα κλέη των προγόνων τους» διακήρυξε urbi et orbi ο Σύλλας και κατέκαυσε την Αθήνα (87 π.Χ.) «ότε το αίμα προρρέον εκ της Αγοράς κατεπλημμύρισεν τον Κεραμεικόν» – ξέρετε, εκεί στην Ιερά Οδό όπου σήμερα άδει η Σούλα Μπούλλα (ή, αν ο τομέας γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ εκλάβει το σχόλιο ως σεξιστικό, ο Σούλης ο Σκυλάμπουρας).
Βεβαίως η Αθήνα ανέκαμψε (στις πλάτες των Ρωμαίων και) με τα φτερά των ιδεών. Αλλά και με το πρωθύστερον της ιερής τρέλας του Αλέξανδρου, που ήδη από τρεις αιώνες πριν, είχε κάνει παγκόσμιους τον Ομηρο, τον Περικλή, τον Λεωνίδα και τον Αριστοτέλη,
το βουλευτήριο, την αγορά, το θέατρο, το γυμνάσιο και τα λουτρά.
Πράγματα για τα οποία προβλέπεται πλέον η λήθη στα ελληνικά Λύκεια.
Και για να τελειώνουμε με τον Ομπάμα (συμπαθής ως μαυρούκος, φονιάς ως Πρόεδρος), εδώ στην Αθήνα και την Ελλάδα μπόρεσε να μιλήσει για το «λίκνο της Δημοκρατίας». Στο Βερολίνο
ευτυχώς απέφυγε να μιλήσει για το λίκνο του εθνικοσοσιαλισμού.
Οχι όμως και ο Γιαν Φαμπρ. Φασίστας του κερατά. Ο καλλιτεχναράς αυτός, που ο κ. Μπαλτάς μας είχε φέρει εδώ για να αναλάβει το Ελληνικό Φεστιβάλ, κρέμασε στο Ερμιτάζ μπροστά σε έργα των Φλαμανδών ζωγράφων βαλσαμωμένα ζώα.
Ο τριμάλακας αυτός έχει κρεμάσει τα ζώα από τσιγκέλια.Σκοτωμένα, βαλσαμωμένα ζώακρεμασμένααπό τσιγκέλια!Μπαλτάς (η «ασυνέχεια των Ελλήνων») και Γιαν Φαμπρ (η συνέχεια της βαρβαρότητας) .
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δουζίνας κάνει έκκληση ενάντια στον σεξισμό και ταυτοχρόνως καλεί σε υποστήριξη της κυρίας Εφης Αχτσιόγλου. Παραδόξως ο αξιότιμος βουλευτής δεν κάνει έκκληση εναντίον της σφαγής των συνταξιούχων, εναντίον της πείνας των παιδιών, εναντίον της εκποίησης πόρων και υποδομών ή χιλίων άλλων καταστροφικών πολιτικών – παραδόξως!
Επικαλούμενος, λοιπόν, ο κ. Δουζίνας την «ευπρεπή αντιπαράθεση» και την «ανθρώπινη αξιοπρέπεια», διαπιστώνει ότι αντιθέτως τις «τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου υποβάθμισης και εκβαρβαρισμού του δημόσιου λόγου». Δεν φαντάζομαι πως
όταν τα λέει αυτά ο κ. Δουζίνας, εννοεί τον κ. Πολάκη. Διότι όταν ο κ. Πολάκης λέει «λαμόγια, κομπλεξικοί, δηθενάδες του μικροαστικού ψευτοευπρεπεισμού, πολιτικά φερέφωνα της διαπλοκής, πληρωμένα μικρόφωνα και κονδυλοφόροι: Καταπιείτε τη γλώσσα σας, πνιγείτε στη Χολή σας, κρεμαστείτε απ’ τις γραβάτες σας» κ.τ.λ., δεν φαντάζομαι ότι εννοεί την κυρία Αχτσιόγλου.
Λουλούδια. Και οι δύο! Ο ένας της υποκρισίας και της δηθενιάς, ο άλλος: κρίνος κοπρίτης – αυτός που ανθεί μέσα στην κόπρο.
Με ορθογραφία χρυσαυγίτη…
Στη Γαλλία η φτώχεια εξαπλώνεται όπως η πανούκλα.
Η πανούκλα είναι μαύρη, καθώς οι μελανοχίτωνες. Μαύρη είναι και η «μαύρη φτώχεια», καθώς τα μαύρα παπιόν που τη σκορπάνε.***Σήμερα, 18 Νοεμβρίου 2016, την επαύριον της επετείου του Πολυτεχνείου, 17 Νοεμβρίου 1973, λίγοι Ελληνες έχουν ακόμα το σθένος να τιμούν το νόημά του, κάποιοι ίσως να περιμένουν την ανανοηματοδότησή του, ενώ όλο και πιο πολλοί νεότεροι γνωρίζουν όλο και λιγότερα.Από την εθνική καταστροφή στην Κύπρο έως τα Ιμια και από τις ευχαριστίες του κ. Σημίτη στους Αμερικανούς έως τους δεκάρικους ΣΥΡΙΖΑ προς τον Ομπάμα, η διαδρομή είναι μεγάλη.Οι παρακαταθήκες του Πολυτεχνείου έχουν μείνει σε ένα τοπίο πίσω μας. Και ίσως να υπάρχουν σε ένα τοπίο που θα το βρούμε μπροστά μας. Για την ώρα, το καραβάνι του Τσίπρα (ή του Κυριάκου αύριο) κινείται σε ένα τοπίο έρημο, σε μια Γεδρωσία. Σεαυτήν την πορεία, όλοι κάτι χάνουμε και κάποιοι χάνονται. Ολοι, πλην θηρίων…
Στην Κατοχή οι αντάρτες έπαιρναν παρατσούκλια απ’ το αρχαίο προγονικό, απ’ το βυζαντινό, και από το προγονικό του 1821.
Καπετάν Αρης, και Νικηφόρος, και Περικλής και καπετάν Νικήτας. Το μαρμαρωμένο προγονικό. Ανάβω κεράκι. Για το φως…
