Διαταραχή αισθητηριακής ρύθμισης: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;
Αισθητηριακή ενοποίηση ονομάζουμε την συνεργασία όλων των αισθήσεων στη μεταφορά και την επεξεργασία ενός ερεθίσματος από το περιβάλλον στον εγκέφαλο και την ανάλυση του σε λειτουργική αντίληψη.
Αναλύει ο Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής Στέλιος Μαντούδης. (www.mandou.gr)
Δηλαδή, είναι η οργάνωση των αισθήσεων προκειμένου να σχεδιάσουν και να προγραμματίσουν κινήσεις και συμπεριφοριστικές αντιδράσεις, οι οποίες με τη σειρά τους μας κάνουν ικανούς να μαθαίνουμε, να παίζουμε και να αλληλεπιδρούμε κατάλληλα με το περιβάλλον μας.
Ένα παιδί με κακή αισθητηριακή ρύθμιση έχει μία αποδιοργανωμένη αντίδραση στα αισθητηριακά ερεθίσματα που προσλαμβάνονται από τον εγκέφαλο.
Το επίπεδο διέγερσης σε ένα άτομο υπό φυσιολογικές συνθήκες βρίσκεται σε μία κατάσταση ισορροπίας μεταξύ προσοχής και ετοιμότητας, τόσο συναισθηματικής όσο και σωματικής, και αυτό μας βοηθά να λειτουργούμε αποδοτικά στις καθημερινές μας δραστηριότητες.
Οι δομές μέσα στον εγκέφαλο που ρυθμίζουν τη δραστηριότητα μας/ το επίπεδο διέγερσης συνδέονται στενά με το λιμπιντικό σύστημα (το «συναισθηματικό» εγκέφαλο) και τα διάφορα αισθητηριακά συστήματα.
Σε ένα καλά ολοκληρωμένο νευρικό σύστημα, το αισθητηριακό ερέθισμα χρησιμοποιείται διαρκώς για να ρυθμίσει το επίπεδο διέγερσης. Συνήθως λειτουργούμε μέσα σε μία μέσου εύρους διέγερση, παρόλο που τα επίπεδα της ποικίλλουν σε όλους μας κατά τη διάρκεια της ημέρας, π.χ. θα μπορούσε να υπάρχει μία ευρεία ποικιλία ανάμεσα στο επίπεδο της διέγερσης που είναι κατάλληλο σε ένα πάρτι γενεθλίων και σε αυτό που είναι κατάλληλο όταν ακούμε μία ιστορία πριν κοιμηθούμε.
Τα παιδιά με κακή ρύθμιση συχνά αμφιταλαντεύονται μεταξύ ενός υψηλού και χαμηλού επίπεδου διέγερσης, και έχουν μεγάλη δυσκολία στο να διατηρήσουν μία μέσου εύρους διέγερση. Η ταλάντευση ανάμεσα στα δύο άκρα είναι μία κυκλική περιοδική κίνηση εναλλάσσοντας υψηλά και χαμηλά σημεία δραστηριότητας. Έτσι, ένα πολύ υψηλό επίπεδο διέγερσης θα μπορούσε να σημαίνει ότι πολλές σχετικές αισθητηριακές πληροφορίες δεν θα μπορούν ούτε καν να εγγραφούν.
Τυπικές συμπεριφορές που μπορεί κάποιος να δει στις διαταραχές αισθητηριακής ρύθμισης είναι:
• Το παιδί ταλαντεύεται ανάμεσα σε μία «παθητική, κλεισμένου διακόπτη στάση» και σε μία ανήσυχη υπερδραστηριότητα.
• Το παιδί δυσκολεύεται να ηρεμήσει για να κοιμηθεί.
• Το παιδί έχει δυσκολία να σηκωθεί το πρωί.
• Το παιδί δυσκολεύεται στο να κάνει μετάβαση από τη μία δραστηριότητα σε μία άλλη.
• Το παιδί μπορεί να έχει μία υπέρ-συναισθηματική αντίδραση σε αλλαγές της ρουτίνας του.
• Το παιδί δυσκολεύεται στη ρύθμιση συναισθηματικών αντιδράσεων, που κυμαίνονται από ξεσπάσματα θυμού μέχρι ποτάμια δακρύων.
• Το παιδί μπορεί να πετάγεται από τη μια δραστηριότητα σε μία άλλη, ανακατεύοντας και μη τελειώνοντας πράγματα.
• Το παιδί ίσως να έχει την τάση να μιλάει και να κινείται υπερβολικά.
• Το παιδί ίσως έχει δυσκολία στο να οργανωθεί και να σκεφτεί, ενώ κάνει μία δραστηριότητα.
• Το παιδί μπορεί να έχει δυσκολία στη συγκέντρωση προσοχής (η προσοχή του παιδιού να πηγαίνει αλλού)
• Το παιδί μπορεί να έχει αμυντικές αντιδράσεις σε συγκεκριμένους τύπους αισθητηριακών ερεθισμάτων, π.χ. ελαφρύ άγγιγμα, συγκεκριμένους τύπους κίνησης, υψιτόνους ή δυνατούς θορύβους.
Διαβάστε περισσότερα στο boro.gr
