«Όταν έχεις χάσει δύο παιδιά κι ένα βηχαλάκι να σου κάνει σημαίνει κατευθείαν στο γιατρό. Ήταν σαν ασπίδα, υπερπροστατευμένο το παιδί… Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι θα ήταν αυτή η έκβαση. Ήθελα να την έχω υπερπροστατευμένη. Πίστεψα ότι όλο αυτό έχει δημιουργηθεί από το όνειρο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό αυτό που συνέβη», είπε η Ρούλα Πισπιρίγκου απολογούμενη για δεύτερη ημέρα.
Της Άννας Κανδύλη
Η κατηγορούμενη για την ανθρωποκτονία και την απόπειρα ανθρωποκτονίας της κόρης της, Τζωρτζίνας, άρχισε περιγράφοντας τα όσα συνέβησαν λίγο πριν και κατά την πρώτη νοσηλεία του παιδιού στο Καραμάνδειο Νοσοκομείο στην Πάτρα αναφερόμενη πάντα στην «Τζωρτζίνα μου».
Όπως είπε, εκείνη την ημέρα ανακοίνωσε στο παιδί για την τέταρτη εγκυμοσύνη της, αν και ήταν η περίοδος που ζούσε με τους δικούς της, καθώς τσακωνόταν με τον Μάνο Δασκαλάκη.
«Μόλις της ανακοίνωσα ότι θα κάνει αδελφάκι, ακόμη και αν δεν ήμουν πια με τον κύριο Δασκαλάκη, πετάχτηκε πάνω μου και έκανε μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπε «μαμά σε ευχαριστώ και σε αγαπάω». Είδαμε τηλεόραση, έπαιξε με το τάμπλετ και κοιμήθηκε… Γύρω στις 6:30 -αν θυμάμαι καλά- την ένιωσα δίπλα μου, να τινάζεται στο κρεβάτι, όπως νιώθουμε ότι πάμε να πέσουμε, αυτό το τράνταγμα. Σηκώθηκα, την σκούντηξα, πετάχτηκε και ξύπνησε. Την ρώτησα τί έχει. Μου είπε δεν έχω καταλάβει κάτι, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε. Σηκώθηκα να πιει νερό, ξάπλωσα ξανά. Είχε τα μαλλιά της μπροστά, την γύρισα για να βλέπω το πρόσωπό της και έβλεπα τηλεόραση. Το ξαναέκανε, όμως αυτή τη φορά άνοιξε τα μάτια της και μου είπε «τρέμω». Ήταν τρομαγμένη και κάνω από το χείλος της ήταν κόκκινη. «Μαμά κάτι έχω τρέμω». Μου είπε ότι είδε ένα όνειρο. Το ακούει η αδελφή μου, πήγε κοντά, της είπε «είδα το όνειρο η μαμά να φωνάζει στο μπαμπά. Πονάει η κοιλιά μου. Δεν μπορώ, εδώ (στην πλάτη) πονάω. Είναι σαν βόμβα στην πλάτη»».
Στη συνέχεια, εξήγησε πως πήγαν στο νοσοκομείο θεωρώντας πως δεν θα μείνουν πολύ. «Η Τζωρτζίνα δεν ήθελε τους γιατρούς με τίποτα. Εκείνη την ημέρα ζητούσε γιατρό και μας έκανε περιέργεια. Δεν ντύθηκα καν. Το παιδί ήταν με τις παντόφλες. Δεν πιστεύαμε ότι θα μείνει το βράδυ. Όταν έχεις χάσει δυο παιδιά κι ένα βηχαλάκι είναι κατευθείαν γιατρός. Μέσα μου δεν το διαπραγματευόμουν. Ήταν ο απόλυτος φόβος. Πρόσεχε μην πέσεις, μην τρέξεις, μην πάθεις κάτι. Ήθελα να την έχω υπερπροστατευμένη. Πίστεψα ότι όλο αυτό έχει δημιουργηθεί από το όνειρο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό αυτό που συνέβη».
Μετά από σειρά εξετάσεων κατά τη νοσηλεία της, οι γιατροί είπαν ότι «το παιδί δεν έχει κάτι και θεωρούν ότι είναι κάτι ψυχολογικό λόγω όλων αυτών που έχει ζήσει. Σας είπα ότι έζησε άσχημα πράγματα. Το παιδί δεν εκφράστηκε τότε. Πίστεψα ότι το σωματοποιούσα όλο αυτό, που δεν εκφράστηκε, δεν έκλαψε, δεν την άγγιξε καθόλου, ήταν πολύ περίεργο αυτό για εμάς. Στο σχολείο είχε μιλήσει με την παιδοψυχολόγο και είχε πει πως μέσα στο κεφαλάκι της ήθελε επίμονα να κάνει αδελφάκι. Ο Μάνος ήταν εντελώς αρνητικός τότε, αλλά μετά άλλαξε γνώμη.
Αν ξαφνικά χάνεις το παιδί σου, το ένα χέρι σου στη βόλτα είναι κενό, παθαίνεις σοκ. Η Ίριδα δεν ήθελε να αναπληρώσει το κενό της Μαλένας αλλά ήθελε πάλι τη χαρά της ζωής. Όταν το σπίτι είχε αυτό το πένθος αυτή τη μαυρίλα, η Ίριδα πήρε το όνομά της από το ουράνιο τόξο γιατί έφερε τη χαρά στο σπίτι μας. Μετά όμως έσβησαν τα χρώματα της Ίριδας. Όμως είχα δυο ιατροδικαστικέςμ μου έλεγαν ότι πέθαναν για άλλους λόγους. Δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας».
Το δικαστήριο έχει διακόψει τώρα την απολογία καθώς υπήρξε ειδοποίηση για πρόβλημα στο καταγραφικό.
