Ακούγεται τον τελευταίο καιρό στα δημοσιογραφικά γραφεία και κυκλοφορεί στην πολιτική πιάτσα, ότι η ΔΗΜΑΡ αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ – τιγενναιόδωροεκ μέρους της και τι συγκινητικό, αν δεν ήμουν σκληραγωγημένος με τους αγώνες μου εναντίον των ΜΚΟ, θα λιποθυμούσα.
Ακούγεταιεπίσης και σε ορισμένες εφημερίδες έχει αρχίσει να ψιλογράφεται ότι, αν όχι η ΔΗΜΑΡ πάντως ορισμένα στελέχη της, θα ήθελαν όχι μόνον να συγκυβερνήσουν, αλλά, ει δυνατόν, να επιστρέψουν και στον ΣΥΡΙΖΑ – ω τι ωραίος έρως
αν και δεν έχει έρθει ακόμα το θέρος.
Δεν είναι βέβαιο, αν τα στελέχη αυτά της ΔΗΜΑΡ βούλονται να επιστρέψουν ως μωραί παρθέναι που, αφού έσφαξαν μεροκάματα και συντάξεις, θέλουν πλέον ως μετανοούσαιΜαγδαληναί να τους συγχωρεθώσι αι αμαρτία και να παραμείνουνστην πολιτική σκηνή
σε νέους ρόλους, όχι του Ιούδα, αλλά του Αμλέτου, όχι του Εφιάλτη, αλλά της ΜαίρηςΠαναγιωταρά.
Δεν γνωρίζω ποια είναι τα κίνητρα των ευγενικών αυτών ψυχών της ΔΗΜΑΡ που εκδηλώνονται υπέρ της συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ ή της επιστροφής στην Κουμουνδούρου.
Μυρίζονται άραγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης και τώρα που συνήθισαν τα κυβερνητηλίκια δεν θέλουν να μείνουν στην απόξω;
Ανησυχούν (τι ευγενικό!) μήπως δεν θα του βγουν, του ΣΥΡΙΖΑ, τα ποσοστά και σπεύδουν να του προσφέρουν απ’ το υστέρημα τους σε ψηφουλάκια
Η μήπως έχουν μετανοήσει για τη συμμετοχή τους στην εκδορά της χώρας και θέλουν τώρα να καθαρθούν, λες και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Σιλωάμ ή μάλλον, για την περίπτωση τους, λιμοκαθαρτήριοειδικευμένο στη μαύρη πανώλη
Αλήθεια, πόσους κόκκους ηθικής αλλά και πολιτικήςευθυκρισίας περιέχουν τέτοιες σκέψεις;
Δενέβαλαν οι ΔΗΜΑΡίτες τις υπογραφούλεςτους για την πείνατωνπαιδιών και την παγωνιά των σπιτιών
Δεν συναίνεσαν, έστω με κραυγούλες διαμαρτυρίας στο πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων;
Δενείναι, όσες υποκριτικές τσιριμονιές κι αν προσπαθούν να προβάλλουν στα πάνελ, υπεύθυνοι το ίδιο όσον και ο κ. Στουρνάρας για το κλείσιμο των μαγαζιών, για την άγρια, αγριότερη από Οθωμανική, φορολόγηση
Δενκοιμήθηκε η ΔΗΜΑΡ στο ίδιο κρεβάτι με την πολιτική Βορίδη – Βενιζέλο – Γεωργιάδηκανέναβάρος τα στελέχη της για τις χιλιάδες αυτοκτονίες γυναικών και ανδρών;
Η μήπως είναι η πολιτική θέμα προσωπικώνσχέσεων, ώστε να πει κανείς, καλός άνθρωπος ο κ. Πανούσης ή ο κ. Ρουπακιώτης, ας τα ξαναβρούμε.
Αλλά, αν αυτά συμβαίνουν από πλευράς της ΔΗΜΑΡ κάτι ανάλογα ψιλοακούγονται και για ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι συγκινητικό! Θαυμάσιο πράγμα και πολύ κοινωφελές τα συγχωροχάρτια. Δείχνουν ευρύτητα πνεύματος, ευρυχωρία και μιαν κάποια ανωτερότητα – τρίχες! Θα ήταν
ο απόλυτα αμοραλιστικός οπορτουνισμός,
Θα ήταν το ασφαλές δείγμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ικανός να κάνει τη διαφορά. Να ξαναβάλει δηλαδή στην πολιτική την ηθική και την ευθύνη.
Οσον ευρύχωρο κι ανεκτικό πρέπει να είναι ένα κόμμα της Αριστεράς με τους πολίτες και τα λάθη τους, άλλο τόσον αυστηρό πρέπει να ‘ναι με τον εαυτό του και τα άλλα κόμματα.
Τριάντα χρόνια Πασόκας κυβερνητικής, έχουμε συνηθίσει αρκετοί δημοσιογράφοι και πολλοί πολιτικοί να αναλύουν, να σκέφτονται και να πολιτεύονται χωρίς κανέναν κώδικα, χωρίς αρχές, ιδιοτελώς, «εξυπνακίστικα» και πάνω απ’ όλα αμοραλιστικά. Με
μια λέξη ο κυνισμός (που κατά τον Ιουλιανό «έφαγε τον αρχαίο κόσμο») έχει γίνει ο κανόνας του κυβερνάν.
Ανδεν το αλλάξει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα αλλάξειεπιβραβεύσει, γιατί η ιστορία να μην του γυρίσει την πλάτη αμέσως;
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί μπροστά στην ανάγκη να σχηματίσει μια κυβέρνησηεθνικήςκαικοινωνικήςσωτηρίας, αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνον στη βάση των ποσοστών, αλλά κυρίως με τη σύνθεσησυγκεκριμένωνπολιτικών. Και αυτές οι πολιτικές έχουν πρόσημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υποχρεωμένος, αν λάβει τη λαϊκή εντολή, είτε έχει είτε δεν έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να απευθυνθεί σε κόμματα, προσωπικότητες και πολίτες που χαρακτηρίζονται απ’ αυτό το πρόσημο.
Δεν ξέρω, ούτε άλλος τις γνωρίζει, αν τότε η ΔΗΜΑΡ θα έχει κάποιο εκλογικό ποσοστό ή αν το εκλογικόσώμα θα την έχει στείλει για κούραστομοναστήρι, πάντως δεν θα έχει καμιά θέση στην προσπάθεια για την ανατροπή της πολιτικής που υπηρέτησε.
Θαήταν σαν να πίστευαν εκ νέου οι Ελληνες ότι οι δυνάμεις που μας έφεραν έωςεδώ, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, θα έχουν κι αυτές μια θέση στον σχηματισμό που θα προσπαθήσειναανατρέψει την πολιτικήτους.
Δεν είναι θέμα απλώς λογικής, αλλά πολιτικής ευθύνης. Ηθικής και ιδεολογίας. Η ΔΗΜΑΡ πήρεθέση. Οι ψηφοφόροι της μπορούν και, κατ’ εμέ πρέπει να αλλάξουν τη δική τους θέση. Ιδίως τώρα που διαπίστωσαν τοις πράγμασι τις συνέπειες των επιλογών του κ. Κουβέλη και των στελεχών του. Η ΔΗΜΑΡ όμως
θα πάει όπου πάει με το στίγμα της.Τησυμμετοχή της δηλαδή στην πολιτική που αφανίζει τη χώρα καθώς και σε όλα τα σχετικά πολιτικάντικα παραφερνάλια.
Διότιπολιτικάντης κι όχι πολιτικός είναι ο δοκησίσοφος και ο στρεψίας που πιστεύει ότι μπορεί ο φονιάς να ‘ναι με το θύμα του αγκαλιά, να το σκοτώνει, να μετανιώνει κι ύστερα να του πίνει λίγο αίμα πάλι για να πάνε τα φαρμάκια κάτω…
Αρκετάπια με τη ΔΗΜΑΡ. Μπήκε στην κυβέρνηση, βόλεψε ορισμένα στελέχη της στην ΕΡΤ και τις ΔΕΚΟ, αλάλιασε τον κοσμάκη στη λιτότητα και την παρλαπίπα, τόσο μπορούσε, τόσο έκανε.