Του Χρήστου Μαζανίτη
Μεγάλη ημέρα σήμερα για την Πολεμική Αεροπορία, αφού σε ειδική εκδήλωση στο Τατόι πραγματοποιήθηκε η επίσημη τελετή υποδοχής του μαχητικού που σημάδεψε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δόξασε τα «γαλάζια φτερά».
Το μαχητικό Spitfire Super Marine, MJ755, θύμισε σε όλους ότι η Ελλάδα έχει μεγάλη αεροπορική ιστορία, με τους πιλότους της να έχουν γράψει με χρυσά γράμματα τις σελίδες της ένδοξης ιστορίας της.
Στην ειδική τελετή, σήμερα, παρέστησαν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Υφυπουργός Αλκιβιάδης Στεφανής, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, η Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ελλάδα, κα Kate Smith, ο Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, Αντιπτέραρχος (Ι) Γεώργιος Μπλιούμης, ο Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγος Χαράλαμπος Λαλούσης, ο Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Αντιναύαρχος Στυλιανός Πετράκης ΠΝ, επίτιμοι Αρχηγοί, ο Πρόεδρος του Ιδρύματος «Ίκαρος» κ. Πήτερ Λιβανός και ο Αντιπρόεδρος, κ. Δημήτριος Κόλιας
Ωστόσο, ξεχώρισε η παρουσία του βετεράνου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Πτεράρχου ε.α Κωνσταντίνου Χατζηλάκου. Είναι ο τελευταίος εν ζωή πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που πέταξε με το μαχητικό Spitfire.
Ο υπογράφων ζήτησε, μαζί με άλλους συναδέλφους μέσων ενημέρωσης να μας πει μερικές κουβέντες για την παρουσία του στην τελετή.
«Θέλω να πάω κοντά του, να το αγγίξω, να μπω μέσα και να πετάξω…», ήταν οι πρώτες λέξεις που είπε ο Κωνσταντίνος Χατζηλάκος, το βλέμμα του οποίου έδειχνε να ζωντανεύει από την παρουσία του θρυλικού μαχητικού στην πίστα του αεροδρομίου Δεκέλειας στο Τατόι. «Θέλω να μπω μέσα και να κάνω μία γύρα πάνω από το αεροδρόμιο και μετά να προσγειωθώ» συνέχισε, με σταθερά αργή ομιλία αλλά διάθεση να μοιραστεί κάθε του συναίσθημα.
Λίγο νωρίτερα, στην αναμνηστική φωτογραφία μπρος από το ανακατασκευασμένο μαχητικό ζήτησε από την κόρη του και τον γιο του να τον σηκώσουν από το αναπηρικό καροτσάκι. Δεν ήθελε να καθίσει μέχρι να σιγουρευτεί ότι όλοι είχαν τραβήξει τις φωτογραφίες που ήθελαν.
Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο νεαρός «ίκαρος» τότε Χατζηλάκος επεχείρησε με δύο τύπου αεροσκαφών. Με τα Hurricane και τα Spitfire. Εφορμούσε από την Μέση Ανατολή, όπου είχε μεταφερθεί η έδρα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας κατά των ναζί, που πετούσαν κυρίως με Messerschmitt.
Το κοντέρ έγραψε πάνω από 200 εξόδους, δηλαδή απογειώσεις, δίνοντας το «παρών» στον αγώνα για την ελευθερία των Συμμάχων κατά του φασιστικού άξονα, στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής, της Ιταλίας, της τότε Γιουγκοσλαβίας και βεβαίως του Αιγαίου.
«Το «Hurricane» είναι σαν το άλογο που τραβάει το άροτρο. Δυνατό, ανθεκτικό, επίμονο, πεισματάρικο. Το «Spitfire» είναι σαν ένα καθαρόαιμο κούρσας, ελαφρύ, γρήγορο, ευέλικτο και πάνω απ’ όλα, όμορφο» δήλωνε ο πτέραρχος Χατζηλάκος σε μία από τις συνεντεύξεις του, πριν χρόνια, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Σήμερα, στην εκδήλωση στο Τατόι, εμφανώς συγκινημένος, η ματιά του είχε την ίδια σπίθα με τότε. Να το πλησιάσει, να το αγγίξει, να το πετάξει. Άλλωστε ο ίδιος με αυτή την ιπτάμενη πολεμική μηχανή πέρασαν διά πυρός και σιδήρου και χόρεψαν με τον θάνατο πολλές φορές. Και βγήκαν νικητές της ζωής και της ελευθερίας.
Δείτε τις φωτογραφίες:
